Κιαν οι στιγμές μας χανονται στον Ρουν του ποταμου
Γλιστραμε ολο ρευστοτητα , ταξιδια με τον Νού
Πιο περα από τα Κύθηρα πιο περα κι απ’ την Τηλο
Αβασταχτη..σου προσφερα καποτε ενα Μήλο
( εσύ μου πρωτοάγγιξες τον των χεριων μου Ηλο)
κι αυτό το Μηλο πού πεσε απο το Γνώσης, Ξύλο
-Πιο περα απο τα Κύθηρα , Πιο Περα κι απ’ την Τηλο-
ειναι η φυτρα της Εδεμ , της λάσπης του Ευφράτη
και Λουζεται στον ποταμό ,αιώνια η αγαπη..
Σχόλιο από Νοσφεράτος Ιούνιος 3, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου