.....αγαπη ειναι σαρκοβόρα μνήμη.
πως γερνει το κεφάλι της
και τρέμει , με κοιτά
μάτια μισανοιχτα σμιχτά.
τα νύχια της να ξεκολλάν το δέρμα
και τα μαλλια της ξέπλεκα σαν ανεμωνες
κοιτά με μάτια εκπληκτα,
με τη σκιά της παιζεικαι ξεχνιεται,
γλιστρά
και ειν αόρατη ,
τη νυχτα,
σ’ ένα σινεμα αποκοιμιεται,,
ειναιδιχασμένη,
σενα ατέλειωτο ταγκό πλεγμενη
Χορευει
στην ακρη μιας καρφίτσας,
ειναι,
μπερδεμένη,
μες τη βροχή του κόσμου αλλοπαρμένη.......''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου