heroicodesembarazo says:
Για τον Λακάν το Πραγματικό δεν μπορεί να
αναπαρασταθεί. Το γλωσσικό σημαίνον(Συμβολικό) είναι απότοκο της
έλλειψης που δημιουργείται από το Πραγματικό. Ενώ το Φαντασιακό είναι
αυτό που αποκρύπτει την έλλειψη και δίνει την ψευδαίσθηση της
ταυτότητας.
Το ασυνείδητο ο Λακάν το χαρακτηρίζει ως παροραματική μοναδολογία με την έννοια ότι βρίσκεται στα όρια της γλώσσας, στις ατυχίες της, στις αποτυχίες της, γι’αυτό και δε συμπαθούσε όρους όπως λεκτικοποίηση, συμβολοποίηση, γιατί αυτές οι λέξεις υπονοούν ότι στοχεύουν σε κάτι σταθερό αλλά προτιμούσε τον όρο “συμβολική σήμανση” του ασυνειδήτου.
Το ασυνείδητο ο Λακάν το χαρακτηρίζει ως παροραματική μοναδολογία με την έννοια ότι βρίσκεται στα όρια της γλώσσας, στις ατυχίες της, στις αποτυχίες της, γι’αυτό και δε συμπαθούσε όρους όπως λεκτικοποίηση, συμβολοποίηση, γιατί αυτές οι λέξεις υπονοούν ότι στοχεύουν σε κάτι σταθερό αλλά προτιμούσε τον όρο “συμβολική σήμανση” του ασυνειδήτου.
heroicodesembarazo says:
Η φαντασίωση έγκειται στην αίσθηση ότι
το γλωσσικό ον είναι πλήρες. Η λακανική ψυχανάλυση επιδιώκει τη διέλευση
αυτής της φαντασίωσης, γιατί το Πραγματικό είναι απροσέγγιστο από το
Συμβολικό. Ο διχασμός του υποκειμένου είναι ανεξάλειπτος, το Πραγματικό
ασταμάτητα αντιστέκεται σε κάθε ολική απόπειρα ιδιοποίησης.
Η αυτονομία του υποκειμένου ξεκινά από την αποδέσμευση από το σημαίνον του Άλλου, ώστε το ίδιο να γίνει εγγυητής της σημαίνουσας αλυσίδας. Βέβαια, τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο, πρόκειται για ατέρμονη διαδικασία.
Η αυτονομία του υποκειμένου ξεκινά από την αποδέσμευση από το σημαίνον του Άλλου, ώστε το ίδιο να γίνει εγγυητής της σημαίνουσας αλυσίδας. Βέβαια, τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο, πρόκειται για ατέρμονη διαδικασία.