Κι έτσι γλιστράνε στο κενό οι θεωρίες
Και ξεκολλάνε –σαν τα άστρα-οι σημασίες
Σε μια τροχιά ελλειπτική-στη σιωπή
(αφού κανείς μας πια δεν ξέρει τι να πει)
Μα …στάσου ! τι ναι κείνο το σημάδι;
Που λάμπει σαν πολύτιμο πετράδι;
Τι τάχα τρεμοφέγγει στα ουράνια
σαν ναταν η ελπίδα η πιο σπάνια;
Τι ναναι αυτό που φλόγα βγάζει σαν κερί…
Και μου θυμίζει κάποια εικόνα ιερή ;
Γαλάζιο φάντασμα σε μαύρο Ουρανό
Στις καμινάδες μας ,και μοιάζει με καπνό….;
Η μήπως είναι η ιδια η ψυχή μας;
Και το απόσταγμα της μιζερης ζωής μας;
Σα μέσα στη σπηλιά –σταλαγματιά
Σαν του Θεούλη -στους ανθρώπους- η ματιά….
2 σχόλια:
Όμορφες ζωγραφιές
Ζωγραφίζεις συναισθήματα.
ευχαριστω
Δημοσίευση σχολίου