Ενδιαφερον :Εκδήλωση του ΚΚΕ για την παρουσίαση της Απόφασης για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη (Κυριακή 2/10)

Erodotos Weblog

Εκδήλωση του ΚΚΕ για την παρουσίαση της Απόφασης για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη (Κυριακή 2/10)

Ομοιότητες του χθες με το σήμερα/ αναδημοσιευση απο το Μπλογκ της Ριτσας Μασουρα .

Ομοιότητες του χθες με το σήμερα

Posted on Σεπτεμβρίου 18, 2011 by ritsmas

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/09/2011_456240

Πρόσωπα


«Γιατί πόλεμος;» Η αλληλογραφία ανάμεσα σε δύο ιδιοφυΐες του 20ού αιώνα, του Σίγκμουντ Φρόιντ και του Αλμπερτ Αϊνστάιν, με αφορμή τον πόλεμο. H αλληλογραφία τους δημοσιεύεται στο βιβλίο «Φωνές από τη Βαϊμάρη», όπου ο αναγνώστης θα εκπλαγεί από τις πολλές και ενδεχομένως τρομακτικές ομοιότητες με το σήμερα.

Της Pιτσας Mασουρα

Ενα από τα σημάδια της εποχής είναι η ολοένα μεγαλύτερη διείσδυση του κινδύνου στην καθημερινή μας ζωή. Πίσω από αυτό το γεγονός δεν κρύβεται κάτι αναπάντεχο ή τυχαίο, αλλά μια τεράστια, καθολική αλλαγή στον εσωτερικό και εξωτερικό μας κόσμο. Το αντιλαμβανόμαστε πλέον καθαρά, αν θυμηθούμε πόση σπουδαιότητα είχε αποδοθεί στην έννοια της ασφάλειας κατά την αστική περίοδο που μόλις παρήλθε. Για τον αστό, η ασφάλεια θεωρείται υψίστη αξία. Οι κινήσεις του έχουν στόχο να εξασφαλίσουν έναν τρόπο ζωής που θα θέτει τον κίνδυνο εκτός των τειχών, γι’ αυτό και καταφεύγει στη λογική. Ομως, ο κίνδυνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του καθενός, αστού ή μη αστού, και θρυμματίζει όλα τα προστατευτικά φράγματα που υψώνει απέναντί του η λογική.

Αυτές οι σκέψεις, συνοψισμένες στο βιβλίο «Uber die Gefahr» (Berlin, 1931), ανήκουν στον Γερμανό συγγραφέα Ernst Junger . Τις επέλεξα μέσα από ένα σύνολο κειμένων της περιόδου της Βαϊμάρης (1919–1933) που περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Φωνές από τη Βαϊμάρη» (εκδ. Υψιλον). Αϊνστάιν και Φρόιντ – αλληλογραφία περί πολέμου, λίγο πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Στέφαν Τσβάιχ – «Η ομογενοποίηση του Κόσμου» (1925), ένα είδος παγκοσμιοποίησης εκείνης της εποχής. Heinrich Mann – «Η Γερμανία στο Σταυροδρόμι» (1931)… είναι μερικά από τα κείμενα του βιβλίου, όπου ο αναγνώστης θα αναγνωρίσει σχήματα της δικής μας ζωής, καθώς βαδίζουμε προς έναν άγνωστο, καινούργιο κόσμο. Δεν είμαστε όμως μόνον οι Ελληνες ή οι Ευρωπαίοι που κινούμεθα χωρίς την Αριάδνη των καιρών. Στην εποχή μας πραγματοποιείται ένα δύσκολο πείραμα, ένα τύπου Cern οικονομικό πείραμα, όπου αναζητείται ο πυρήνας της νέας οικονομικής θεωρίας αφημένης προς το παρόν στα χέρια μαθητευόμενων μάγων κυβερνητών και επαϊόντων, αλλά και σπεκουλαδόρων.

Εκτεθειμένος σε ανελέητους κινδύνους βαδίζει προς το μέλλον και ο αραβικός κόσμος, αλλά και οι λαοί της Μέσης Ανατολής. Ειδικά τώρα που οι Παλαιστίνιοι προετοιμάζονται για την 20ή Σεπτεμβρίου – ημέρα συζήτησης στον ΟΗΕ του αιτήματός τους για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Τώρα που η Τουρκία με μια μεταοθωμανική φιλόδοξη διοίκηση ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στο Ισραήλ, με πρόσχημα την άρνηση του Τελ Αβίβ να ζητήσει συγγνώμη για την επίθεση εναντίον του τουρκικού πλοίου «Μαβί Μαρμαρά», στις 22 Μαΐου του 2010, και απειλεί θεούς και δαίμονες με αφορμή την έναρξη υποθαλάσσιων ερευνών Ισραήλ και Κύπρου. Τώρα που η Συρία διαπομπεύει πολιτική και πολίτες, προβάλλοντας εμμέσως προς τη Δύση τον ιρανικό κίνδυνο. Τι ελπίδες έχουν, άραγε, οι Παλαιστίνιοι να δικαιωθούν; Ελάχιστες. Απαιτούνται εννέα από τις 15 ψήφους του Συμβουλίου Ασφαλείας και ήδη οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θα προβάλουν βέτο, φοβούμενες ότι η διεθνοποίηση της ισραηλινοπαλαιστινιακής διαμάχης στον ΟΗΕ θα οδηγήσει σε περαιτέρω αναφλέξεις στη Μέση Ανατολή.

Πυορροούντα τα μέτωπα και εκτός Ευρώπης. Η πολιτική Νετανιάχου, γράφει η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτζ», σκοτώνει την ελπίδα. Η κρίση με την Τουρκία είναι ένα είδος συναγερμού για τις επιθέσεις που θα ακολουθήσουν σε όλα τα επίπεδα: διπλωματικά, οικονομικά, ασφαλείας. Ενδιαμέσως οι 150.000 εργαζόμενοι Παλαιστίνιοι (γιατροί, δάσκαλοι, αστυνομικοί) που κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι. Για τα άδεια ταμεία της Ραμάλα, μιλάει ο ξένος Τύπος. Και είναι αλήθεια ότι πολλές αραβικές χώρες – δωρητές δεν έχουν δώσει παρά μόνον ένα τμήμα των χρημάτων που δεσμεύτηκαν να δώσουν, ενώ το Ισραήλ παρακρατεί χρήματα της Παλαιστινιακής Αρχής. Οι αλλεπάλληλες μυστικές συναντήσεις Πέρες και Μαχμούντ Αμπάς δεν έχουν αποδώσει και η αλήθεια ψάχνει καλοθελητές, τη στιγμή που Ισραηλινοί κυβερνητικοί διατυμπανίζουν ότι οι Παλαιστίνιοι πρέπει να πάρουν το μάθημά τους.

Και όμως, στους δρόμους της Ραμάλα οι Παλαιστίνιοι δεν κρύβουν την οργή τους. Το ίδιο και οι Ισραηλινοί που κατακλύζουν με πορείες το Τελ Αβίβ. Πώς και πού να κατατάξει κανείς αυτούς τους ανθρώπους, που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι νέοι; Ελεγε προ πολλών ετών ο Αγγελος Τερζάκης : «Είναι η πεισματωμένη εξέγερση της νεολαίας που βγήκε από τον πόλεμο, η αγανάκτησή της για την κρίση του πολιτισμού, η αντικοινωνική της διάθεση, απόρροια της οργής για τις απειράριθμες διαψεύσεις». Οι λαοί ζουν υπό το βάρος των αλλεπάλληλων διαψεύσεων των προσδοκιών τους. Και είναι φορές που στο τέλος της μέρας σκέφτονται ότι δεν υπάρχει καμιά αξιοζήλευτη αξία, καμιά αδιάψευστη αλήθεια, παρά μόνον ο υπόκωφος θόρυβος του κινδύνου που πλησιάζει.

Τι ειχε γραψει δι εμε το blogοδρόμιο: Στη σπηλιά του Νοσφεράτου,( τωρα το ειδα )

blogοδρόμιο: Στη σπηλιά του Νοσφεράτου, Περαστικός

Της Τασίας Σταματοπούλου ';

Στη σπηλιά του Νοσφεράτου

http://nosferatos.blogspot.com/

Από τα κορυφαία ελληνικά μπλογκς (μπλόγκερ από το 2008) με υψηλά στάνταρντ ποιότητας, χιούμορ, φιλοσοφικής και ποιητικής διάθεσης.

Ποιος είναι ο κ. Νοσφεράτος; Δεν είναι και εύκολο να τον περιγράψεις. Αν και είναι δημόσιο πρόσωπο δεν πρόκειται να σας το αποκαλύψω γιατί ο ίδιος υιοθετεί την ανωνυμία στο blog του.

Αντιφατικός, ιδιόρρυθμος, ερωτικός, μελαγχολικός, αισθηματίας, έξυπνος, μονήρης, επίμονος, όπως αυτοσαρκάζεται, ενίοτε... «γίνεται πολύ κακός με τους κακιασμένους τα “καραδεξιά κατιναριά”, τους δεξιούς που ρήμαξαν τη χώρα, τους νεοφιλελεύθερους και τη βλακεία». Τον ελκύουν οι έξυπνοι και ειλικρινείς άνθρωποι -ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης, ενώ πολιτικά τοποθετεί τον εαυτό του ανάμεσα στην Οικολογική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέκο Αλαβάνο και των ανανεωτών του ΣΥΝ, του ΠΑΣΟΚ και της αναρχίας… Ναι, όλα αυτά μαζί, αν με εννοείτε... Φανατικός αντιρατσιστής και διεθνιστής, γίνεται έξαλλος με τους «αφελείς φιλελεύθερους εκσυγχρονιστές, που εμφανίζονται ως αντιεθνικιστές. Αγαπημένο χρώμα το μαύρο και το κόκκινο. Τοξότης με ωροσκόπο Σκορπιό (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό).

Οπαδός της Μη Βίας, αν και Βίαιος με την κοινωνική αδικία. Αγαπημένα περιοδικά, το «Ένεκεν», φυσικά, όπου αρθρογραφεί, «Επιστήμη και Κοινωνία», «Σύγχρονα Θέματα», «Νέα Εστία» κ.ά.

Αγαπημένο Βιβλίο: «Οι μεταμορφώσεις της ταυτότητας: Έθνος, νεωτερικότητα και εθνικιστικός λόγος», του Πέτρου Θεοδωρίδη.

Άλλωστε, 416 αναρτήσεις αναφέρονται σε αυτό το θέμα. Αξίζει, όμως, να δει κανείς και τις αναρτήσεις του για τον Λακάν, τον Μπαντιού, για τα δικαιώματα, τον κινηματογράφο, την ποίηση. Όλα τα έχει η «Σπηλιά», σου επιφυλάσσει πάντα εκπλήξεις, γι’ αυτό δεν ρουτινιάζει ο κ.Νοσφεράτος ποτέ.

 ----------------------------------

Μαλιστα!! ευχαριστω Τασία 

Καρλ Μαρξ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Πρόλογος (Η ΥΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ) Γράφτηκε: το Γενάρη του 1859 Πηγή: Εκδόσεις «Νέοι Στόχοι», 1972 Μετάφραση-Επιμέλεια: Γ.Δούμα και Π. Πουλιόπουλου Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ HTML Markup: Θ. Θωμαδάκης – Ι. Κουκλάκης για τα Μαρξιστικά Βιβλία στο INTERNET, Γενάρης 2005

Καρλ Μαρξ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Πρόλογος

(Η ΥΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ)

---

Γράφτηκε: το Γενάρη του 1859
Πηγή: Εκδόσεις «Νέοι Στόχοι», 1972
Μετάφραση-Επιμέλεια: Γ.Δούμα και Π. Πουλιόπουλου
Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ
HTML Markup: Θ. Θωμαδάκης – Ι. Κουκλάκης για τα Μαρξιστικά Βιβλία στο INTERNET, Γενάρης 2005

Καρλ Μαρξ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΓΕΛΙΑΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ Γράφτηκε: το 1843-1844 Πηγή: ΣΕΙΡΑ: «ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ», Εκδόσεις «Παπαζήση» Μετάφραση: ΜΠΑΜΠΗΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ Επιλογή – Επιμέλεια : ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ

Καρλ Μαρξ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΓΕΛΙΑΝΗΣΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

---

Γράφτηκε: το 1843-1844
Πηγή: ΣΕΙΡΑ: «ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ – ΠΗΓΕΣ», Εκδόσεις «Παπαζήση»
Μετάφραση: ΜΠΑΜΠΗΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ
Επιλογή – Επιμέλεια : ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗΣ
Σύνταξη: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΘΩΜΑΔΑΚΗΣ

LEFT LIBERAL SYNTHESIS L.Althusser: Για τον εξισωτισμό

LEFT LIBERAL SYNTHESIS

L.Althusser: Για τον εξισωτισμό

When Bruce Lee Meets Alain Badiou

Posted on Σεπτεμβρίου 29, 2011 by heroicodesembarazo

http://cardiff.academia.edu/PaulBowman/Papers/968979/When_Bruce_Lee_Meets_Alain_Badiou

Ένα τέρας μεγαλώνει: Δημοκρατικός Φασισμός!του Στέλιου Ελληνιάδη από το Δρόμο της Αριστεράς, 5.9.11 αναδημοσιευση απο το ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ

Ένα τέρας μεγαλώνει: Δημοκρατικός Φασισμός!

του Στέλιου Ελληνιάδη

από το Δρόμο της Αριστεράς, 5.9.11

 

Φοβάμαι ότι έχουμε ήδη μπει στη φάση του καπιταλισμού που ο φασισμός και ο ρατσισμός συγχωνεύονται σε ένα ενιαίο με την αστική δημοκρατία πολιτικό και πολιτιστικό μόρφωμα.

Επανένταξη του φασισμού

Το σύστημα στόμωσε. Πολλοί το βλέπουν, λιγότεροι το παραδέχονται. Και εκδηλώνεται εντονότερα σε χώρες με χαμηλότερο βαθμό ανάπτυξης όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισλανδία και η Ιρλανδία. Κρίση που δεν οφείλεται στους πιο αδύνατους, αλλά που για ευνόητους λόγους φορτώνεται σ’ αυτούς. Οι ΗΠΑ, αν δεν είχαν τη δεσπόζουσα θέση που κατέχουν στο παγκόσμιο σύστημα και τη δυνατότητα, μόνον αυτές, να τυπώνουν δολάρια, αλλά και να δανείζονται απεριόριστα από τρίτους, θα είχαν ήδη καταρρεύσει. Η Ιαπωνία είναι είκοσι χρόνια μεταξύ ύφεσης και στασιμότητας. Η Αυστραλία ακόμα τρέφει τους λευκούς εποίκους της με τον ανεξάντλητο ορυκτό πλούτο της. Η Μεγάλη Βρετανία διασώζεται σοβαρά τραυματισμένη χάρη στη στενή της σχέση με τις ΗΠΑ, τις ισχυρές πολυεθνικές της (πετρελαϊκές, τραπεζικές κ.λπ.) και τον προστατευτισμό που την κρατάει σε απόσταση ασφαλείας από την ΕΕ. Η Ιταλία είναι υπερχρεωμένη, το ίδιο και η Ισπανία, με 20% ανεργία, παρ’ όλο που έχει πρόσβαση στην ισπανόφωνη Λατινική Αμερική. Η Γαλλία κρατιέται οριακά και το Βέλγιο είναι στα πρόθυρα της διχοτόμησης. Το αφειδώς επιδοτούμενο Ισραήλ είναι εσωτερικά σαθρό και οι νεοκαπιταλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σχεδόν όλες! Από τις μεγάλες χώρες, μόνο η Γερμανία, και από τις μικρές οι σκανδιναβικές χάρη στη διατήρηση των μικρότερων κοινωνικών ανισοτήτων, αντέχουν. Δηλαδή, το δυτικό καπιταλιστικό σύστημα, στο σύνολό του, είναι σε μια χωρίς προηγούμενο βαθιά κρίση. Εφεξής τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά. Η ίδια η αστική δημοκρατία μεταλλάσσεται.

Τέλος των ψευδαισθήσεων

Ο καπιταλισμός, στην πορεία ανάπτυξής του, ενσωμάτωνε, αφομοίωνε, μεταρρύθμιζε και αναπαρήγαγε ό,τι θεωρητικά τουλάχιστον είναι αντίθετο με τον βασικό πολιτικό πυρήνα των αξιών του, τη δημοκρατία. Δουλεία, αποικιοκρατία, φασισμός, παγκόσμιοι πόλεμοι, νεοαποικιοκρατία και εσχάτως νεοαποικιακοί πόλεμοι και νεοφασισμός δεν προήλθαν απ’ έξω, αλλά από τα μέσα.

Στην Ευρώπη, μεταπολεμικά, με ισχυρή την απωθητική εμπειρία των καταστροφικών παγκοσμίων πολέμων, κάτω από τη στρατιωτική ομπρέλα των ΗΠΑ, με υπερσυσσώρευση πλούτου, με τις ευκολίες της τεχνολογικής προόδου, υπό την ισχυρή -άμεση και έμμεση- επίδραση των σοσιαλιστικών ιδεών και με αντίπαλο δέος την εξισωτική Σοβιετική Ένωση, εφαρμόστηκε η μερική χαλιναγώγηση των οικονομικών ανισοτήτων και ευνοήθηκε η θεμελίωση του κοινωνικού κράτους, η εμβάθυνση της αστικής δημοκρατίας και η κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η «τροπή» μάς ξεγέλασε. Έπεισε κοινωνίες ολόκληρες, ακόμα και πάμπολλους αριστερούς, ότι ο καπιταλισμός μελλοντικά θα γίνεται όλο και πιο ανθρώπινος ξεπερνώντας την ίδια του τη φύση.

Σήμερα, μάλλον αυτή η φάση κλείνει. Η ιστορικά σύντομη περίοδος της μεταπολεμικής ανάπτυξης του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου φαίνεται ότι φτάνει σε ένα άδοξο φρακάρισμα. Τα επιτεύγματα συρρικνώνονται, οι ανισότητες αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί πολλαπλασιάζονται, τα δικαιώματα περιορίζονται και ο φασισμός επανενεργοποιείται ως αρμονικό, δομικό στοιχείο του συστήματος. Η κυρίαρχη τάση στην Ευρώπη δεν είναι η παραπέρα ανάπτυξη της δημοκρατίας για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά το αντίθετό της. Ο εκφασισμός καλλιεργείται εκ νέου ως αναγκαίο πολιτικό αντίβαρο. Εξάλλου, οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια δεν κινδύνευσαν ποτέ από τον εκφασισμό· αντιθέτως, στα «σκούρα», τον υποθάλπουν και τον στηρίζουν. Μάλιστα, η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι ο φασισμός αναδύεται και επικρατεί σε περιόδους οικονομικής κρίσης και πολιτικής συνδιαλλαγής, που ο καπιταλισμός χρειάζεται «έκτακτη» βοήθεια. Έτσι, μπορεί οι ιδέες του να απορρίπτονται επισήμως, αλλά οι πολιτικές που τον καλλιεργούν αυξάνονται ανησυχητικά.
Δεξιά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα διαβρωμένα από το νεοφιλελευθερισμό, τη διαφθορά και την ανικανότητα, εφαρμόζουν όλο και περισσότερο αντιλήψεις και πρακτικές που δημιουργούν ένα φιλικό στο φασισμό κλίμα. Σπρώχνουν μια ευμετάβλητη κοινωνία προς μία νέα τελική λύση. Αρχικά και φαινομενικά εναντίον των ξένων, πραγματικά και ουσιαστικά εναντίον του εαυτού της. Για την άρχουσα τάξη, ο κίνδυνος της αμφισβήτησής της από ανεξέλεγκτες λαϊκές αντιδράσεις είναι απειλητικότερος από την επανεκκίνηση του φασισμού. Σε φάση αξεπέραστης κρίσης και πιθανών μεγάλων κοινωνικών αναταραχών, ο φασισμός αποτελεί εφεδρεία για τη χειραγώγηση της κοινωνίας.

Στις ΗΠΑ, ο φασισμός περιβεβλημένος με δημοκρατικούς θεσμούς είναι από καιρό μέρος του πολιτικού οικοσυστήματος. Η υπερδιόγκωση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, η υπερενίσχυση του αστυνομικού κράτους (φυλακές, καθολική παρακολούθηση κ.λπ.), η χειραγώγηση μέσω των ΜΜΕ, η αυξανόμενη ισχύς της χριστιανικής Δεξιάς, οι νεορατσιστικοί νόμοι και η αποδυνάμωση των συνδικάτων (Αριζόνα, Μινεζότα κ.ά.), ο επεκτατισμός και οι πόλεμοι, η ποινικοποίηση της φτώχειας και άλλες παναμερικανικές «ιδι αιτερότητες» συνθέτουν μία φαινομενική δημοκρατία, ακόμα και με αστικά κριτήρια.

Τώρα και στην Ευρώπη, με πολλές διακυμάνσεις, ο φασισμός καλλιεργείται και τα κοινωνικά του ερείσματα διευρύνονται θυμίζοντάς μας ότι, ιστορικά, δεν επιβάλλεται ως πραξικόπημα μειονοτήτων, αλλά ως πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα.

Άτακτη υποχώρηση της δημοκρατίας

Η μεταπολεμική ευημερία επιμερίστηκε σε πλατιά στρώματα, σε αισθητό βαθμό, και το σύστημα απέκτησε ισχυρή κοινωνική βάση, η οποία τώρα πλήττεται από την κρίση, αλλά ακόμα δεν πιστεύει ότι η κρίση οφείλεται σε υπερσυσσώρευση πλούτου από λίγους, υπερανάπτυξη, υπερκατανάλωση, σπατάλη, κορεσμό και εξάντληση των πλεονεκτημάτων του συστήματος, αλλά σε εξωτερικούς εχθρούς και σε λανθασμένους χειρισμούς που μπορούν να διορθωθούν επαναφέροντάς το σε τροχιά ευημερίας. Το σύστημα καλλιέργησε αυτή την ψευδαίσθηση και τον αποπροσανατολισμό. Μετά την εξάλειψη του κομμουνιστικού μπλοκ, οι ανυπότακτες τρίτες χώρες, οι μετανάστες και οι ισλαμιστές χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως μία από τις βασικές αιτίες των δεινών. Επίσης, ενοχοποιούνται οι λεγόμενες σοσιαλιστικές πολιτικές, με τη μορφή του κράτους προνοίας, της εξασφαλισμένης εργασίας, της δωρεάν παιδείας, της ασφάλισης κ.λπ. Έτσι, δόθηκε έμφαση στη συρρίκνωση των πολιτικών δικαιωμάτων, το φακέλωμα των πολιτών, την ενίσχυση της καταστολής, την καλλιέργεια του φόβου, την άνοδο του ρατσισμού, την αύξηση των εξοπλισμών, των επεμβάσεων κ.λπ., που συναρθρώνουν ένα πλέγμα κατάλληλο για τον εκφασισμό όχι μόνο των κρατικών δομών, αλλά και μεγάλων κοινωνικών μερίδων, ικανών να στηρίξουν το σύστημα με οποιοδήποτε κόστος στη δημοκρατία.

Η διακυβέρνηση, όπως ανάγλυφα εκδηλώνεται μέσα από τους σύγχρονους ηγέτες, τύπου Μπους, Ομπάμα, Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, Μπλερ, αλλά και τύπου ανατολικών χωρών (Πολωνία, Βουλγαρία, Λιθουανία, Ουγγαρία, Τσεχία κ.λπ.), δείχνει το εύρος της ενσωμάτωσης ακροδεξιών στοιχείων στο κοινοβουλευτικό σύστημα. Η αναντιστοιχία ανάμεσα σε προγράμματα που εξαγγέλλονται και σε πολιτικές που εφαρμόζονται, η ανοχή, συγκάλυψη ή συμμετοχή σε κυκλώματα διαφθοράς, ο μιλιταρισμός, ο νεοεθνικισμός, ο ρατσισμός, ο αυταρχισμός και η υποβάθμιση των κοινοβουλίων είναι στοιχεία του συντελούμενου εκφασισμού. Ο Μπους και ο Μπλερ κυβέρνησαν ανενόχλητοι έχοντας στηρίξει τις πολιτικές τους σε ψέματα και εκφοβισμούς, π.χ. δικαιολογώντας τον πόλεμο κατά του Ιράκ με τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής. Ο Μπερλουσκόνι αλλάζει κατά βούλησιν τους νόμους για να προστατεύει τη διαφθορά, τον εαυτό του και τους ομοίους του, ακόμα και να διατηρεί ιδιωτικό οίκο οργίων με ανήλικες και πόρνες. Ο Σαρκοζί απελαύνει μαζικά χιλιάδες Ευρωπαίους πολίτες, τσιγγάνους, με βάση το χρώμα και τη φυλή τους και καθορίζει καθαρά με ρατσιστικά κριτήρια το επιτρεπτό είδος αμφίεσης στη Γαλλία. Οι αδελφοί Κατσίνσκι στην Πολωνία και οι αντίστοιχοί τους σε Βαλτικές χώρες, Ουγγαρία, Τσεχία κ.λπ. απαγορεύουν τη λειτουργία και έκφραση των αριστερών κομμάτων και στο Ισραήλ ψηφίζονται ακραιφνώς φασιστικοί, ρατσιστικοί και φονταμενταλιστικοί νόμοι με αιτιολογία την καθαρότητα του εβραϊκού κράτους. Στη δυτική Ουκρανία και στη Βαλτική ανεγείρονται μνημεία για τα SS και τους φιλοναζί εθνικιστές. Ακόμα και στην Ελλάδα, η γλώσσα των υπουργών έχει αλλάξει άρδην. Ο Πάγκαλος, ο Παπουτσής, ο Χρυσοχοΐδης και πολλοί άλλοι εκφράζονται με την πιο χυδαία ακροδεξιά ρητορεία και δημιουργούν ένα αστυνομικό κράτος, που όμοιό του δεν γνώρισε η Ελλάδα ούτε στις εποχές των μεγάλων πολιτικών ανωμαλιών στη δεκαετία του ’60.

Για τους σοσιαλδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ, o Καρατζαφέρης, ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης του Εθνικού Μετώπου και της Χρυσής Αυγής, δεν είναι πια νεοφασιστικά μιάσματα. Εφ’ όσον ψηφίζουν το Μνημόνιο Κυβέρνησης-Τρόικα και τους νόμους της Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια, του Βενιζέλου για τις τράπεζες κ.λπ., ξεπλένονται, εξωραΐζονται και γίνονται προσφιλείς συνομιλητές σήμερα, ενδεχομένως συγκυβερνήτες αύριο.

Πολίτες-θηράματα της ακροδεξιάς

Αυτά και πολλά άλλα ήταν αδιανόητα στις δεκαετίες της ευημερίας ως αντίθετα στα ευρωπαϊκά στάνταρντ δημοκρατίας. Ποτέ, ούτε επί ναζισμού, δεν αναπτύχθηκε ένα τόσο ευρύ και καθολικό σύστημα παρακολούθησης και ελέγχου των πολιτών. Ούτε στην εποχή των συχνών αεροπειρατιών δεν εφαρμόζονταν έλεγχοι τόσο ταπεινωτικοί για τον πολίτη στα αεροδρόμια (σκαναρίσματα σώματος κ.λπ.). Ποτέ οι υπηρεσίες ασφαλείας δεν φακέλωναν τόσο μεγάλο αριθμό πολιτών, ποτέ οι αστυνομίες δεν ήταν μεγαλύτερες από τους στρατούς των χωρών τους. Σήμερα, η παρακολούθηση των πολιτών δεν γίνεται μόνο με καταγραφές ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τηλεφωνικών συνομιλιών, αλλά και με καταγραφές από πιστωτικές κάρτες, ιατρικούς φακέλους κ.λπ. Ποτέ στην ιστορία δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο με το τεράστιο δίκτυο εκατομμυρίων καμερών σε κτήρια, πλατείες, δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, καταστήματα, σχολεία, ακόμα και σε εκκλησίες, που καταγράφουν κάθε κίνηση κάθε πολίτη, παντού. Δορυφόροι καταγράφουν κάθε κίνηση των οχημάτων, ακόμα και των πεζών. Ποτέ δεν είχε επικρατήσει η αντίληψη για παρακολούθηση κάθε φυσιολογικής και νόμιμης ενέργειας των πολιτών, ούτε στα πιο αυταρχικά καθεστώτα. Η τεχνολογία έγινε βασικό εργαλείο για τον εγκλωβισμό του πολίτη σε ένα διαρκές σύστημα εντοπισμού και καταγραφής των κινήσεων και των ιδεών του. Του κάθε πολίτη και όχι του ενόχου ή έστω υπόπτου που ίσχυε στο παρελθόν. Ο κάθε πολίτης είναι ύποπτος από την ύπαρξή του και μόνο, και εν δυνάμει ένοχος. Το πρόσχημα της πρόληψης της εγκληματικότητας που συχνά επικαλούνται, πείθει μεν τον αλλοτριωμένο πολίτη, αλλά δεν αποδεικνύεται με αριθμούς αφού παντού όπου εφαρμόζονται αυτά τα μέτρα, η εγκληματικότητα παραμένει αμείωτη. Πραγματικός σκοπός της συστηματικής πανοπτικής παρακολούθησης του πολίτη είναι ο εκφοβισμός και η χειραγώγησή του.

Αυτή η καθολική και άγρυπνη παρακολούθηση των νομοταγών πολιτών δημιουργεί το καλύτερο υπόβαθρο για την ανάπτυξη φασιστικών νοοτροπιών. Όλοι είναι ένοχοι ή ύποπτοι, κάτι σαν το προπατορικό αμάρτημα, άρα η κοινωνία χρειάζεται ισχυρά και αυταρχικά καθεστώτα για να αντιμετωπίζει τους εχθρούς της. Ακόμα και στην Ελλάδα, ενθαρρύνεται επισήμως (και αποδίδει) η νεορουφιανιά, με ειδικούς αριθμούς για τηλεφωνικές καταγγελίες. Διαμορφώνεται ένα καθεστώς πανταχού παρόντος του μεγάλου αδερφού, με εικονική ελευθερία κινήσεων, για το καλό μας. Και έτσι διασπείρεται το πιο κατάλληλο λειαντικό για τον εκφασισμό.

Φασιστικοποιούν την κοινωνία, ή ανέχονται τον εκφασισμό της, για να την ελέγχουν καλύτερα. Αυτό διευκολύνεται από το γεγονός ότι ο φασισμός έχει γερές ρίζες στην Ευρώπη. Υπέστη συντριβή με την ήττα του φασισμού-ναζισμού, αλλά τώρα αναβιώνει και λειτουργεί πρωτίστως κοινοβουλευτικά χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που του διαθέτει το σύστημα και κυρίως τα καθεστωτικά ΜΜΕ στα οποία δεν είχε πρόσβαση στο παρελθόν. Παράλληλα, μέσα από συγκοινωνούντες ομάδες και άτομα υποθάλπει την απροκάλυπτη τρομοκρατία. Οι δύο όψεις του αλληλοσυμπληρώνονται. Η μία εξυπηρετεί την άλλη.

Η κύρια, όμως, τάση του λειτουργεί μέσα από τον κοινοβουλευτισμό, αφενός με ακροδεξιά κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές και εκπροσωπούνται στα Κοινοβούλια και αφετέρου με τη διάχυση των αντιλήψεών του μέσα στα αστικά κόμματα.

Ο φασισμός, βγάζοντας τα δικά του συμπεράσματα από τις ήττες του, έχει επανενταχθεί στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και χρησιμοποιεί τους κανόνες και τα εργαλεία της. Με την αρωγή των εκφραστών τής δημοκρατίας που επιλέγουν αυτό τον τρόπο για να διασώσουν την κυριαρχία τους και να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των οικονομικών ολιγοπωλίων που έχουν την πραγματική ισχύ στα χέρια τους, έστω κι αν αυτός ο δρόμος οδηγεί σε άρνηση των δημοκρατικών κατακτήσεων και επιστροφή στις πιο μελανές φάσεις της ιστορίας.

Το νέο πολιτικό και πολιτισμικό μόρφωμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη είναι μικτού τύπου, όπου το μερίδιο της ακροδεξιάς είναι επί της ουσίας πολύ μεγαλύτερο από το μερίδιο της στα έδρανα των Kοινοβουλίων.

Σημαντικές μάζες πληθυσμού ανήκουν πολιτικά και ιδεολογικά στην άκρα Δεξιά, κι ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι έχει διαβρωθεί από ακροδεξιές αντιλήψεις, και όχι μόνο το προερχόμενο από την παραδοσιακή Δεξιά. Όσο πιο δεξιά κλίνει η Σοσιαλδημοκρατία τόσο περισσότερο μολύνεται από το ίδιο μικρόβιο. Ακόμα και μέλη ή ομάδες της ευρωπαϊκής Αριστεράς, με σοβαρά προβλήματα δημοκρατίας στο εσωτερικό τους, σύρονται από τις κεντρικές τάσεις και υιοθετούν ακροδεξιές επιλογές, όπως φαίνεται από τη στήριξη που παρέχουν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Διεύρυνση προς τα δεξιά

Οι εξουσίες χρειάζονται πάντα έναν εχθρό που μπορεί να φοβίσει τις μάζες. Εβραίοι, αλλόθρησκοι, μαύροι, τσιγγάνοι, Σλάβοι, ομοφυλόφιλοι, κομμουνιστές... Τώρα προέχουν οι ισλαμιστές. Δεξιά και Σοσιαλδημοκρατία, για να περάσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, χρησιμοποιούν  φόβητρα και καλλιεργούν τις συνθήκες από τις οποίες αντλεί ζωτικές ουσίες η ακροδεξιά. Φονταμενταλιστικός χριστιανισμός, αντιτουρκισμός, αντιβαλκανισμός, ισλαμοφοβία, ρατσισμός, διαφθορά, αστυνομοκρατία, μιλιταρισμός, κατάργηση δημοκρατικού νομικού πλαισίου, εκφυλισμός θεσμών  και υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, διαμορφώνουν πρόσφορο για το φασισμό έδαφος.

Το ακροδεξιό ρεύμα ενισχύθηκε με την ένταξη των πρώην ανατολικών χωρών, που αποτελούν ενεργές εστίες αντικομμουνισμού και αυταρχισμού και με την ανάδειξη νέων κρατών που ελέγχονται από ακροδεξιούς ή/και μαφιόζους.

Ακροδεξιοί Πολωνοί, Κροάτες, Κοσοβάροι, Λιθουανοί, Λετονοί, Ρουμάνοι, Ούγγροι, Βούλγαροι, Τσέχοι κ.ά. επιδρούν πολύ αρνητικά στην ισορροπία ανάμεσα στη δημοκρατία και τον αυταρχισμό στην Ευρώπη. Και σε συνδυασμό με τις αναζωογονημένες φιλοναζιστικές εστίες που για χρόνια είχαν λουφάξει σε Ισπανία, Ιταλία, Αυστρία, Φινλανδία κ.λπ., αλλά και μ’ αυτές που απέκτησαν μεγάλη ισχύ στο Ισραήλ, δημιουργούν ένα εξαιρετικά εκτεταμένο πλέγμα. Επιπροσθέτως, η πολυετής στενή σχέση με αυταρχικά καθεστώτα τύπου Σαουδικής Αραβίας, Μπαχρέιν, Ιράκ, Αιγύπτου, Τυνησίας, Γεωργίας, Υεμένης, Νιγηρίας κ.λπ. αμβλύνει αθόρυβα τα δημοκρατικά ανακλαστικά που αναπτύχθηκαν μεταπολεμικά.

Η δυτική κοινή γνώμη, από συμφέρον ή εξαπάτηση, συνήθισε και αποδέχτηκε τις εσωτερικές αντιδημοκρατικές εκτροπές και τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των αρχουσών τάξεων, καθώς και τη στήριξη με ή χωρίς προσχήματα φασιστικών και αυταρχικών καθεστώτων σε όλο τον κόσμο. Και αυτή η συνενοχή, ή έστω ο συμβιβασμός, καλλιεργεί το έδαφος για τη βλάστηση του νεοφασισμού.

Κάθε συνετός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι η οικονομική κρίση δεν προήλθε από τους μετανάστες, με χαρτιά ή όχι, που επί δεκαετίες συνέβαλαν καθοριστικά με τη φτηνή και εντατική εργασία τους στην ανάπτυξη και ευημερία της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Αλλά, σε εποχές κρίσης, αποτελούν τον εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο, που αποσπάει την προσοχή από τα πραγματικά αίτια της κρίσης, δηλαδή το πεπερασμένο του δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου. Ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες, προστατεύουν τον καπιταλισμό και την άρχουσα τάξη από μία κοινωνία δυσαρεστημένη, απογοητευμένη έως και θυμωμένη, που αν συνειδητοποιήσει τι και ποιος φταίει θα γίνει πραγματικά επικίνδυνη για το καπιταλιστικό σύστημα. Όσο της φταίει ο Πακιστανός, ελέγχεται. Αλλά, επειδή, στις περισσότερες χώρες, οι κρατούντες αποφεύγουν να παίξουν φανερά το χαρτί του ρατσισμού, αφήνουν ή και υποθάλπουν την ακροδεξιά να κάνει τη λάντζα.

Ακροδεξιές αλχημείες

Η δημιουργία αυτού του περιβάλλοντος ευνοεί την ακροδεξιά, αφού νομιμοποιεί τις δικές της ρατσιστικές και φασιστικές πολιτικές, που μέχρι πρόσφατα ήταν περιθωριοποιημένες και κατακριτέες απ’ όλο το σύστημα. Της δημιουργεί χώρο για να βγει στο προσκήνιο, της προσφέρει λόγο ύπαρξης και πεδίο δράσης. Η ακροδεξιά από μόνη της δεν θα μπορούσε να επιβάλλει τις απόψεις της σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Με δούρειο ίππο τα αστικά κόμματα εξουσίας και τα δικά της κοινοβουλευτικά κόμματα, νομιμοποιεί τις ιδέες και τις πρακτικές της.

Οι ακροδεξιοί, σε ορισμένες χώρες, ήδη συμμετέχουν σε συμμαχικές κυβερνήσεις, π.χ. στην Ιταλία, ή αποτελούν την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως στη Νορβηγία.

Έτσι, η νεοφασιστική δεξιά διευκολύνεται να αποκτήσει ισχυρά ερείσματα στους μηχανισμούς ασφαλείας, ιδίως στην αστυνομία, και άγνωστο σε ποιο βαθμό στο στρατό. Εμφανίζει μία εντυπωσιακή ευελιξία και ικανότητα να προσαρμόζεται στις καταστάσεις. Υιοθετεί θέσεις των αντιπάλων της, ενώ φτάνει εύκολα στο σημείο να απαρνηθεί δικές της πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις. Υποστηρίζει χωρίς δυσκολία τις πιο αντιφατικές θέσεις προκειμένου να διεισδύσει στο πολιτικό προσκήνιο και να συμπαρασύρει μάζες δυσαρεστημένων. Ακόμα και οι ονομασίες μερικών ακροδεξιών κομμάτων είναι παραπλανητικές: «Κόμμα Ελευθερίας», «Προοδευτικό Κόμμα», «Λαϊκό Κόμμα» κ.ά. Αναζητάει παντού τα αδύνατα σημεία του συστήματος και των αντιπάλων της για να χτυπήσει και επενδύει στις φοβίες του κόσμου. Εμφανίζεται ως υπερασπίστρια του δυτικού πολιτισμού, ακόμα και των στοιχείων εκείνων που ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι προσπάθησαν να καταστρέψουν, όπως την αστική δημοκρατία. Επαναφέρουν στο προσκήνιο τον Χριστιανισμό των Σταυροφοριών και τον συνδέουν με τον Ιουδαϊσμό, τον οποίο ο Χριστιανισμός του Μεσαίωνα θεωρούσε θανάσιμο εχθρό. Ο Anders Behring Breivik που κατέσφαξε τους «πολυπολιτισμικούς» νέους στη Νορβηγία είναι μέγας θαυμαστής του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, του Ελ Σιντ και του Ισραήλ!

Πάμπολλες οι παραλλαγές, κατά περίπτωση. Πολλές ομάδες παραμένουν βαθιά αντισημιτικές και ανεγείρουν μνημεία για τους Ναζί. Μερικές τάσσονται κατά των αποικιακών πολέμων και άλλες υπέρ. Το πιο κοινό τους γνώρισμα είναι ο αντι-ισλαμισμός, τον οποίο επέλεξαν επειδή στην Ευρώπη ο αντι-σημιτισμός θεωρείται βδελυρός, ο Αριανισμός συνδέεται με τον χιτλερισμό και χωρίς το σοβιετικό καθεστώς ο αντισλαβισμός αδιάφορος. Το Ισλάμ προσφέρεται ως αδύνατος αντίπαλος που έχει όλα τα διαφορετικά στοιχεία για να εμφανίζεται απειλητικός: θρησκεία, κουλτούρα, ιστορία, πετρέλαιο, άμυνα στη δυτική επίθεση.

Το Ισραήλ, αν και εβραϊκό, επιλέγεται γιατί είναι αντιαραβικό, άρα αντι-ισλαμικό. Επιπλέον, στηρίζεται από τις ΗΠΑ. Έτσι, κατασκευάζεται το θρησκευτικό και πολιτισμικό τερατούργημα του «Ιουδαιοχριστιανισμού». Και εμφανίζονται νεοφασίστες που μισούν τους Εβραίους, αλλά στηρίζουν το Ισραήλ!

Με όλα αυτά, η ακροδεξιά επιδεικνύει μια πρωτοφανή και εξαιρετικά επικίνδυνη προσαρμοστικότητα προκειμένου να διαφθείρει την κοινωνία και να αδράξει την εξουσία. Ένας χαμαιλέων με διαφορετικά χρώματα και συνθήματα ανά χώρα, που δικτυώνεται κοινωνικά και εκσυγχρονίζεται. Από «φασιστική αυτονομία» μέχρι «φασιστικό ροκ»!

Δυστυχώς, φασισμός και ρατσισμός είναι πλέον απαραίτητοι στις μητροπόλεις, για να αποσπάται η συναίνεση και συνδρομή των κοινωνιών, να επιβάλλονται ασφυκτικές λιτότητες στο εσωτερικό, να πραγματοποιούνται επεμβάσεις στο εξωτερικό, ακόμα και να γίνονται προετοιμασίες για εξοντωτικούς πολέμους στο μέλλον, εναντίον της Κίνας, της Ρωσίας και κάθε άλλου «εχθρού».

Και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, κατά βάθος, ο κομμουνισμός, ειδικά σε φάση χρεοκοπίας του καπιταλισμού, αντιμετωπίζεται ως λανθάνουσα, αλλά υπαρκτή απειλή για το σύστημα. Εξ ου και οι συνεχείς συκοφαντικές επιθέσεις εναντίον του.

Ιστορικά, η περίοδος στην οποία φαίνεται ότι έχουμε μπει, δεν έχει προηγούμενό της. Έχουμε κορεσμένες καπιταλιστικές κοινωνίες σε αδιέξοδο. Πλούσιες, με ικανοποιητικό μέσο επίπεδο ζωής, που φράκαραν όχι μόνο οικονομικά, αλλά και ηθικά και ψυχολογικά. Κοινωνίες σε απόγνωση και απογοήτευση που μέχρι στιγμής δεν εκφράζεται με βούληση για ανατροπή του συστήματος, αλλά με τάσεις πανικού, θολούρας, καταστροφής και αυτοκαταστροφής. Η ατμόσφαιρα μυρίζει μούχλα. Αρχή γάγγραινας που διευκολύνει την αναγέννηση του φασισμού.
Πώς αντιδρούμε; Τι προτείνουμε; Πώς πείθουμε

Ανώτατο μισθό 2.200 ευρώ και αύξηση του βασικού στα 780 προβλέπει το ενιαίο μισθολόγιο

Ανώτατο μισθό 2.200 ευρώ και αύξηση του βασικού στα 780 προβλέπει το ενιαίο μισθολόγιο

Στα 2.200 ευρώ μειώνεται ο ανώτατος μισθός στο Δημόσιο, χωρίς το επίδομα θέσης ευθύνης και το πριμ παραγωγικότητας, βάσει των στοιχείων που παρουσίασε ο Ευ.Βενιζέλος στο Υπουργικό, για το ενιαίο μισθολόγιο που θα ισχύσει από 1η Νοεμβρίου. Αντίθετα, στα 780 ευρώ αυξάνεται ο βασικός μισθός. Με βάση αυτά συνεπάγεται, όπως εξήγησε ο υπουργός, ότι το 14,5% των υπαλλήλων θα υποστεί μεγάλες μειώσεις, για το 78% δεν θα αλλάξει κάτι, ενώ για το 7,5% θα υπάρξει μικρή αύξηση. Και επειδή οι απώλειες για τα «ρετιρέ» μπορούν να φτάσουν μέχρι και 1.500 ευρώ μηνιαίως υπάρχουν σκέψεις αυτό να γίνει σταδιακά.

• Την Κυριακή αποφασίζει το Υπουργικό Συμβούλιο για την εφεδρεία στο Δημόσιο
• Τι προβλέπει το νομοσχέδιο για το νέο βαθμολόγιο στο Δημόσιο

περι Μισαλλοδοξιας(ενα σχολιο)

 Πραγματι η Μισαλλοδοξια ειναι περαν του Θρησκευτικου δογματος

Η Μισσαλοδοξια ειναι κατι περιπου εμφυτο ..Αντιθετα δυσκολη και προυποθετει διαρκή προσπαθεια ειναι η Ανοχή ”Μαθαίνουμε την ανοχή σιγά σιγά όπως μαθαίνουμε να ελέγχομε τον σφιγκτήρα μας. Δυστυχώς, αν φτάνουμε αρκετά νωρίς στον έλεγχο του σώματος, η ανοχή μας είναι αποτέλεσμα μιας συνεχούς εκπαίδευσης των ενηλίκων-εγραφε ο Εκο” .

Απο την αλληας μη ξεχναμε τις συνθηκες Γεννησης της Συγχρονης εννοιας της Ανεξιθρησκείας : Οχι μεσα απο καποιο Δογμα βεβαια αλλά μεσα απο μια πολύ Ευθραστη ιστορική συγκυρια …ως αποτελεσμα των καταστροφικώνΘρησκευτικών πολέμων στην Ευρωπη του 17ου αιωνα και του Διαφωτισμου …
Θελω να πώ πώς απο την ευκολη διαπιστωση της ενυπαρκτης σε ολους μας τασης προς Μισαλλοδοξία δεν Πρεπει να βγουν Πολιτικά συμπερασματα ..Αντιθετα πρεπει να υπερασπισουμε αυτον τον σπανιο ιστορικο καρπο του 17ου και 18ου αιωνα : Την Ανοχή( σε αλλες κοινοτητες), την Θρηκσευτική ελευθερια ..κ.λ.π . Και αυτο ειναι ιδιαιτερα δυσκολο στις μερες μας οπου η Μισαλλοδοξία επιστρεφει φορώντας διαφορα Προσωπεία .

Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 15, 2007

http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ344

Rodia Mixer: Απολύσεις με αντικειμενικά κριτήρια

Rodia Mixer: Απολύσεις με αντικειμενικά κριτήρια

το καροτσακι του Ζιζεκ ως μεταφορα του εθνους

του Πετρου θεοδωριδη

Πως συγκροτείται σήμερα η εθνική ταυτότητα;

εν τέλει ανα-συγκροτείται ,όπως εξάλλου και η κάθε επιμερους προσωπική ταυτότητα αλλά όπως και το ίδιο το έθνος ,ξανά και ξανά γύρω από άδεια σημαίνοντα:κενά που ανα-καλύπτονται πότε γύρω από το σημαίνον γλώσσα, πότε γύρω από την θρησκεία, πότε από μια δήθεν ”εθνική ανάμνηση”, πότε από την γεωγραφία) κ.οκ)

Το περιεχόμενο ,το σημαινόμενο, η θρησκεία η γλώσσα,η ιστορία ως τέτοια δεν είναι αυτό που έχει σημασία -ή καλύτερα τόση σημασία -όσο το περιέχον, το δοχείο, το σημαίνον το έθνος.

Και εδώ νομίζω ότι ταιριάζει η παλιά ιστορία γα τον εργάτη -που διηγείται ο Slavoi Zizek -«που τον υποπτεύονται για κλοπή: κάθε βράδυ, όταν έβγαινε από το εργοστάσιο, το καροτσάκι που έσερνε μπροστά του επιθεωρούνταν προσεκτικά, αλλά οι φρουροί δεν έβρισκαν τίποτα, ήταν πάντα το ίδιο. Στο τέλος κατάλαβαν το κόλπο:αυτό που έκλεβε ο εργάτης είναι τα καροτσάκια (......). Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε υπόψη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ασυνείδητο, ότι δηλαδή το ασυνείδητο δεν είναι κρυμμένο στο καροτσάκι, είναι το ίδιο το καροτσάκι »

Κάπως ετσι δεν συμβαίνει και με το έθνος;

Το έθνος και η εθνική ταυτότητα δεν είναι κρυμμένο στο καροτσάκι, δεν αφορά σε κάποιο συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κάποια εσωτερικά κρυμμένη αναλλοίωτη αλήθεια.

Το Έθνος είναι το ίδιο το καροτσάκι, ως σημαίνον :έθνος-δοχείο που εκ των υστέρων το γεμίζουμε, πότε με το ένα πότε με το άλλο περιεχόμενο (γλώσσα ,θρησκεία , γεωγραφία κ.οκ.)

Φλυαρία και περιέργεια. Η «διάχυτη εκπαίδευση» στο μεταφορντισμό Paolo Virno [1]

Φλυαρία και περιέργεια. Η «διάχυτη εκπαίδευση» στο μεταφορντισμό

nomadicuniversality

του Paolo Virno [1]

δημοφιλεις αναρτησεις σημερα

Καρυστινό Μέλι οι άνθρωποι του και οι προοπτικές τ... 29 Σεπ 2011 57 Προβολές σελίδας

Ντροπή και σύγχρονη ταυτότητα 26 Σεπ 2011, 6 σχόλια 51 Προβολές σελίδας

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΥΣΟ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΛΑΤΣ... 29 Σεπ 2011 49 Προβολές σελίδας

‘’ποιος είμαι’’; 14 Ιουν 2011, 11 σχόλια 19 Προβολές σελίδα

Καρυστινό Μέλι οι άνθρωποι του και οι προοπτικές του.(Για τον Μιχαλη με την Μελισσοκομική ΜΟΝΑΔΑ(αντε και Δυάδα )

Καρυστινό Μέλι οι άνθρωποι του και οι προοπτικές του.

αναρτήθηκε από τον χρήστη sofia στις Sofiascomments - Πριν από 11 λεπτά

Ο Σύλλογος των ΜελισσοκόμωνΚαρύστου ονομάζεται ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΗΓΑΣ. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 2004 και μετά τις εκλογές τον Μάρτη του 2010 το Διοικ. Συμβούλιο είναι. Πρόεδρος- Καραμπήλας Ιωάννης Αντιπρόεδ...

το συμπερασμα της ομιλιας του κ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ: ''Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διακυβεύεται η δημοκρατία. Πρέπει να διασωθεί η κοινωνία και η εθνική μας ανεξαρτησία. Καταλήγοντας, στην πολιτική διάσταση του θέματος, θέλω να τονίσω ότι στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό η αποτελεσματική δημοκρατία απαιτεί εθνικό κράτος.''

 το συμπερασμα  της ομιλιας του κ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ:
''Η χώρα σήμερα αντιμετωπίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διακυβεύεται η δημοκρατία. Πρέπει να διασωθεί η κοινωνία και η εθνική μας ανεξαρτησία.
Καταλήγοντας, στην πολιτική διάσταση του θέματος,  
θέλω να τονίσω ότι στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό η αποτελεσματική δημοκρατία απαιτεί εθνικό κράτος.''
http://parallhlografos.wordpress.com/2011/09/29/%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%bb%ce%b7%cf%81%cf%89%ce%bc%cf%8e%ce%bd-%ce%b7-%ce%b5%cf%80%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-video/#comment-88262

αργοτερα  θα γραψω τις σκεψεις μου επι του πολύ ενδιαφεροντος αυτου Συμπερασματος η μάλλον αξιωματος

Μωρε δεν πάμε σπιτια μας λεω γω...Εχουμε και δουλειες

στα υποψιν της Αυγοβόλου:Αστρονόμοι θαυμάζουν το Νεφέλωμα του Τηγανητού Αβγού

Αστρονόμοι θαυμάζουν το Νεφέλωμα του Τηγανητού Αβγού

''...Δεδομένου ότι βρίσκεται στα τελικά στάδια της ζωής του, το IRAS 17163-3907 σύντομα θα εκραγεί και θα μετατραπεί σε υπερκαινοφανή αστέρα (σουπερνόβα).

Όταν συμβεί αυτό θα μπορούσε ίσως να μετονομαστεί σε Νεφέλωμα της Ομελέτας...''

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Eνα εξαιρετικό ποιημα απο μια Εξαιρετική νεαρή ποιητρια ...Διαβαστε το"

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ: Eνα εξαιρετικό ποιημα απο μια Εξαιρετική νεαρή ποιητρια ...Διαβαστε το"

O Φρουντ και ο Λακαν για την ορμη θανάτου/H Karen Horney για την Ορμη θανατου στον Φρουν

O Φρουντ και ο Λακαν για την ορμη θανάτου

H Karen Horney για την Ορμη θανατου στον Φρουν

Τα παιδιά και τα ΜΑΤια μας…

Τα παιδιά και τα ΜΑΤια μας…

Επιστολή των Οικολόγων Πράσινων προς τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. για τον καταγγελλόμενο τραυματισμό οκτάχρονου κοριτσιού από τις δυνάμεις των ΜΑΤ

Επιστολή προς τον Αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ Αντιστράτηγο Ελευθέριο Οικονόμου έστειλαν σήμερα οι Οικολόγοι Πράσινοι ύστερα από την καταγγελία του Αντιπροέδρου της ΑΔΕΔΥ κ.Ηλία Βρεττάκου ότι αστυνομικός των Μ.Α.Τ. χτύπησε με την ασπίδα του στη γνάθο την οκτάχρονη κόρη του. Το καταγγελλόμενο περιστατικό, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για το επίπεδο επιχειρησιακής εκπαίδευσης των δυνάμεων των ΜΑΤ αλλά και την απουσία στοιχειώδους σεβασμού προς άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες όπως τα παιδιά.

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:

«κ. Αρχηγέ,

Σε συνέντευξη του στον ημερήσιο τύπου ο Αντιπρόεδρος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. κ. Ηλίας Βρεττάκος κατήγγειλε ότι την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην Πλατεία Συντάγματος, αστυνομικός των Μ.Α.Τ. χτύπησε με την ασπίδα του στη γνάθο την οκτάχρονη κόρη του.

Παρακαλούμε όπως μας γνωρίσετε:

α) Εάν έχει δοθεί εντολή για την πραγματοποίηση Ε.Δ.Ε. σχετικά με το ανωτέρω καταγγελλόμενο περιστατικό.

β) Εάν κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων των μονάδων της Υ.Α.Τ. λαμβάνεται υπόψη ο κίνδυνος τραυματισμού ατόμων που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, όπως τα παιδιά.

γ) Ποια είναι τα μέτρα που σκοπεύετε να λάβετε για την άμεση υλοποίηση της από 8-1-2010 απόφασής σας για την αναγραφή διακριτικών αναγνωριστικών αριθμών στα προστατευτικά κράνη όλων των ένστολων αστυνομικών της Υ.Α.Τ., θέμα για το οποία σας έχει ήδη αποστείλει την υπ’αριθ. 555/30-8-2011 επιστολή η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Οικολόγων Πράσινων».

Η Θεματική Ομάδα των Οικολόγων Πράσινων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

ANemos: Πώς να το χειριστώ?

ANemos: Πώς να το χειριστώ?

Στάση πληρωμών, η επόμενη μέρα και καποια μου σχόλια επ'αυτου...

Στάση πληρωμών, η επόμενη μέρα [Video]

Λαπαβιτσας :
Καταλήγοντας, στην πολιτική διάσταση του θέματος, θέλω να τονίσω ότι στον ανεπτυγμένο καπιταλισμό η αποτελεσματική δημοκρατία απαιτεί εθνικό κράτος.”

————————————————————————————-
Λοιπόν εχω μερικές παρατηρησεις που θαθελα να τις κανω για καιρο σε οτι αφορά την Αριστερά της Δραχμής .. Ηδη εχω κανει καποια σχόλια στοYou Pay your crisis..στο διιο θεμα:

Ειναι ενδιαφερον το οτι προβαλλεται το Κευνσιανό Μοντελο ως απαντηση στα Μνημονιακά και τα της Τροικας. Μόνο που εχω την αισθηση οτι ο Κευνσιανισμός – στην σημερινή συγκυρια οπου η Κριση και ο Κινδυνος ενος τεραστιου Κραχ -οπου η Ελλαδα βρκσεται μέν στοματι του Κυκλωνα αλλά Δεν ειναι ο Κυκλωνας . Θα μπορουσε να λειτουργησει και να ανακουφισει καπως Μικροπροθεσμα -ετσι κι αλλιως οπως ειπε ο ιδιος ο Κευνσς Μακροπροθεσμα ειμαστε ολοι Νεκροι- μόνο ως Παγκοσμια Πολιτική.. Και χι ως ….εθνική πολιτική.
– απο την αλλη μουφαινεται πολύ ενδιαφερονπου η Υποτιμηση (που σε τελευταια αναλυση -που θαλεγε και ο μαρξ -δεν μπορει παρα να ειναι Υποτιμηση της αξιας της εργατικής Δυναμης ” Προβαλλει ως… αριστερη πολιτική ..

1

με αλλα λόγια αν ειναι να γινει Επανασταση για να ακολουθησουμε συνταγές Κευνσιανισμου , τς δεκαετιας του 30 ειναι σα να Ωδινε ορος και ετεκεν Μυ καπως ετσι πως το λέν τεσπα ..

. ειναι απογοητευτικό για να το πω ..ευγενικά το οτι η Αριστερά της Δραχμής δεχνει να μην ανατιλαμβανεταοιι πιά καθολου τον Πολιτικό χαρακτηρα της ..Οικονομικής Πολιτικής ..
αγουγα λοιπόν τοση ωρα τον καθηγητη ναμιλά για οικονομικά εργαλεια και αναρωτιομουν : Ξεχναμε αυτο που λέγαμε καποτε..Συγκυρια ..Οτι αυτο το υποτιθεμενο περασμα απο το Ευρω στηνΔραχμή θα γινεια αν γινει σεσυνθηκες Πρωτοφανους Παγκοσμαιας Κρισης; Οτι θα συναντησει αδιανοητες αντιδρασεις; Οτι δεν ειναι δυνατοόν να αδειασεις τη Θαλασσα με το Κουταλάκι και μαλιστα Φουρτουνιασμένη;

τωρα
Θαθελα να ξεκαθαρισω εδω τΗΝ ΟΠΤΙΚΉ ΜΟΥ .
: το ζητημα δεν ειναι απλά η επιλογή νομισματος Ευρω ή Δραχμή
– ουτε καν Μόνο οικονομικό
Το ζητημα ειναι κατ ”εξοχήν πολιτικό
α- Η παραμονή στην ευρωζωνη συνεδεται με μια ..’ελεγχομενη Πτωχευση”- καταλαβαινουμε τι σημαινει αυτο για τους Μισθωτους . Ε Τεραστια Υποβαθμιση του επιπεδοπυ ζωης τους
β)- Η επιλογή της Δραχμής και μαλιστα με ”Κυβερνηση της Αριστεράς” που θα κρατικοποιησει τραπεζες κκαι ισως με προοπτική εξοδου και απο την ΕΕ (αυτο λεει το ΚΚΕ και εγω δεν αντιλαμβανομαι πως γινεται να βγουμε αποευρωζωωνη και να μεινουμε στην ΕΕ απο την στιγμή που στην ΕΕ ισχυει εελευθερη κυκλοφορια κεφαλαιου αρα αν μεινουμε στην ΕΕ η Ελλαδα θα αδειασει απο κεφαλαια και ανθρωπους) θα σημανει μια Πρωτοφανή διαδιακσια τοσο Οικονομική οσο και Πολιτική : Δεν θαχουμε Προηγουμενο (και μαλιστα με Κυβερνηση της Αριστεράς)
Αυτο σημαινει κατα καποιο τροπο ή πληρως μια Επαναστατική διαδικασια που θα τραβηξει πολύ,απαιτει Πίστη και Θαρρος και Πληρη επιγνωση των δυσκολιων ..
Ε αν υπάρχουν αυτές οι Προυποθεσεις : Πιστη , Θαρρος Εννοτητα , Προγραμμα , Γνωση των δυσκολιων- αυτο που λεμε ..παλια ..Αντικειμενικές συνθηκες για την επανασταση Μεσα . Κι εγω μέσα
Γιατι Οχι : Στο κατω κατω θαναι συγκλονιστικό. Θα ξεφυγουμε κι απο την Μερκελ και τον Σαρκοζύ κιολα αυτά τα σκατα .
Το ερωτημα ειναι Υπαρχουν; Υπαρχει πραγματικά ενα ιεραρχημένο προγμμα της Αριστεράς για Εξοδο προς την Δραχμή; Ειναι ετοιμοι να διαχειριστουν την επομενη μέρα ; Γνωριζουν τις Δυσκολιες ; Αισθανονται οτι πειθουν ενα σεβαστο κομματι της Κοινωνιας οχιαπλάγια την εξοδο(αυτο ειαι ευκολο ) αλλά για το τι θα συμβει μετά ; Γιατι δεν μιλαμε εδώ για ..Ψηφο αλλά για μια ολοκληρη κοινωνια που θα πρεπει να αντεξει – με κουραγιο και πιστη και ενοτητα εναν Γολγοθά ..
Εχει ερευνησει -εχει προετοιμαστει για ολα αυτά η Αριστερά της Δραχμής; Μπορει να πεισει οχι εμενα η τον ..Συριζα αλλά μεγαλο κομματι της Κοινωνιας , να το ποετοιμασει να το εκπαιδευσει;
αν ..πεισει ..Καλώς .
Αλλά αν ειναι ναπαμε στη Δραχμή σε μια Ελλαδα εθνος κρατος Γυμνο στ αγγουρια και να μας Κυβερναν Παλι Σαμαραδες , Παπάδες και λοιπαι ..”Εθνκαι Δυναμεις ” ευχαριστω πολύ. Οχι .. Αντιλαμβανομαι οτι Θαναι χειροτερα, Πολύ χειροτερα κιαπο αυτόνα τον Εφιαλτη που ζουμε τωρα .. Ετσι κι αλλιως οι κατηφοροι ΔΕΝ εχουν πατο
Γιατι αν ειναι να παμε

Συνεχιζω :
Γιατι αλλο ειναι να οργανωνεις μια διαδηλωση και αλλο Εντελώς αλλο να χτιζεις σχεδόν Εξαρχής μια Κοινωνια ..Ο Λένιν χορεψε στο Χιονι οταν η επανασταση του ’17 κρατησε μια μερα παραπάνωαποτην Παρισινή Κομμουνα.. Δεν το περιμενε ..
Λοιπόν; Εχουμε τετοια δειγματα; Βλεπουμε ετοιμο καποιον κοσμό να προχωρά και προς αυτήν την κατευθυνση – αν οχι της … επαναστασης αλλά τουλαχιστον της ..εναλλακτικής οικονομιας σαν αυτήν που προτεινει εδώ οΟμαντεον; π.χ;
Στην Αργεντινή στη Διαρκεια της Κρισης και της Στασης εγιναν παμπολλες Προαπθειες αυτοδειαχειρισης .. Πολλές απο αυτές υπαρχουν ακομα . Ενας φιλος με πληροφορησε οτι ειναι πάνω απο 200..Σ Εργοστασια
Μπορει να ειναι περισοστερες ή λιγοτερες αλλά Γιναν .
Κι εδώ γιναν ελαχιστες .. Εγω ξερω κανα ..δυο .. Σε ..Μπαρακια ή μαλλον Εστιατορια στη Σαλονικη..
Και δεν τις ξεκινησε η ..Αριστερά της Δραχμής αλλά ο αντιεξουσιαστικος χωρος
———————————
Θλιβνερό δεν ειναι; Δυο χρόνια εξεγερσης και μεγαλοπρεπων συνθηματων και μεγαλειδους ..Αντιστασης και Εαμ και λοιπά
ενω χιλιαδες επιχειρησεις Κλεινουν και πετιεται κοσμος στο Δρομο
και
Κανένα Πειραμα εστω Αυτοδιαχειρισης οπου να πρωτοσταει η Αριστερά ;(της Δραχμής η του Ευρω)
Εκτος αν εχετε να μου δωσετε παραδειγματα που εγω δεν ξερω .Παρκαλώ πειτε μου ..
——–
Ποος και πώς θα προετοιμασει , εκπαιδευσει τον Κοσμο – μια ολοκληρη κοινωνια – για το μεγαλυτερο Πειραμα στην προσφατη ιστορια της Ευρωπηης : Σταση Πληρωμών και Δραχμή με Κυβερνηση της Αριστεράς Οτνα Δεν εχει κανει την παραμικρη προετοιμασια;
Ουτε σε επιπεδο Πραξης-Αυτοδιαχειριση
Ουτε σε επιπεδο Θεωριας Προγραμμα
Ε;

Δραστική περικοπή της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων ζητά η Δημοκρατική Συμμαχία

Δραστική περικοπή της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων ζητά η Δημοκρατική Συμμαχία

Το πράσινο φως για τη διεύρυνση του EFSF «άναψε» η γερμανική βουλή

Εγκρίθηκε με ευρεία πλειοψηφία

Το πράσινο φως για τη διεύρυνση του EFSF «άναψε» η γερμανική βουλή

Το πράσινο φως για τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του προσωρινού μηχανισμού ευρωστήριξης EFSF και το δεύτερο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, στο πλαίσιο της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, άναψε την Πέμπτη η γερμανική βουλή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο νέων τροποποιήσεων στη λειτουργία του μηχανισμού, πέραν εκείνων τις οποίες επικύρωσε το γερμανικό κοινοβούλιο.

Καρλ Ράντεκ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΤΗΣ ΤΟ 1921 Γράφτηκε: Απρίλιος 1921 Πηγή: Μαρξιστικό Δελτίο, Οκτώβρης 1961 , επανέκδοση εκδ.Εργατική Πάλη

Καρλ Ράντεκ

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΤΗΣ ΤΟ 1921

---

Γράφτηκε: Απρίλιος 1921
Πηγή: Μαρξιστικό Δελτίο, Οκτώβρης 1961 , επανέκδοση εκδ.Εργατική Πάλη
HTML Markup: Blossius

Ο ίδιος συνέκρινε το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα με τη φορολογία στη Γερμανία την δεκαετία του 1930 που οδήγησε στην κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, λέγοντας: «Αυτή η δίαιτα θα οδηγήσει τον ασθενή στο φορείο, δεν θα του επιτρέψει να ξανασταθεί στα πόδια του».

Ο ίδιος συνέκρινε το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα με τη φορολογία στη Γερμανία την δεκαετία του 1930 που οδήγησε στην κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, λέγοντας: «Αυτή η δίαιτα θα οδηγήσει τον ασθενή στο φορείο, δεν θα του επιτρέψει να ξανασταθεί στα πόδια του».

Πώς είναι 114,5 Τρισεκατομμύρια Δολάρια? (το σύνολο των χρεών στην Αμερική)

 

Δείτε παρακάτω πως είναι σε όγκο μετρητά μέχρι 114,5 τρις δολάρια.
 
100 Δολάρια
 

Δέκα Χιλιάδες Δολάρια ( Ο μέσος ετήσιος μισθός στην Γη)
 

Ένα Εκατομμύριο δολάρια (δεν είναι τόσο μεγάλο σε όγκο, ο μέσος άνθρωπος στη Γη τα κερδίζει σε 92 χρόνια δουλειάς) 
 

Εκατό Εκατομμύρια Δολάρια (Αρκετά για όλους, Χωράνε σε μια συνηθισμένη παλέτα φορτίων)
 

Ένα δισεκατομμύριο δολάρια (Θα χρειαστείτε βοήθεια, αν κλέψετε την τράπεζα, τα πράγματα σοβαρεύουν)
 

Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια (Αυτές είναι διπλές παλέτες η μία επάνω στην άλλη, θα χρειαστείτε πολλά φορτηγά για να τα μεταφέρετε. Αν ξοδεύατε ένα εκατομμύριο ανά ημέρα από την γέννηση του Χριστού μέχρι σήμερα δεν θα είχατε ξοδέψει 1τρισεκατομύριο, αλλά περίπου 700 δισεκατομμύρια.) 
 

Δείτε πάλι το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε σύγκριση με ένα Αμερικάνικο και με ένα Ευρωπαικό γήπεδο. Μαζί με ένα Boeing 747-400 που μέχρι πρόσφατα ήταν το μεγαλύτερο επιβατικό αεροπλάνο στον κόσμο.
 

Δεκαπέντε τρισεκατομμύρια δολάρια, όσα θα είναι τα χρέη σε πιστωτικές κάρτες στην Αμερική μέχρι τα χριστούγεννα του 2011.
 

114,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, το σύνολο των χρεών στην Αμερική. (Ο όγκος των χαρτονομισμάτων των 100 δολαρίων είναι ψηλότερος από τους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης και το  Empire State Building ,  κάπου εκεί θα δείτε και το άγαλμα της ελευθερίας.)
 

κατι μου λεει οτι ειχα δικιο οταν ελεγα οτι αυτά περι 50% κουρεμα ηταν κολπο για να ...

Στο 90% η συμμετοχή των ιδιωτών στο πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων

Η συμμετοχή των ιδιωτών στο πρόγραμμα ανταλλαγής κρατικών ομολόγων έχει αγγίξει το στόχο του 90%, καθώς τα σενάρια περί ενδεχόμενου «κουρέματος» της τάξεως του 50% στο ελληνικό χρέος έπεισαν και τους πλέον επιφυλακτικούς τραπεζίτες να αποδεχθούν την ανταλλαγή τίτλων αξίας 135 δισ. ευρώ περίπου, που λήγουν έως το 2020, με νέους τίτλους 30ετούς διάρκεια
μπορει βεβαια και να μην  ,,,
ΠΟΥ ΜΠΛΕΞΑΜΕ ΡΕΕ

Για τους Εαυτους μας Σημερα

απο το ''η Απατηλή υπόσχεση της Αγάπης '' του Πετρου Θεοδωρίδη.που δημοσιευτηκε στο ΕΝΕΚΕΝ τ. 8-9

Σήμερα η αίσθηση του εαυτού μας διαλύεται .H σύγχρονη ταυτότητα μοιάζει όλο και περισσότερο με τον χαμαιλέοντα, ζώο ‘'πού αλλάζει χρώμα ανάλογα με τον τρόπο πού βρίσκεται και μπορεί να γίνει από μαύρο ως απαλό πράσινο, ενώ το μόνο χρώμα πού δεν μπορεί να πάρει είναι το λευκό, το χρώμα της αθωότητας’’

Γιατί τα πάντα στην εποχή μας κινούνται γρηγορότερα

Ζούμε σε μια εποχή «όπου το e/mail αντικαθιστά΄ την επιστολογραφία, όπου τα άρθρα στις εφημερίδες γίνονται όλο και μικρότερα, οι εναλλαγές εικόνων στις οθόνες συχνότερεςΤο αεικίνητο και μεταβαλλόμενο ύφος της επικοινωνίας, που εισήχθη με το MTV. απεικονίζει επακριβώς το πνεύμα της εποχής. Γιατί «η ταχύτητα είναι εθιστικό ναρκωτικό: Γεμίζουμε τα αργά κενά μιλώντας στο κινητό τηλέφωνο ενώ περπατάμε στο δρόμο τρομοκρατημένοι, ή πιάνουμε τους εαυτούς μας στον κινηματογράφο να ψάχνουν ψηλαφητά το πλήκτρο Fast forword..

Ο,τι χαρακτηρίζει την σύγχρονη εποχή είναι η αδυνατότητα να παραμείνεις στη θέση σου Δεν επιλέγεις να είσαι σε κίνηση:Τίθεσαι σε κίνηση.Γιατί ο κινητισμός αποτελεί τη νέα θρησκεία της εποχής:« αποτελεί την κύρια σύγχρονη μορφή του μηδενισμού: Πρέπει να επιταχύνουμε- δηλαδή σύμφωνα με τις μαγικές λέξεις της μεντιακής ορθοδοξίας να γίνουμε «ευκίνητοι»«εύκαμπτοι» «,να δείξουμε «περισσότερη ευελιξία» να «προσαρμοσθούμε »

«Από τη στιγμή που ο άνθρωπος εκχωρεί την ικανότητα του για ταχύτητα σε μια μηχανή: το σώμα του βρίσκεται εκτός παιχνιδιού και παραδίδεται σε μια παχύτητα που είναι ασώματη, ταχύτητα αμιγής, ταχύτητα καθαυτή, ταχύτητα- έκσταση»

Για παράδειγμα, ο άνθρωπος που σκύβει πάνω στη μοτοσικλέτα του, γράφει ο Μιλαν Κούντερα,- δεν μπορεί να συγκεντρωθεί παρά μόνο στη παρούσα στιγμή, γαντζώνεται πάνω σε ένα κλάσμα χρόνου, αποκομμένο και από το παρελθόν και από το μέλλον, βρίσκεται σε κατάσταση έκστασης:σ΄ αυτή τη κατάσταση, δεν ξέρει τίποτε για την ηλικία του, για τη γυναίκα του, για τα παιδιά του, για τις σκοτούρες του. Σε αντίθεση με τον μοτοσικλετιστή, ο δρομέας είναι πάντοτε παρών στο σώμα του, αφού είναι αναγκασμένος να σκέφτεται ασταμάτητα τις φουσκάλες του, το λαχάνιασμα του:Όταν τρέχει ,αισθάνεται το βάρος του ,την ηλικία του, έχοντας όσο ποτέ άλλοτε συνείδηση του εαυτού του και του χρόνου της ζωής του.

Να είστε άτομα!

Στην ταινία των Monty Python Ένας προφήτης μα τι προφήτης (1979 σκηνοθεσία Terry Jones)

.o Μπραιαν μιλά σε ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων που τον έχουν επιλέξει για προφήτη τους. Ο Μπραιαν, που δεν θέλει τη δουλειά, τους φωνάζει :«Είστε όλοι άτομα »Το πλήθος άπαντα με μια φωνή:« Ναι ,είμαστε όλοι άτομα » Η μοναδικά εξαίρεση είναι ένας άνδρας που λέει :«εγώ δεν είμαι»Σήμερα ο καθένας πρέπει να είναι «κάτι ιδιαίτερο»,χωρίς όμως καθόλου να ξεχωρίζει με οποιονδήποτε τρόπο. Σήμερα η παρέκκλιση είναι βαρετή.«Όταν ο ατομισμός είναι κομφορμιστικός και ο κομφορμισμός με τη σειρά του γίνεται ατομικιστικός»

Ο Αντι Γουορχωλ υπαινίσσεται κι αυτός ένα «Εγώ δεν είμαι άτομο »γράφοντας το 1963 « Θέλω όλοι να σκέφτονται όμοια…Πιστεύω ότι ο καθένας θα πρέπει να είναι μια μηχανή.. Οι πάντες θα σκέφτονται απλώς τα ίδια πράγματα και κάθε χρόνο θα γινόμαστε ολοένα και πιο όμοιοι. Αυτοί που μιλάνε για την ατομικότητα είναι εκείνοι που αρνούνται περισσότερο την παρέκκλιση και λίγα χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει πλευρά»Το άτομο στο νεωτερικό κοσμοθεωρητικο πλαίσιο του 19ου και 20 ου αιώνα προσπαθούσε να εναρμονίσει τις αντιφάσεις των επιμέρους στοιχείων της ταυτότητας του, συνθετικά και ιεραρχικά με μια σειρά πού θύμιζε το αστικό μυθιστόρημα: αρχή μέση και τέλος.

Η έννοια της σύγχρονης μετανεωτερικής εξατομίκευσης είναι διαφορετική Ο «εξατομικευμένος» μετανεωτερικός άνθρωπος-σε αντίθεση με το νεωτερικό άτομο -καλείται να διαλέξει μέσα από ένα καλειδοσκόπιο άπειρων επιλογών. Η καθημερινή ανασφάλεια καταργεί τον «κανονικό» τρόπο ζωής πού γίνεται πια ,δυνητικός, ευέλικτος, κατασκευάσιμος.
Έτσι το γεγονός ότι έχουμε νικήσει τη μοίρα καταντά απρόσμενο μειονέκτημα της σύγχρονης ζωής. Από μας περιμένουν να αποφασίζουμε για πολλά, σχεδόν για όλα. Οι κίνδυνοι πού ελλοχεύουν σε τέτοιες αποφάσεις είναι διαρκείς και πάντα παραμονεύει η αποτυχία

Αυτή η διαρκής αναζήτηση της ατομικής εμπειρίας δεν αποτελεί ελεύθερη επιλογή:Αντίθετα ,οι άνθρωποι είναι «καταδικασμένοι στην εξατομίκευση»
σε μια αναζήτηση επιλεγμένης ή καλλίτερα ‘’χειροτεχνημένης’’ βιογραφίας: «Χειροτεχνημένη» βιογραφία ανάμεσα στα άλλα σημαίνει και καθημερινή, προσωπική επιλογή και ανασκευή του χρόνου μας, όχι μόνο του παροντικού ή μελλοντικού αλλά και του προσωπικού μας παρελθόντος Σήμερα οι άνθρωποι εγκαλούνται στην’«αναζήτηση της ταυτότητας τους και στην ανάγκη να μετατρέψει κανείς τις ξένες –οικείες θρυμματισμένες επιλογές σε μια ‘’ενότητα’’ για τον εαυτό του και τους άλλους επιλογές»
Ο καθένας καλείται να επιλέξει την προσωπική ιστορία του ,με τον αποκλεισμό εικόνων πού ενοχλούν και απωθούνται.«Εξατομίκευση ‘’σήμερα σημαίνει και’’ αποσύνθεση των βιομηχανικό κοινωνικών αυτονόητων καθώς και την ανάγκη να βρει κανείς και να επινοήσει για τον εαυτό του και με άλλους νέα αυτονόητα

’’Ο Εαυτός Σήμερα

-------------------------

Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που οι μνήμες, ακόμα και οι εθνικές μνήμες ,αναθεωρούνται διαρκώς και λόγω της αναψηλάφησης της ιστορίας αλλά και γιατί η επαφή με αλλά έθνη και άλλους πολιτισμούς στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι άμεση και διαρκής . Ζούμε ,σήμερα, το οριστικό και αμετάκλητο τέλος της παράδοσης. Στην ύστερη νεωτερικότητα ,οι παραδόσεις έχουν αντικατασταθεί από τον εκάστοτε τρόπο ζωής (Life styles).Η έννοια του τρόπου ζωής, ακούγεται κοινότοπη αλλά είναι σημαντική για να κατανοήσουμε τη σύγχρονη ζωή.

Ένας τρόπος ζωής, (Life style) είναι ουσιαστικά ένα σύνολο από πρακτικές που ακολουθούνται για κάποιο χρονικό διάστημα. Σήμερα ο κανόνας είναι ένας πλουραλισμός χωρίς όρια. Είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε ο,τι θέλουμε, χωρίς να έχουμε κάποια δέσμευση απέναντι σε αυτό που διαλέξαμε.

Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να επιλέξει ένα τρόπο ζωής, αλλά καθώς αυτός βασίζεται σε μια επιλογή ,στο ότι κάποιος μπορεί να επιλέξει να αντικαταστήσει ένα τρόπο ζωής με έναν άλλο, αυτό συνιστά μια ουσιαστική διαφορά σε σχέση με την παράδοση. Γιατί μια παράδοση κληρονομείται, δεν είναι κάτι που το επιλέγει ή το απορρίπτεις.

Ζούμε σε μια εποχή εναλλαγής ρόλων ,και αξιακού σχετικισμού, όλοι γινόμαστε τουρίστες. Για την Σούζαν Σονταγκ« Η κάμερα - σε κάνει τουρίστα στην πραγματικότητα των άλλων ανθρώπων και τελικά και στη δική σου»».

Και για τον Ζ.Bauman « Ο κόσμος είναι το στρείδι του τουρίστα. Ο κόσμος βρίσκεται εδώ για να τον ζούμε ευχάριστα – και συνεπώς τότε έχει νόημα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το αισθητικό νόημα είναι το μόνο μήνυμα που είναι αναγκαίο- και μπορεί να είναι ανεκτό»

Στην εποχή μας, η φοβερά αυξανόμενη δυνατότητα για ταξίδια ,πραγματικά η φανταστικά, προσφέρει στους ανθρώπους την ευκαιρία να σκεφτούν ότι, ο πολιτισμός τους και οι θεμελιακές τους αξίες είναι κάτι σχετικό στον χώρο και στον χρόνο.

Μέσα από αυτή τη κίνηση ,το άτομο κάνει συχνά ένα σημαντικό ταξίδι όχι μόνο σε μια ποικιλία κοινωνικών ομάδων αλλά και στον πνευματικό κόσμο πού συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με αυτές τις ομάδες. Με όλη αυτή τη ρευστότητα των κοσμοθεωρήσεων στη σύγχρονη κοινωνία, δεν είναι περίεργο πού η εποχή μας χαρακτηρίζεται σαν εποχή μεταστροφών Καθώς αφομοιώνουμε πολλαπλές φωνές ανακαλύπτουμε ότι κάθε αλήθεια σχετικοποιείται. Φτάνουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι, κάθε τι πού θεωρούμε αληθινό για τον εαυτό μας, είναι μια κατασκευή της στιγμής, αληθινό μόνο «για μια δεδομένη χρονική φάση και μέσα σε συγκεκριμένες σχέσεις» ..

«Tα πράγματα δείχνουν σαν ο σύγχρονος άνθρωπος, και ιδιαίτερα ο σύγχρονος μορφωμένος άνθρωπος, να βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση αμφιβολίας γύρω από τη φύση του εαυτού του και του σύμπαντος μέσα στο οποίο ζει »

Το τελος της αφηγησης

Η προσωπική ταυτότητα είναι μια αφήγηση, άρα μια επιλογή. Οι αφηγήσεις είναι σαν προβολείς. Φωτίζουν μέρος της σκηνής αφήνοντας την υπόλοιπη στο σκοτάδι. Αν φωταγωγούσαν ολόκληρη τη σκηνή, θα ήταν ουσιαστικά άχρηστοι. Το έργο τους, άλλωστε, είναι να θεραπεύσουν την σκηνή, να την προετοιμάσουν για οπτική και διανοητική πρόσληψη από τους θεατές να δημιουργήσουν μια εικόνα την οποία να μπορεί κανείς να αφομοιώσει, να κατανοήσει και να συγκρατήσει, μέσα από ένα χάος κηλίδων και στιγμάτων που κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να προσλάβει ή να αντιληφθεί.Αποστολή της αφήγησης είναι να επιλέγει και είναι ίδιον της φύσης της να συμπεριλαμβάνει αποκλείοντας και να διαφωτίζει σκιάζοντας

Όμως ,τι να επιλέξεις σήμερα;

Ο Ιρενέο Φούνες ηρωας μιας από τις ιστορίες του Μπορχες ,όταν ήταν παιδί, έπεσε από το άλογο και έμεινε ανάπηρος και «σχεδόν ανίκανος να συλλάβει καθολικές ,πλατωνικές ιδέες», δηλαδή τη διαδικασία της αφαίρεσης:να εστιάζει σε συγκεκριμένες όψεις των όσων έβλεπε με το να παραβλέπει τα υπόλοιπα. Ο Φούνες όχι μόνο θυμόταν κάθε φύλλο κάθε δέντρου, κάθε δάσους ,αλλά και καθεμιά απ τις φορές που το είχε δει η το είχε φανταστεί.Εν τέλει ).ο Φούνες παραπονιόταν :«η μνήμη μου κύριε είναι ένας σωρός από σκουπίδια »

Ο Φουνες , ανίκανος να επιλέξει χάνει και την ικανότητα να αφηγηθεί στον εαυτό του μια αίσθηση ταυτότητας:θυμίζει τον σύγχρονο κορεσμένο εαυτό.

Ήδη από τα 1903 ο Georg Simmel περιγράφει. τον κορεσμό ως χαρακτηριστικό της στάσης του Μπλαζέ :πλήρη έλλειψη κάθε στοιχείου προσωπικότητας και από την άλλη μεριά από μια άκρως προσωπική υποκειμενικότητα .«Η στάση αυτή παράγεται πρωτίστως από τα ταχέως μεταβαλλόμενα αντιθετικά ερεθίσματα των νεύρων […]Η ουσία της στάσης του μπλαζέ συνίσταται στην άμβλυνση της ικανότητας του νου να κάνει διακρίσεις. […]τα ίδια τα πράγματα, βιώνονται ως ανυπόστατα. Εμφανίζονται στα μάτια του μπλαζέ ατόμου με μιαν ομοιόμορφα επίπεδη και γκρίζα απόχρωση κανένα αντικείμενο δεν αξίζει την προτίμηση από κάποιο άλλο».

Σήμερα παρατηρείται μια πολυφερνική κατάστασης εξαιτίας της οποίας αρχίζει κανείς να βιώνει «τον ίλιγγο της απεριόριστης πολυπλοκότητας.».Μπλεγμένος κάποιος σε συχνά αντιφατικές η ασυνάρτητες δραστηριότητες, μεγαλώνει με την αγωνία του βιασμού που υφίσταται η αίσθηση της ταυτότητας του.

« Καθώς ο κορεσμός συνεχίζεται, το αρχικό αυτό στάδιο παραγκωνίζεται από ένα άλλο στο οποίο νιώθει την έκσταση της πολλαπλής ύπαρξης …Το τελικό στάδιο αυτής της μετάβασης κατακτάται «όταν ο εαυτός εξαφανίζεται ολοκληρωτικά σε μια κατάσταση συσχέτισης: παύει να πιστεύει σε έναν εαυτό ανεξάρτητο από τις σχέσεις στις οποίες αυτός η αυτή είναι ενσωματωμένοι»Στη εποχή μας το να είναι κανείς σε επαφή με τα βαθύτερα συναισθήματα τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του, θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για μια γεμάτη ανθρώπινη ζωή. Η «κοσμοαντίληψη πού αναδύεται ανάμεσα μας εστιάζεται αποκλειστικά στον εαυτό και έχει για αποκλειστικό της αγαθό την ατομική επιβίωση»
Πολλοί άνθρωποι ,σήμερα δεν αναζητούν πλέον να βρουν το νόημα της ζωής τους απευθυνόμενοι στο θεό, στην αλήθεια, ή σε κάποιο εξωτερικό πλαίσιο ηθικής αναφοράς Αντίθετα προσδοκούν να το βρουν κοιτάζοντας μέσα στον εαυτό τους, σε ένα αδιάκοπο ερώτημα του «ποιος είμαι»

«που αποτελεί μια έκφραση εγωπαθούς απορρόφησης μάλλον παρά ένα γνήσιο ερώτημα.

Οι άνθρωποι έφθασαν να πιστεύουν ότι αποτελούν τους συγγραφείς της προσωπικής τους ιστορίας, ότι το κάθε γεγονός στην ζωή τους πρέπει να έχει ένα νόημα πού να τους προσδιορίζει, αλλά τι ήταν αυτό το νόημα, οι αστάθειες και οι αντιφάσεις της ζωής τους εμποδίζουν να το βρουν ‘’’

Σήμερα, εκατομμύρια άνθρωποι παίρνουν την συμβουλή του Φρειδερίκου Νίτσε «Γίνε αυτός πού είσαι» κατά γράμμα.

Αντί να στραφούν ωστόσο στην φιλοσοφία χρησιμοποιούν φάρμακα αναβολικά, αισθητική χειρουργική, θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης ακόμα κα χειρουργική αλλαγής φύλου. Τα αντικαταθλιπτικά δεν καταναλώνονται μόνο για να αντιμετωπιστεί η σοβαρή κλινική κατάθλιψη. Χρησιμοποιούνται επίσης ευρύτατα για να αντιμετωπιστούν η διαταραχή κοινωνικού άγχους, το μετατραυματικό στρες, η ιδεοψυχαναγκαστική νεύρωση, οι διατροφικές διαταραχές Πολλές από αυτές τις διαταραχές θεωρούνταν κάποτε σπάνιες ή και ανύπαρκτες. Ωστόσο από τη στιγμή πού μια φαρμακευτική εταιρεία αναπτύξει μια θεραπευτική αγωγή για ψυχιατρική διαταραχή, αποκτά οικονομικό συμφέρον να διαγιγνώσκουν οι γιατροί τη διαταραχή αυτή όσο γίνεται συχνότερα. Αυτό σημαίνει τη μετατροπή μιας κατάστασης πού κάποτε θεωρούνταν φυσιολογική παραλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς- να είσαι ντροπαλός, τελειομανής ,ή απαισιόδοξος- σε ψυχιατρικό πρόβλημα. Όσο περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν μια διαταραχή πού επιδέχεται φαρμακευτική αγωγή τόσο περισσότερα φάρμακα θα πουλήσουν οι εταιρείες«Γίνε αυτός πού είσαι ,Να είσαι ο εαυτός σου »

Ο Εrik Erickson υποστήριξε πως το μέγιστο επίτευγμα μια φυσιολογικής ανάπτυξης ήταν μια σταθερή και προσηλωμένη «αίσθηση ταυτότητας»Η εναγώνια αναζήτηση πού απαντάται σε μια κατάσταση «σύγχυσης ταυτότητας» σήμαινε αποτυχία στα βασικά θέματα ανάπτυξης της προσωπικότηταςΣήμερα ο καθένας ψάχνει να βρει τον αυθεντικό εαυτό του .Προκείμενου να ζήσουν μια ζωή με νόημα, οι άνθρωποι χρειάζονται απαντήσεις Η εξεύρεση μιας ταυτότητας ,είναι δυνατή μόνο αν κάποιος μπορεί να αφηγηθεί μια σχετικώς συνεκτική ιστορία για το ποιος ήταν και ποίος προτίθεται να γίνει. Η προσωπική ταυτότητα προϋποθέτει μια αφηγηματική ταυτότητα , ότι δηλαδή κάποιος είναι σε θέση να αφηγηθεί μια συνεκτική ιστορία για αυτόν. Ο χρόνος –ως μια ενότητα του παρελθόντος ,του παρόντος και του μέλλοντος-συνδέονται μέσω της αφήγησης. Το να έχει μια προσωπική ταυτότητα σημαίνει να έχεις κάποιας μορφής αναπαράσταση του αφηγηματικού νοήματος της ζωής, όπου παρελθόν και μέλλον να μπορούν να δώσουν ένα νόημα στο παρόν.

«Το να έχεις μια ταυτότητα, να είσαι ο εαυτός σου, απαιτεί να μπορείς να πεις μια ιστορία για τον εαυτό σου, για το ποιος ήσουν, ποιος θέλεις να γίνεις και ποιος είσαι τώρα , μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος»

Όμως, στην εποχή μας απωθούμε το παρελθόν και το μέλλον, επαναλαμβάνοντας ,ο καθένας μας ,το τρομερό ερώτημα του Νίτσε :«Και όλα αυτά έχουν συμβεί αναρίθμητες φορές μέχρι τώρα – και αν πρόκειται να ξανασυμβούν αναρίθμητες φορές στο μέλλον ;»

Στην εποχή μας η αιώνια επανάληψη συνυπάρχει μαζί με την αίσθηση ενός χρόνου που δεν θυμάται παρελθόν ούτε προβλέπει το μέλλον που ανακυκλώνεται σε ένα αιώνιο παρόν. Σήμερα «η ίδια η μνήμη λειτουργεί σαν μια βιντεοταινία, που είναι πάντα έτοιμη να σβηστεί για να καταγράψει νέες εικόνες κάτι που ανακαλύπτεται και ως μόδα τελευταία στον αμερικανικό κινηματογράφο, μια μόδα πού εκθειάζει τις χαρές της λησμονιάς :Στη ταινία Memento o ήρωας φαίνεται να πάσχει από μια σπάνια ψυχική ασθένεια :την απώλεια πρόσφατης μνήμης. Θυμάται τα πάντα μέχρι τη δολοφονία της γυναίκας του. Από κει και πέρα, διατηρεί μνήμες μόνο λίγων λεπτών. Καθημερινά ξεχνά τα πρόσωπα και τα πράγματα πού του συμβαίνουν και τα ξαναθυμάται με «βοηθητικές μνήμες ‘’» υπομνήματα, με ξέθωρες φωτογραφίες και τατουάζ στο σώμα του (που απομένει ως η μόνη βεβαιότητα), ως ντοκουμέντα της προσωπικής του ζωής .Έτσι ο διάσπαρτος, ξέχειλος χρόνος της πραγματικής ζωής του ανασυγκροτείται διαρκώς.

Στην ταινία « 50 First Dates » η ηρωίδα υποφέρει από μια διαταραχή πού την κάνει να μη μπορεί να συγκρατήσει τίποτα στην βραχυπρόθεσμη μνήμη της:Ξεκινά κάθε πρωί χωρίς αναμνήσεις των προηγούμενων ημερών. γοητεύει έναν κυνηγό του ωραίου φύλου, σε σημείο του να αφιερώνει τη ζωή του στο να την κατακτά κάθε μέρα από την αρχή επ αόριστον Καταλήγουν σε ένα καράβι πού πλέει στην ηλιόλουστη θάλασσα να ξεχνούν και να υπενθυμίζουν χαρούμενοι την αγάπη τους ο ένας στον άλλον , κάθε μέρα πού ξημερώνει. Σε μια άλλη ταινία «η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» δύο εραστές αποφασίζουν να διαγράψουν από το μυαλό τους ο ένας τον άλλο έπειτα από έναν οδυνηρό χωρισμό. Ετσι ένα ζευγάρι πού τα έχει περάσει όλα- τους καυγάδες ,την πλήξη, τον χωρισμό- στρέφεται ο ένας στον άλλο με νέο ενθουσιασμό και με την ελπίδα ότι το νέο αυτό πρόσωπο θα εκπληρώσει όνειρα και προσδοκίες

Στις ταινίες αυτές είναι χαρακτηριστική η επιδίωξη της« επαναληπτικής» ανανέωσης. Μετά την αρχική ευφορία, υπάρχει ένα ασφυκτικό αίσθημα Déjà vu στην πλοκή τους καθώς όλα ανακυκλώνονται ξανά και ξανά. σαν ένα αδιάκοπο καθρέπτισμα του Νάρκισσου στο νερό της λίμνης Σε αυτές τις ταινίες μπορούνε να διακρίνουμε την συνέχιση και γενίκευση μιας τάσης πού ο Κριστοφερ Λας διέκρινε στην Αμερικανική κοινωνία

« Το κυρίαρχο πάθος είναι να ζεις τη στιγμή ,να ζεις για τον εαυτό σου όχι για τους προγόνους ή τους απογόνους σου».