http://epic-atheist.blogspot.com/2010/07/blog-post.html
Το μεσαιωνικό μοντέλο του κόσμου (κοσμολογία)

Η πιο κάτω παραπομπή είναι από τον Άρθουρ Καίσλερ και αναφέρεται στη Νέα Φιλοσοφία, όπως ονομάστηκε η υλιστική φιλοσοφία του 17ου αιώνα, όταν μετά το ουμανιστικό κίνημα ο άνθρωπος γυρίζοντας το πρόσωπό του προς το φως, μέσα από την πλατωνική του σπηλιά, ήρθε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας με λύπη ότι για πάνω από χίλια χρόνια οι παρανοϊκές σκιές του χριστιανισμού καταδυνάστευαν τον ίδιο και γελοιοποιούσαν την πίστη του.
«Σκοπός τους δεν ήταν η κυριαρχία της φύσης αλλά η κατανόησή της. Κι όμως η κοσμική αναζήτησή τους κατέστρεψε το μεσαιωνικό όραμα, μιας αμετάβλητης κοινωνικής τάξης μέσα σε ένα περιστοιχισμένο σύμπαν μαζί με την στέρεη ιεραρχία της των ηθικών αξιών μεταμορφώνοντας το ευρωπαϊκό τοπίο, την κοινωνία, την κουλτούρα του, τις συνήθειές του και το γενικότερο πλαίσιό του τόσο ριζικά, όσο αν είχε εμφανιστεί κάποιο νέο είδος πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη»
(«Οι Υπνοβάτες» σελ. 9, εκδόσεις Χατζηνικολή).

Τώρα μπορούμε να περιηγηθούμε στο μεσαιωνικό κόσμο της μαζικής υστερίας όπου η αποκαλυπτική «χάρη του Θεού» ενέπνευσε στους εκλεκτούς όχι απλά ένα γεωκεντρικό, αλλά ένα διαβολοκεντρικό σύμπαν, στατικό και αμετάβλητο, απρόσβλητο από αλλαγές και διαφοροποιήσεις.
Πριν μπούμε όμως στους σκοταδιστικούς εκείνους χρόνους, ας ρίξουμε μια τελευταία ματιά στο φως, έξω από την μεσαιωνική σπηλιά.
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος έζησε τον 3ο αιώνα πριν την χρονολόγησή μας. Από τον Αρχιμήδη το μηχανικό μαθαίνουμε ότι ο Αρίσταρχος θεωρούσε τους απλανείς αστέρες, όπως και τον Ήλιο, ακίνητους και τη Γη να περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Από τον Πλούταρχο όμως μάθαμε ότι η Γη όχι μόνο περιστρεφόταν γύρω από τον Ήλιο, αλλά και γύρω από τον άξονα της.

Μέχρι το θάνατο της Υπατίας, της τελευταίας ελληνίδας αστρονόμου, μαθηματικού και φιλοσόφου, οι γνώσεις αυτές ήταν γνωστές. Μάλιστα, η τελευταία, ανακάλυψε ότι η τροχιά της Γης δεν είναι κύκλος αλλά έλλειψη, πράγμα που εξόργισε ακόμη πιο πολύ τους χριστιανούς για το… θράσος της να εξοβελίσει τον κύκλο (το πιο τέλειο και θεϊκό σχήμα) με την διαβολική έλλειψη.
Περιττό να γράψω με τι τρόπο πλήρωσε η όμορφη μαθηματικός την εξυπνάδα και τη σοφία της εκείνη.

Οι τελευταίοι ήρθαν με άλλον αέρα!
Αποκαλυπτικό!
Ήταν οι αυθεντίες! Οι Απόλυτοι! Αυτοί που τα ήξεραν όλα!
Ο δάσκαλος του Κρίσπου (γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου) ο Άγιος Λακτάντιος, σαν σοφότερος χριστιανός εκείνη την εποχή, στον τρίτο τόμο του «Περί της Ψευδοσοφίας των Φιλοσόφων» με αφελή και γελοία επιχειρήματα ειρωνευόταν την σφαιρικότητα της Γης, λέγοντας ότι οι άνθρωποι δεν περπατούν με τα πόδια πάνω από το κεφάλι τους, ούτε το χιόνι και η βροχή είναι δυνατόν να πέφτουν ανάποδα!
Τέτοιο σοφό, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, έθεσε παιδαγωγό στο γιο του Κρίσπο… πριν τον πνίξει με τα ίδια του τα χέρια, ακούγοντας τη μάνα του και τη νέα του γυναίκα.
Αυτά συνέβαιναν στην Ανατολική Εκκλησία.

Ο πολυμαθέστατος αυτός Πατέρας της Λατινικής Εκκλησίας και μεταφραστής της Βουλγκάτας (μετέφρασε την Βίβλο στα λατινικά) κατάφερε να ξεστομίσει ότι η σοφία των αρχαίων φιλοσόφων ήταν ανόητη με τη φράση «θα σ’ έχω απαρνηθεί Κύριε αν αποκτήσω ξανά κοσμικά βιβλία ή αν έστω τα διαβάσω».
Ο αφιλότιμος εκείνος Πατέρας πρέπει να κράτησε το λόγο του, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορούσε να γίνει τόσο αφελής.
Εκείνη
την εποχή ήδη ζούσε ο Ιερός Αυγουστίνος, επίσκοπος Ιππώνος, που
θεωρείται ο μεγαλύτερος χριστιανός φιλόσοφος και Πατέρας της Δυτικής
Εκκλησίας.

Όταν τον ρώτησαν «τι έκανε ο Θεός
πριν την δημιουργία του κόσμου» εκείνος απάντησε «έφτιαχνε την κόλαση
για κείνους που έκαναν τέτοιες ερωτήσεις»!
Αντιλαμβάνεσθε, φαντάζομαι, με τόσο ζήλο και τόση επιστημονική περιέργεια που είχαν οι… πολυμαθείς Πατέρες της χριστιανικής θρησκείας, πού θα κατέληγε ο κόσμος εκείνος!
Κάποιοι από μας το έμαθαν, όμως μετά από χίλια χρόνια.
Κάποιοι άλλοι ακόμα δεν το αντελήφθησαν και όπως φαίνεται ούτε που θα το αντιληφθούν. Ζουν στην αιώνια μακαριότητα της αμάθειας της άγνοιας και της δεισιδαιμονίας.
Όμως, για να δούμε, όσοι τολμούσαν να κάνουν ερωτήσεις, σαν εκείνες που δεν άρεσαν στον Αυγουστίνο, οι πολυμαθείς χριστιανοί της αποκεκαλυμένης σοφίας του θεού, τι απαντήσεις έδιναν τον Μεσαίωνα.

Η γη είχε το σχήμα της κιβωτού του Νώε και έμοιαζε καταπληκτικά με τον ιερό ναό του Μωυσή! Με λίγα λόγια το αξιοθρήνητο αστρονομικό μοντέλο του Κοσμά έμοιαζε με ένα διώροφο σπίτι, στη βάση του οποίου βρίσκεται η επίπεδη γη έχοντας για ουρανό το δάπεδο του δευτέρου ορόφου. Η άνω οροφή αποτελεί τον πρώτο ουρανό στον οποίο επικάθεται το στερέωμα. Η εναλλαγή μέρας-νύχτας οφείλεται στα ψηλά βουνά του βορρά τα οποία σκιάζουν τον ήλιο όταν αυτός διέρχεται από πίσω τους. Ο ήλιος μαζί με τη σελήνη και τα αστέρια, αρμονικά διαγράφουν κύκλους, σύμφωνα με τις επιταγές του θεού και τη βοήθεια των αγγέλων. Γι αυτό και ο θεός όποτε θέλει μπορεί να διακόψει την πορεία τους, όπως είχε κάνει στην περίπτωση του Ιησού του Ναυή! (να και ο μύθος σαν απόδειξη!)
Εδώ όμως ας κάνουμε μια παρένθεση για να δούμε ότι, μετά από δυο χιλιάδες χρόνια, οι αναγνώστες της Παλιάς Διαθήκης, τα ίδια μυαλά έχουν ακόμα.

Μου ρχεται να γελάσω, αλλά θα σας το πω: ο Ιησούς διέταξε το θεό να σταματήσει τον ήλιο, ώστε ο στρατός του να πολεμά σε σκιά και να εξοντώνει τους εχθρούς του, από τα νώτα, μια και έξω!
"Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον, καθ' ην ημέραν ο Κύριος παρέδωκε τους Αμορραίους έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και είπεν ενώπιον του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών. Και ο ήλιος εστάθη, και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού. Δεν είναι τούτο γραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ; Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσεν να δύση έως μίας ολοκλήρου ημέρας. Και τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ."
(Ιησούς του Ναυή 10: 12-14).

Αλήθεια... τι φιλαυτία, τι έπαρση και εγωισμός…!
Η σύνοδος του Τριδέντου αντιμετώπιζε τις βιβλικές ερμηνείες από την εποχή του Λούθηρου ακόμα, σαν μιαρές και απαγορευτικές, όταν δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις της Καθολικής Εκκλησίας. Στο εξής, έλεγαν, κανένας δεν επιτρέπεται να τολμά να εμπιστεύεται την διάνοιά του σε ζητήματα πίστης και ηθικής αν δεν συμφωνούσε «απόλυτα» με τη Βίβλο. Γι αυτό, για τα ζητήματα αυτά στα οποία στηρίζεται το οικοδόμημα της χριστιανικής διδασκαλίας μόνο η Αγία Μητέρα Εκκλησία έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το πραγματικό νόημα της Αγίας Γραφής ή ακόμα και κατά της απόλυτης συμφωνίας των Αγίων Πατέρων.

…αυτοί, λοιπόν, άνετα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το μύθο σαν αποδειχτικό στοιχείο, ενώ οι άλλοι απαγορευόταν και να ερευνούν!
Το Μεσαίωνα, λοιπόν, μόνο μία επιστήμη υπήρχε: η θεολογία. Ήταν η βασίλισσα των Επιστημών! Αυτή μόνο καθόριζε το περιεχόμενο των θεραπαινίδων της, της φιλοσοφίας, της ιατρικής και της νομικής. Ακόμα και η Πολιτεία, όφειλε να υποκλίνεται μπροστά της και με τη «λογική» της να θεσπίζει τους νόμους του κράτους!
Μην σας φαίνονται τραβηγμένα αυτά. Ακόμα και σήμερα μερικοί πιστεύουν στους μύθους της Παλιάς Διαθήκης και συγκεκριμένα στο ανόητο θαύμα του Ιησού του Ναυή.
Αν δεν με πιστεύετε, κοιτάξτε εδώ, πώς μαγειρεύεται ο μύθος για να γίνει πιστευτός τον 21ο αιώνα με τον βαρύγδουπο τίτλο ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ!.. Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΙΣ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ!..

Τέτοια παιδεία διάλεξε για τα παιδιά της!
…να γιατί η χώρα γέμισε ρωμιούς και ελληναράδες! (άσχετο αυτό, αλλά επίκαιρο!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου