—-
σιωπηλή αγάπη
σ ένα διάδρομο στενό και περπατά
στις άκρες των δακτύλων
ολόχαρη ,με ένα φόρεμα λευκό
και τα μαλλιά της ξέπλεκα σαν ανεμώνες
Μ ένα χαμόγελο μικρό πού, σα θαρρείς να υπόσχεται πολλά
πού ξέρεις πως δεν θαρθουνε ποτέ κι όμως ελπίζεις
στην μουσική, στό άρωμα της πλάνης πού σου γνέφει,
Κιοταν περνούν οι ώρες
είναι ο σιωπηλός χορός πού σε τυλίγει σα πέπλο μιας αράχνης
κι είναι γλυκό το δηλητήριο πού περιμένεις
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Μάιος 18, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου