η αισθητική οπτική του Εθνους και του Εθνικισμού

η αισθητική οπτική διαπερνά πολλά πολιτικά πεδία : Και τον αποικιακό κοσμοπολιτισμό και τον Εθνικισμό (βλ π.χ άρθρο Η αισθητική ουτοπία του Έθνους περιοδικό Ένεκεν τεύχος 1..)

Το συγκριτικό πλεονέκτημα ( φαντασιακό βέβαια) μιας τέτοιας αισθητικής οπτικής βρίσκεται στο ότι δημιουργεί για το άτομο ένα προστατευτικό Κέλυφος μέσα από το οποίο νιώθει αποστειρωμένο από τις τραυματικές όψεις της Βιωμένη εμπειρίας ..

Φαντάζεται ότι παρακολουθεί τον εαυτό του να συμμετέχει σε κάτι μεγαλύτερο :” Έργο τέχνης”.. Έτσι η ζωή του νομίζει ότι γίνεται ”καλλιτέχνημα ” και ο ίδιος σαν τον Ντοριαν Γκρευ που (νομίζει ) ότι δεν γερνά ενώ γερνά το Πορτραίτο του …

Βέβαια η αισθητική ματιά μπορεί να οδηγήσει και στην φρίκη του vivere pericolosamente (γνωστού φασιστικού συνθήματος - Μουσολίνι) η στο Viva la mORTE που ούρλιαζαν οι Φασίστες πιλότοι,( στο πλευρό του Φράνκο)
που συμμετείχαν στον βομβαρδισμό της Γκουερνικα κα

Προσωπικά , όταν ακούω αυτά τα ”θα κάνω την ζωή μου καλλιτέχνημα ( Ιων Δραγουμης ) παθαίνω κάτι σαν Ναυτία …
διότι αυτά τα καλλιτεχνήματα οδηγούν συχνά στον πόνο (αποστειρωμένο πόνο ) των άλλων αλλά και εντ τέλει και τον δικό σου - η της ”φυλής σου” του έθνους σου ” κλπ

βλ π. το έργο ” Η πτώση” που αναφέρεται στις τελευταίες μέρες του Χίτλερ
σχολιο απο το :
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/

ποστ Οι Μεταμορφωσεις της ταυτοτητας