αποσπασμα:
''η Κολέτ μετά τον θάνατο του Προυστ έγινε η ηγετική λογοτεχνική φιγούρα της Γαλλίας. Γαντζώθηκε στη ζωή, τη μάγεψε και μαγεύτηκε απ’ αυτήν. Λάτρεψε τους βηματισμούς, τις σκέψεις, τις πράξεις της. Πορευόταν αμετανόητη για τα τολμηρά ανοίγματά της κι όταν τη ρωτούσαν για τη χολή που έσταζαν κάποιοι γι’ αυτήν, εκείνη χαμογελούσε χαριτωμένα, με τέτοιο τρόπο ώστε η άκομψη και μάλλον μεγάλη μύτη της φάνταζε εντελώς γαλλική. Η Κολέτ υπήρξε γέννημα θρέμμα της τρελής εποχής του Παρισιού. Εκανε καριέρα στο μιούζικ χολ και στο θέατρο, λάτρεψε τη δημοσιογραφία και ανέδειξε το γράψιμο στο μεγάλο της αμόρε. Το έργο της «Σερί» –πρόσφατα προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ Βερολίνου σε σκηνοθεσία Στίβεν Φρίαρς, με τη Μισέλ Πφάιφερ σε πρωταγωνιστικό ρόλο– άφησε εποχή γιατί άγγιξε την ιστορία ενός παθιασμένου έρωτα, λίγο πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και μια διάσημη εταίρα, τη Λέα. Η Κολέτ έσπασε και τα τελευταία δεσμά με το γαλλικό κατεστημένο, όταν το 1932 άνοιξε Ινστιτούτο Ομορφιάς στο Παρίσι. Οι περιγραφές της για τις πελάτισσες που την επισκέπτονταν –από τη νεαρή δασκάλα που δεν της επέτρεπε παρά να της βάλει λίγο ρουζ στα μάγουλα ώς την 50άρα μαντάμ που την εκλιπαρούσε λέγοντάς της «σώστε με Κολέτ, κάντε θαύματα Κολέτ, έχω ρυτίδες» – είναι σχεδόν ξεκαρδιστικές και ενδεικτικές της αγωνίας της γυναίκας να διατηρείται νέα και να αρέσει.''
1 σχόλιο:
φιλακια πολλα και ευχαριστω
Δημοσίευση σχολίου