το καροτσακι του Ζιζεκ ως μεταφορα του εθνους

του Πετρου θεοδωριδη

Πως συγκροτείται σήμερα η εθνική ταυτότητα;

εν τέλει ανα-συγκροτείται ,όπως εξάλλου και η κάθε επιμερους προσωπική ταυτότητα αλλά όπως και το ίδιο το έθνος ,ξανά και ξανά γύρω από άδεια σημαίνοντα:κενά που ανα-καλύπτονται πότε γύρω από το σημαίνον γλώσσα, πότε γύρω από την θρησκεία, πότε από μια δήθεν ”εθνική ανάμνηση”, πότε από την γεωγραφία) κ.οκ)

Το περιεχόμενο ,το σημαινόμενο, η θρησκεία η γλώσσα,η ιστορία ως τέτοια δεν είναι αυτό που έχει σημασία -ή καλύτερα τόση σημασία -όσο το περιέχον, το δοχείο, το σημαίνον το έθνος.

Και εδώ νομίζω ότι ταιριάζει η παλιά ιστορία γα τον εργάτη -που διηγείται ο Slavoi Zizek -«που τον υποπτεύονται για κλοπή: κάθε βράδυ, όταν έβγαινε από το εργοστάσιο, το καροτσάκι που έσερνε μπροστά του επιθεωρούνταν προσεκτικά, αλλά οι φρουροί δεν έβρισκαν τίποτα, ήταν πάντα το ίδιο. Στο τέλος κατάλαβαν το κόλπο:αυτό που έκλεβε ο εργάτης είναι τα καροτσάκια (......). Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε υπόψη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ασυνείδητο, ότι δηλαδή το ασυνείδητο δεν είναι κρυμμένο στο καροτσάκι, είναι το ίδιο το καροτσάκι »

Κάπως ετσι δεν συμβαίνει και με το έθνος;

Το έθνος και η εθνική ταυτότητα δεν είναι κρυμμένο στο καροτσάκι, δεν αφορά σε κάποιο συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κάποια εσωτερικά κρυμμένη αναλλοίωτη αλήθεια.

Το Έθνος είναι το ίδιο το καροτσάκι, ως σημαίνον :έθνος-δοχείο που εκ των υστέρων το γεμίζουμε, πότε με το ένα πότε με το άλλο περιεχόμενο (γλώσσα ,θρησκεία , γεωγραφία κ.οκ.)