Δέκα δερβίσηδες
μαζί κάτω από μια κουβέρτα.
Κουράστηκαν,
πλαγιάσανε, κοιμήθηκαν αβέρτα.
Κάποιος διαβάτης ευσεβής
τούς βρήκε να πεινάνε
και το μισό του
το ψωμί τούς έδωσε να φάνε.
Φτωχός δερβίσης
έτρεχε πίσω απ’ τους βασιλιάδες·
στην κόλαση τον
ρίξανε γι αυτούς τους τεμενάδες.
Δερβίσηδες
σεβάστηκε μόνο ένας από δαύτους
και πήγε στην
Παράδεισο. Στ’ άλλα βασίλεια, κλαύτους.
Πάντα καθένας
βασιλιάς θέλει να κυριέψει
όλο τον κόσμο. Τη
ζωή, έτσι θαρρεί θα κλέψει.
Μα η σταγόνα του αίματος
το χώμα που ποτίζει
απ’ την κατάχτηση
της γης περσότερον αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου