Αγωνία είναι συναίσθημα,και ταυτόχρονα συνοθυλευμα συναισθημάτων (φόβος και θυμός, φόβος κι θλίψη,) και- σύμφωνα με τον Sartre- διακρίνεται από τον φόβο, από το γεγονός ότι ο «φόβος προκαλείται από τα όντα του κόσμου, ενώ η αγωνία για το εγώ μου».Ο Ίλιγγος είναι αγωνία στο μέτρο που τρέμω όχι μήπως πέσω στον γκρεμό αλλά μήπως ριχτώ στο γκρεμό. .Η Αγωνία κάνει τη σκέψη να εστιάζεται στην ανησυχία, με αποτέλεσμα το άτομο να φοβάται πάντα το χειρότερο.Η Αγωνία ανακαλεί στον εαυτό τους βρεφικούς φόβους αποχωρισμού, το διάχυτο φόβο αποδοκιμασίας, παραλύει εν τέλει τον πυρήνα του εαυτού.
Ιουνίου 27, 2007 στο 7:24 μμΝοσφεράτος
Και επειδή η Αγωνια ,το αγχος δεν αντεχεταιΕπειδή ολη αυτή η καθημερινή αμφιβολία δεν αντεχεται απο ατομα που δεν εχουν μάθει ,μάλλον, να σκεφτονται για τον εαυτό τους
Προβαλλει ως ευκολη διεξοδος αυτή η σεξουαλοποιηση του Αγχους που προανέφερα
ως κατασκευασμένη , ενεργητική αρνηση της αμφιβολίας ……
Ετσι το σεξ(και κυριως η εξαρτηση απο το σεξ)απο επιθυμία γινεται Φυγή
καταλήγει να σημαινει καταφυγιο ,αρνηση της πραγματικότητας
Τετοια αρνηση συνιστουν και οι διαφοροι εθνικισμοι ,φονταμενταλισμοι κ.λ.π …αλλά αυτό ειναι μια αλλη ιστορία
.Η σεξουαλοποιηση του αγχους προσφερει στον παθοντα το (προσκαιρο ) πλεονεκτημα οτι περνα στην πραξη αντι να κατσει να σκεφτει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου