Ο Γρίφος!
Μες στο μυαλό μου τρύπωσε ,το βράδυ ,ενας Γριφος
που μούλεγε ακατανόητα λόγια . ολα με ύφος
ολη την νύχτα έψαχνα να βρώ το νόημα τους
μεχρις που αποκοιμήθηκα κι έχασα τη λαλιά τους
Αραγες τι να ‘ελεγε ο μεγαλειώδης Γρίφος
Με ολο του τ’αρχοντικό και επηρμένο υφος;
Τα λόγια, όσο τα άκουγα μου φαινονταν σοφία …
Μα όταν εκοιμήθηκα ,χάσαν καθε μαγεία
…Ω Γρίφε…Μεγαλόπρεπε! που κατοικείς παλάτια…
Σε γκρέμισαν του ονείρατου τα αλλόκοτα μου άτια
2 σχόλια:
να συμμαζέψεις τα αλλόκοτα άτια, αυτό λέω!
;)
να αφήσεις ελεύθερους τους γρίφους ν' αλωνίζουν, σαν τα όνειρα ένα πράμα!
να ζεις με ψευδαισθήσεις, να αναπαράγεις γρίφους, και να γράφεις να σε διαβάζουμε!
ο γρίφος ήταν μύθος και ποτέ δεν είχε ήθος,
στην σοφία κοντά έδειχνε την δική του ερημιά
είχε και μαγεία...
καθόλου όμως ιδιοφυία!
καλό βράδυ!
ανεπίδοτη μου λειπεις
Δημοσίευση σχολίου