για την Αγάπη και την Εξάρτηση (στον Θειο Isidora)
υπάρχει το είδος της αγάπης που μάλλον (και δυστυχώς )είναι και το κυρίαρχο στις μέρες μας (και σε όλη τη σύγχρονη εποχή) η αγάπη ως εξάρτηση
«το μόνο που παρατηρώ είναι πόσο πολλή δυστυχία φέρνει η εξιδανίκευση της εξάρτησης. Φτάνει να πάρει κανείς τις Μεγάλες Ιστορίες Αγάπης-Ρωμαίος και Ιουλιετα , Τραβιατα, Άννα Καρενινα, Καρμεν , Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Αιντα, Δόκτωρ Ζιβαγκο,Τριστάνος και Ιζολδη
Μόλις το αναφέρεις στους ανθρώπους , μια ονειροπόλα λάμψη φωτίζει το πρόσωπο τους και λένε«Ω, είναι θαυμάσιες έτσι δεν είναι ;
Ε! λοιπόν δεν είναι θαυμάσιες… Σε καμία από αυτές δεν υπάρχουν ούτε δέκα λεπτά καθημερινής ευτυχίας και χαράς. Συνήθως οι εραστές γεύονται μια σταλίτσα υπέρτατης έκστασης αλλά πέρα από αυτή η δυστυχία είναι απέραντη. Μαχαιρώνονται, θάβονται ζωντανοί, ρίχνονται μπροστά σε τρένα, η αυτοκτονούν με φίδια φαρμακερά,,…
Λοιπόν , γιατρέ ,για ποιο λόγο ταυτίζουν λες όλη αυτή την εξάρτηση και την επακόλουθη δυστυχία με την αληθινή αγάπη;
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 16, 2007
Για την σύγχρονη ταυτότητα…
Αν η λέξη κλειδί των μοντέρνων καιρών ήταν η δημιουργία , τώρα η λέξη κλειδί της εποχής είναι η ανακύκλωση.
Για να το πούμε και διαφορετικά αν το οικοδομικό υλικό που προτιμούσε η νεωτερικοτητα ήταν το ατσάλι και το μπετόν , αυτό που προτιμά η εποχή μας είναι το βιοδιασπώμενο πλαστικό.
Η σύγχρονη ταυτότητα θυμίζει όλο και περισσότερο μια ανακυκλούμενη βιντεοταινία ( η ένα στιγμιαίο κείμενο που γράφεται στον υπολογιστή.)
Θυμίζει όλο και περισσότερο με τον χαμαιλέοντα, ζώο ‘’πού αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον τρόπο πού βρίσκεται και μπορεί να γίνει από μαύρο ως απαλό πράσινο, ’’ ’ ;ή τον πρωτεϊκό άνθρωπο της νέας εποχής οποίος –ζει σε προσομοιωμένα περιβάλλοντα και αναπτύσσει πολλαπλούς χαρακτήρες –ρόλους….
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 16, 2007
Κ
Η αγάπη περιγράφεται από τον Lacan ως ένα καθαρά φαντασιακό φαινόμενο. Η αγάπη είναι αυτοερωτική και η δομή της θεμελιωδώς ναρκισσιστική από τη στιγμή που εκείνο που αγαπά κανείς στην αγάπη είναι το ίδιο του το εγώ, που γίνεται πραγματικό στο φαντασιακό επίπεδο
Η αγάπη ενέχει μια φαντασιακή αμοιβαιότητα αφού« να αγαπάς σημαίνει., «κατ¨ ουσία να θέλεις να αγαπηθείς» Αυτή ακριβώς η « αμοιβαιότητα μεταξύ του «να αγαπάς» και να αγαπιέσαι» συνιστά τον απατηλό χαρακτήρα της αγάπης. Η αγάπη κατά τον Λακάν, εξαπατά. Εξαπατά επειδή το να αγαπά κανείς προϋποθέτει να δίνει κανείς εκείνο που δεν έχει . σημαίνει να « δίνει εκείνο που δεν έχει» Η αγάπη δεν στοχεύει εκείνο που διαθέτει το αντικείμενο της αγάπης, αλλά εκείνο που του λείπει, το τίποτε πέρα από αυτόν’ ‘Σ’ αγαπώ, (λέγει το υποκείμενο στο αντικείμενο της αγάπης του )αλλά, επειδή ανεξήγητα αγαπώ σε σένα κάτι περισσότερο από σένα σε ακρωτηριάζω”;
«το μόνο που παρατηρώ είναι πόσο πολλή δυστυχία φέρνει η εξιδανίκευση της εξάρτησης. Φτάνει να πάρει κανείς τις Μεγάλες Ιστορίες Αγάπης-Ρωμαίος και Ιουλιετα , Τραβιατα, Άννα Καρενινα, Καρμεν , Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Αιντα, Δόκτωρ Ζιβαγκο,Τριστάνος και Ιζολδη
Μόλις το αναφέρεις στους ανθρώπους , μια ονειροπόλα λάμψη φωτίζει το πρόσωπο τους και λένε«Ω, είναι θαυμάσιες έτσι δεν είναι ;
Ε! λοιπόν δεν είναι θαυμάσιες… Σε καμία από αυτές δεν υπάρχουν ούτε δέκα λεπτά καθημερινής ευτυχίας και χαράς. Συνήθως οι εραστές γεύονται μια σταλίτσα υπέρτατης έκστασης αλλά πέρα από αυτή η δυστυχία είναι απέραντη. Μαχαιρώνονται, θάβονται ζωντανοί, ρίχνονται μπροστά σε τρένα, η αυτοκτονούν με φίδια φαρμακερά,,…
Λοιπόν , γιατρέ ,για ποιο λόγο ταυτίζουν λες όλη αυτή την εξάρτηση και την επακόλουθη δυστυχία με την αληθινή αγάπη;
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 16, 2007
Για την σύγχρονη ταυτότητα…
Αν η λέξη κλειδί των μοντέρνων καιρών ήταν η δημιουργία , τώρα η λέξη κλειδί της εποχής είναι η ανακύκλωση.
Για να το πούμε και διαφορετικά αν το οικοδομικό υλικό που προτιμούσε η νεωτερικοτητα ήταν το ατσάλι και το μπετόν , αυτό που προτιμά η εποχή μας είναι το βιοδιασπώμενο πλαστικό.
Η σύγχρονη ταυτότητα θυμίζει όλο και περισσότερο μια ανακυκλούμενη βιντεοταινία ( η ένα στιγμιαίο κείμενο που γράφεται στον υπολογιστή.)
Θυμίζει όλο και περισσότερο με τον χαμαιλέοντα, ζώο ‘’πού αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον τρόπο πού βρίσκεται και μπορεί να γίνει από μαύρο ως απαλό πράσινο, ’’ ’ ;ή τον πρωτεϊκό άνθρωπο της νέας εποχής οποίος –ζει σε προσομοιωμένα περιβάλλοντα και αναπτύσσει πολλαπλούς χαρακτήρες –ρόλους….
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 16, 2007
Κ
Η αγάπη περιγράφεται από τον Lacan ως ένα καθαρά φαντασιακό φαινόμενο. Η αγάπη είναι αυτοερωτική και η δομή της θεμελιωδώς ναρκισσιστική από τη στιγμή που εκείνο που αγαπά κανείς στην αγάπη είναι το ίδιο του το εγώ, που γίνεται πραγματικό στο φαντασιακό επίπεδο
Η αγάπη ενέχει μια φαντασιακή αμοιβαιότητα αφού« να αγαπάς σημαίνει., «κατ¨ ουσία να θέλεις να αγαπηθείς» Αυτή ακριβώς η « αμοιβαιότητα μεταξύ του «να αγαπάς» και να αγαπιέσαι» συνιστά τον απατηλό χαρακτήρα της αγάπης. Η αγάπη κατά τον Λακάν, εξαπατά. Εξαπατά επειδή το να αγαπά κανείς προϋποθέτει να δίνει κανείς εκείνο που δεν έχει . σημαίνει να « δίνει εκείνο που δεν έχει» Η αγάπη δεν στοχεύει εκείνο που διαθέτει το αντικείμενο της αγάπης, αλλά εκείνο που του λείπει, το τίποτε πέρα από αυτόν’ ‘Σ’ αγαπώ, (λέγει το υποκείμενο στο αντικείμενο της αγάπης του )αλλά, επειδή ανεξήγητα αγαπώ σε σένα κάτι περισσότερο από σένα σε ακρωτηριάζω”;
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 16, 2007
σχ 366
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου