Αναγνώστες

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

η τελευταία σκεψη


Εκείνη – λεπτή ψηλή μ’ολόλευκο λαιμό
–Περήφανη –ουτ’ ένα δάκρυ όταν ανέβαινε με βήματα αργά προς την εξέδρα
–Ολόγυρα το πλήθος την περίμενε
Και με την άκρη του ματιού διέκρινε εκείνον π’αγαπούσε
-‘’Περίεργο ‘’! -για λίγο σκέφτηκε -‘’το ρήμα καρατομώ’’ δεν κλίνεται σ’ολους τους χρόνους
Μπορείς να πεις θα καρατομηθώ ‘’ αλλά δεν λέμε ΄’’καρατομήθηκα’’
Και γιατί όχι ,- άραγε -αν υπάρχει μια μέλλουσα ζωή;''
Ύστερα έγειρε τον λαιμό στον δήμιο της .
Ενώ το πλήθος έκανε γρήγορα τον σταυρό του ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...