IRVIN D. YALOM Στον κήπο του Επίκουρου κ.α αλλα περι θανατου

Αποσπασμα :

''Μελέτη θανάτου -όπως την εννοούσε ο Πλάτων - για τον εξορκισμό του ή έστω το προσπέρασμά του πρόσκαιρα. Από το «γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα» στην ενασχόλησή μαζί του για να ξεπεραστεί ο φόβος του. Ολοι, βέβαια, συμφωνούν πως είναι φυσικό να φοβάται κανείς τον θάνατο -ακόμη και οι ήρωες των ηρωικών εποχών υπάρχουν ενδείξεις ότι τον φοβούνταν, αλλά το να αφήνεσαι να σε κατακυριεύει αυτός ο φόβος είναι εξίσου καταλυτικό με τον ίδιο τον θάνατο. Στα 75 του χρόνια ο καθηγητής Ψυχιατρικής και συγγραφέας λογοτεχνικών αλλά και επιστημονικών βιβλίων Ιρβιν Γιάλομ (1931-) αποφάσισε να κοιτάξει κατάματα τον θάνατο πιστεύοντας ότι έτσι ξεπερνιέται ο παραλυτικός τρόμος της θνητότητας και ταυτόχρονα καλλιεργούνται η αγάπη και η συμπόνια για τον άνθρωπο - τον άλλον. Πώς όμως διαχειρίζεται κανείς την αγωνία του για τον θάνατο; «Αν ήμουν πολίτης της αρχαίας Αθήνας... και βίωνα έναν πανικό θανάτου -γράφει ο Γιάλομ- σε ποιον θα στρεφόμουν για να καθαρίσει ο νους μου από τα πλοκάμια του φόβου; Είναι πιθανό ότι θα έκανα μια βόλτα ώς την αγορά... όπου βρίσκονταν πολλές από τις σημαντικές σχολές φιλοφοσίας», για να σταματήσει στον Κήπο του Επίκουρου, «κι εκεί νομίζω ότι θα έβρισκα τη βοήθεια που θα ζητούσα». Γιατί αυτό; «Ο Επίκουρος -γράφει- πίστευε ότι η αποστολή της φιλοσοφίας είναι ν' ανακουφίσει την ανθρώπινη δυστυχία», η οποία προκαλείται κυρίως από τον πανταχού παρόντα φόβο μας για τον θάνατο. Αυτή την προσέγγιση ακολουθεί στις θεραπευτικές συνεδρίες του με τους ασθενείς για να τους κάνει να ξεπεράσουν τον φόβο, να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους και τα προβλήματά τους και να φτάσουν σε μια μορφή γαλήνης. Γι' αυτό και οι αναφορές όχι μόνο στους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους αλλά και σε πιο κοντινούς μας διανοητές που ενισχύουν την άποψή του ότι ο τρόμος για τον θάνατο -κι εκείνων που πεθαίνουν και των άλλων που μένουν πίσω- μπορεί να υπερνικηθεί...''. .