Τετάρτη, 16 Απριλίου 2014
Μνησικακία
«Η εξέγερση των δούλων στην ηθική αρχίζει όταν η ressentiment
[μνησικακία] γίνεται η ίδια δημιουργική και γεννά αξίες: η μνησικακία
τέτοιων όντων, στα οποία απαγορεύεται η αληθινή αντίδραση, δηλαδή η
αντίδραση της πράξης, και τα οποία βρίσκουν ανταμοιβή μόνο σε μια
φανταστική εκδίκηση. Ενώ κάθε ευγενής ηθική αναπτύσσεται από μια
θριαμβευτική κατάφαση στον ίδιο της τον εαυτό, η ηθική των δούλων λέει
από την αρχή Όχι σε καθετί που είναι “έξω” απ” αυτήν, σε καθετί που
είναι “διαφορετικό” απ” αυτήν, σε καθετί που “δεν είναι ο εαυτός της”:
και αυτό το Όχι είναι η δημιουργική της πράξη. Αυτή η αντιστροφή του
αξιοδοτούντος βλέμματος —αυτή η αναγκαία κατεύθυνση της ματιάς προς τα
έξω αντί προς τον εαυτό— αποτελεί την ουσία της μνησικακίας: η ηθική των
δούλων χρειάζεται, για να γεννηθεί, πάντα και πριν απ” όλα έναν κόσμο
εχθρικό και εξωτερικό».
Φρ. Νίτσε, Η γενεαλογία της ηθικής, μτφρ. Ζ. Σαρίκας, Νησίδες, Σκόπελος χ.χ., σ. 46-7.
Φρ. Νίτσε, Η γενεαλογία της ηθικής, μτφρ. Ζ. Σαρίκας, Νησίδες, Σκόπελος χ.χ., σ. 46-7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου