ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ .
''....Ναι, το πανεπιστήμιο είναι ένα νεκροταφείο, αλλά επίσης είναι κι ένα εργοστάσιο: ένα εργοστάσιο νοημάτων, που παράγει τη δημόσια ζωή και ταυτόχρονα παράγει και τον κοινωνικό θάνατο. Ένα εργοστάσιο, που παράγει τη ψευδαίσθηση ότι τα νοήματα κι η πραγματικότητα μπορούν να διαχωριστούν. Το οποίο αναπαραγάγει παντού έναν κενό αντιδραστικό τρόπο συμπεριφοράς των φοιτητών, που στηρίζεται πάνω στις αξίες της ζωής (την ταυτότητα), της ελευθερίας (την εκλογική πολιτική) και της ευτυχίας (την ιδιωτική περιουσία). Παντού οι ίδιες ιδιότροπες ιδέες για το μέλλον. Παντού η δημοκρατία. Παντού ο λόγος, ο οποίος επιχειρεί να διαπλάσει τις επιθυμίες μας και τα βάσανά μας μ’ έναν τρόπο, που να είναι αποδεκτός από το εκλογικό σύστημα, ένας λόγος, ο οποίος είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να μετατρέπει τις στιγμές της συλλογικής μας ύπαρξης μέσα στο πανεπιστήμιο σ’ ένα σύνολο κοινότοπων κι άκαρπων επιδιώξεων.
Μια πλήρης διαχείριση του θάνατου. Μια μηχανή που διαχειρίζεται τον θάνατο, που πολλαπλασιάζει τις τεχνολογίες του θάνατου. Όπως κι αλλού, τα πράγματα εξουσιάζουν. Τα νεκρά αντικείμενα εξουσιάζουν. Μ’ αυτή την έννοια, έχει λίγη σημασία με ποιο προσωπείο παρουσιάζεται κανείς στο πανεπιστήμιο –με του Γιούντοφ ή κάποιου άλλου λακέ. Αυτές όλες είναι κυρίως οι προσωποποιήσεις της εξουσίας των νεκρών, των συμπράξεων των επενδύσεων, των κτιρίων, των ροών των υλικών μέσα κι έξω από το φυσικό χώρο του πανεπιστήμιου –με την κάθε μια τους να αποτελεί το προϊόν μιας εκμετάλλευσης– οι οποίες επιδιώκουν να απορροφήσουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μας, ψηλότερα δίδακτρα, περισσότερη ενέργεια. Το πανεπιστήμιο είναι μια μηχανή, που θέλει να αναπτύσσεται, να συσσωρεύει, να επεκτείνεται, να απορροφά όλο και περισσότερη ζωή μέσα στα γρανάζια των αλλόκοτων και διεστραμμένων μηχανισμών του: ερευνητικά κέντρα ψηλής τεχνολογίας, νέα γήπεδα και συμπλέγματα γραφείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου