Ημασταν εναν καιρό ποιητικά αλάνια
τωρα μας ξεπέρασε ως κι η Αννιτα Πάνια
Ημασταν Ξυπολυτοι και γραφαμε στιχακια
τωρα καταντησαμε θλιμενα Γεροντακια
Γραμαμε ποιηματα και φταχναμε και Ριμες
τωρα πια το Ριξαμε σ’ αρχαιες Παντομίμες
Καποτε περιγραφαμε Σαραντο παπαρουσες
Τωρα καταντησαμε μοναχικες Θεουσες ..
Ναμουν εκατογχειρας σαν την Θεά την Κάλι
Ζηλέψανε οι ρίμες μου εκεινο το Στραγάλι
5 σχόλια:
Εκείνο που μας έδινε ώθηση για στοιχάκια,
ήτανε η αντίσταση στα εξουσιαστάκια,
που τότε μας ενέπνεαν γιατι ήταν δεξιάκια,
μα τώρα το βουλώσαμε γιατί είναι πασοκάκια.
Τρίς μήνες τώρα βιάζουνε την δόλια Κερατέα,
η εξουσία λύσσαξε με ΜΑΤ παντού και ΜΕΑ,
μα κάποιοι οικολογίζοντες κατάπιαν την μιλιά τους,
για άλλα κι άλλα ομιλούν,ξεχάσαν την μαγκιά τους.....
καλωστονα Τον Βριπολα που ειχα σαν παιδί μου
και μου επαναστατησε και μουφαγε τ'αυτι μου
Ησουνα ασωτος Υιος και σειχα αναθρεψει
σε επλενα και σε μπανιαζα μη Σταξει και μη Βρεξει
Και παντα σε καμαρνωνα που εγραφες και στίχους
καιπιστευα σε σ' ενανε στης Ριμας σου τους Ηχους
Μια μέρα με απαράτησες και γυρισες Σελίδα
κι εχασα σενα απο Γυιο για μιαν Ιστοσελίδα ..
Και μπηκες σε μυστηρια και σε πολιτικουρες
Και γυρισες την Πλατη σου στης Ποιησης τις Τζούρες
Γυριζεις απο δω και κει και πας Στη Κερατέα
και πολεμας με τον εχθρο και με τα Ματ και Μέα
Καμμια φορά μου ερχεται παραπανο στραγάλι
κι ειναι σα κομπος στο λαιμό που ερχεται και πάλι
Παρατησες το χιουμορ σου που ησουνα
κι ο Πρωτος
κι εκει που ησουν Πλοιαρχος εγινες Καμαρωτος
Παρατα βρε Βριπολα και ελα στον Πατερα
Και το κρασι της Ποιησης να πινουμε παρεα
και στο Μαγκάλι της Γιαγιας να Ψηνουμε Πατάτες
Και να μου λές οπως παλια: Ελα Πατερα Φατες
Ομως εσύ μου πεισμωωσες και πας να ερμηνευσεις
και μου γεροντοκοριασες αντις να με εμπνευσεις
Και εφορμάς στα συνεφφα κραυγαζοντας ΑΕΡΑ
μα κατα βαθος νοσταλγεις τ'Ονομα του ΠΑΤΕΡΑ
σε ειχα σαν Αρχαγγελο κι εγινες Εωσφόρος
Γιαυτο ξανά δεν σε χωρα ο Χρονος και ο Χωρος
Επεσες απο την Εδεμ στην κολαση του Ννάντε
και ολο με κατηγορεις γιαυτο σου λέω .....άντε
Αλλοτε πας Σημειωτόν .αλλοτε τρεχεις Βαδην
Και μεσα σου Εκρηγνυνται τα Βληματα του Αρδην
Νοσφεράτε γειά σου,
Σε αναζήτησα και ειπα να περάσω να σου πω μια καλησπέρα.
Το θέμα του κεντρικου σου ποστ με εκανε να ψάξω και να βρω στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο του Ζαν-Μαρι Βενσαν "Η σχολη της Φρανκφουρτης και η κριτικη θεωρία"
που ειναι ενα "ξεκαθάρισμα" της πνευματικής κληρονομιάς που αφησε πίσω της η σχολή της Φρανκφούρτης.
Tότε, εκείνη τη δεκαετία του '80 που πολλοί εσφαλμένα νομίζουνε οτι ηταν μια περίοδος "χωρίς πνεύμα".
Δεν πειράζει, που να κάθεσαι να εξηγείς τώρα σε ολους αυτούς. :lol:
πΩ ΠΩ ΤΙ μου θυμησες Ευη .. Το βιβλιο αυτο-που το λατρεψα το ειχα δανεισει σε ενα Μ...κα .. Ακομα να το επιτρεψει ..
Δημοσίευση σχολίου