ΩΔΉ ΣΤΟΝ ΜΟΥΜΟΎΛ

ΩΔΉ ΣΤΟΝ ΜΟΥΜΟΎΛ

όταν τρίζουν τα κόκαλά όλων των πεθαμένων
κι ακούγονται οι Χθόνιες φωνές κατατρεγμένων

Όταν τριγύρω ακούγεται Φωνή Βoός κι αντάρα
κιοταν ανακατεύονται κι hΣάρα και η Μάρα

κι ολόγυρα αναβουνε μια Πυρκαγιά Μεγάλη
κι αναβουνε τα κάρβουνα μέσα εις το Μαγκάλι
της Ρασπουτάνας εννοώ και γίνεται Χαμός
και σαν να σου ρχεται καημός κι εκ Βάθρων Στεναγμός

Όταν το αίμα χύνεται σαν ποταμός τριγύρω
-και σούκατσε και στο λαιμό κι η Πίτα με τον Γύρο-
Είναι η ώρα του Μουμούλ του Μέγα ειρηνοπλόκου
Να θέσει τέλος στους Διωγμούς κάθε Καβγαδοπλόκου
Είναι η Ώρα του ΜουΜούλ που φέρει την γαλήνη
Γιατί έχει μέσα απ’ την καρδιά , ξαδελφική σαγήνη ….(Συνεχίζεται )