μουσκευει η αγαπη μας στην ακρη των κυμάτων,
σαν αυρα,φως αυγερινου , σωματων αοράτων
σαν τις σκιές που χάνονται στο Ντάλα μεσημέρι
σαν τις καμηλες λικνιστές στης Ερημου τ’ Αλγέρι
σαντην γλυκεια την χαυνωση, στη ζεστη ,τα τζιτζικια
που τζιτζικουν αδιακοπα,στους θάμνους και τα ρύκια
τα σωματα μας τιποτε και οι ψυχές αστερια
π’απλωνονται στον ουρανό, σαν την χαρά μας ,πλέρια,
και ανυψωνομαστε αργά, σα σφαιρες στην Γαλήνη
η ευτυχια ,μια στιγμή,για πάντα ειν' η οδύνη
ομως αποσταγμα στιγμών,σα μια δροσοσταλίδα
μες της Πανδωρας το κουτι, απομειν’η Ελπίδα..
Σαν το χρυσαφι ειν’ η ζωή,ζωή μαλαματενια
ακομα και τα δάκρυα ,λαμπουνε διαμαντενια
Λαμπεις ζωή στη θάλασσα , ολοχρυση χελώνα
Τα αστερια της Αγαπης μας ,λαμπουν ,Χρυσά και μόνα ….
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ
ΠΗΓΑΔΑΚΙΑ Οι νέοι ίσως δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτά που λέμε τώρα Άυλα στο facebook στη δεκαετία του 70 τα λέγαμε εν σώματι στα πηγ...
-
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ; Η περίπτωση Κασσελακη ,πέραν της έκπληξης για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και μια σπάνια ευκαιρία να μελετ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου