Η ποίηση είναι βαθύ, εντός μας, ορυχείο
Κι αυτό που εξορύσσεται είναι στιλπνό και λείο
είναι του βιού μας Λάφυρο,πολύτιμο πετράδι
μοιάζει περίβλημα Αυγού ,μοιάζει ματιού ασπράδι
μοιάζει μ’ ένα κατάλευκο ,στο πέτο μας μαντήλι
η ,στο καντήλι, που η μαμά , άναβε, το φιτίλι
μοιάζει με τον πλακούντα (μας) και τον ομφάλιο λώρο
που η Φύση ,αν και άστοργη ,μας έδωσε για δώρο…
Που όμως το πετάξανε από την γέννηση μας
-ενώ κουκούλι θάτανε για αναγέννηση μας-
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 6, 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου