αποσπασμα:Ο Μπαλζάκ περιγράφει τη διαδικασία των Χαμένων Ονείρων ως διαρκή διάψευση, ως πορεία «απομάγευσης» του κόσμου. Σβήνει κάθε μαγικός χαρακτήρας των πραγμάτων, χάνεται η ίδια η μαγγανεία της ζωής. Τα πάντα απογυμνώνονται, για να μείνει κριτήριο και κριτής τους μόνο το ιδιωτικό συμφέρον, μετρημένο σε χρήμα.
Ολα βουλιάζουν «στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού... Καθετί το στέρεο και το σταθερό διαλύεται στον αέρα, καθετί το ιερό βεβηλώνεται...», σύμφωνα με τα λόγια του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Κάθε όνειρο αποδεικνύεται χαμένο. Αλλά δεν είναι η πραγματικότητα που το εκμηδενίζει ως ψεύδος: η ίδια η πραγματικότητα είναι το ψεύδος. Ο κόσμος της καθολικής εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο είναι φενακισμένη πραγματικότητα. Η απάτη είναι ο τρόπος ύπαρξής της.
Εδώ στέκονται πλάι πλάι ο συγγραφέας των Illusion Perdues και ο συγγραφέας του Das Kapital. Και οι δύο βλέπουν τον καπιταλισμό να γεννά μαζί με την «απομάγευση» και έναν νέο φρικαλέο φετιχισμό. Δεν υπάρχει μόνον η βεμπεριανή Entzeuberung, η επιβολή ενός εργαλειακού ορθολογισμού παντού, αλλά ταυτόχρονα και η γένεση ενός νέου ανορθολογισμού, η επιστροφή του Μυθικού και ο φετιχισμός του εμπορεύματος.
Αυτή τη ρυπαρή μάζα φενακισμένης ύλης την επεξεργάζεται η κερδοφόρα βιομηχανία ψευδαισθήσεων, ο Τύπος και το θέαμα, που αναδεικνύονται σε καίριους αρμούς στους μηχανισμούς των καπιταλιστικών συμφερόντων και σε ιδεολογικούς στυλοβάτες του συστήματος. Τα Χαμένα Ονειρα του Μπαλζάκ είναι η πιο καταλυτική, αποκαλυπτική, βίαιη, ανατρεπτική κριτική του ρόλου του Τύπου των ΜΜΕ θα λέγαμε σήμερα στην αστική κοινωνία. Ξεγυμνώνεται και μαστιγώνεται αλύπητα όλο το κολασμένο κύκλωμα που συνδέει χαρτοβιομήχανους, τυπογράφους, εκδότες, συγγραφείς, δημοσιογράφους, κριτικούς, show business, κεφαλαιοκράτες, πολιτικά κόμματα, κρατική εξουσία. Ολο το Inferno που με περισσή υποκρισία καλύπτεται σήμερα με την αόριστη ταμπέλα «Διαπλεκόμενα».
Ολα βουλιάζουν «στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού... Καθετί το στέρεο και το σταθερό διαλύεται στον αέρα, καθετί το ιερό βεβηλώνεται...», σύμφωνα με τα λόγια του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Κάθε όνειρο αποδεικνύεται χαμένο. Αλλά δεν είναι η πραγματικότητα που το εκμηδενίζει ως ψεύδος: η ίδια η πραγματικότητα είναι το ψεύδος. Ο κόσμος της καθολικής εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο είναι φενακισμένη πραγματικότητα. Η απάτη είναι ο τρόπος ύπαρξής της.
Εδώ στέκονται πλάι πλάι ο συγγραφέας των Illusion Perdues και ο συγγραφέας του Das Kapital. Και οι δύο βλέπουν τον καπιταλισμό να γεννά μαζί με την «απομάγευση» και έναν νέο φρικαλέο φετιχισμό. Δεν υπάρχει μόνον η βεμπεριανή Entzeuberung, η επιβολή ενός εργαλειακού ορθολογισμού παντού, αλλά ταυτόχρονα και η γένεση ενός νέου ανορθολογισμού, η επιστροφή του Μυθικού και ο φετιχισμός του εμπορεύματος.
Αυτή τη ρυπαρή μάζα φενακισμένης ύλης την επεξεργάζεται η κερδοφόρα βιομηχανία ψευδαισθήσεων, ο Τύπος και το θέαμα, που αναδεικνύονται σε καίριους αρμούς στους μηχανισμούς των καπιταλιστικών συμφερόντων και σε ιδεολογικούς στυλοβάτες του συστήματος. Τα Χαμένα Ονειρα του Μπαλζάκ είναι η πιο καταλυτική, αποκαλυπτική, βίαιη, ανατρεπτική κριτική του ρόλου του Τύπου των ΜΜΕ θα λέγαμε σήμερα στην αστική κοινωνία. Ξεγυμνώνεται και μαστιγώνεται αλύπητα όλο το κολασμένο κύκλωμα που συνδέει χαρτοβιομήχανους, τυπογράφους, εκδότες, συγγραφείς, δημοσιογράφους, κριτικούς, show business, κεφαλαιοκράτες, πολιτικά κόμματα, κρατική εξουσία. Ολο το Inferno που με περισσή υποκρισία καλύπτεται σήμερα με την αόριστη ταμπέλα «Διαπλεκόμενα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου