Ειναι σπασμοι μεσα στη νύχτα η αγάπη

αγάπη ειναι βήματα μονότονα

Αμυγδαλένια νύχια,προσωπα βουβά ,

πού κάνουν ερωτα κλεφτα,.

πόδια γυμνά,

μες τη βροχή,

ειναι μια στιγμή

μοναδική,

ατελειωτη αναλαμπή,

μια σπίθα πού δεν ελεγε να σβήσει.

ενα αγγιγμα

ενα ξαφνικό φιλί

και μια απρόοπτη συναντηση,

μια παρεξηγηση

και νοσταλγια ενδομυχη,

σβησμενο μονοπάτι

αγαπη ειναι σαρκοβόρα μνήμη.

πως γερνει το κεφάλι της

και τρέμει , με κοιτά

μάτια μισανοιχτα σμιχτά.

τα νύχια της να ξεκολλάν το δέρμα

και τα μαλλια της ξέπλεκα σαν ανεμωνες

κοιτά με μάτια εκπληκτα,

με τη σκιά της παιζεικαι ξεχνιεται,

γλιστρά

και ειν αόρατη ,

τη νυχτα,

σ’ ένα σινεμα αποκοιμιεται,,

ειναιδιχασμένη,

σενα ατέλειωτο ταγκό πλεγμενη

Χορευει

στην ακρη μιας καρφίτσας,

ειναι,

μπερδεμένη,

μεσα σ’ αόρατες κλωστές,

μες τη βροχή του κόσμου αλλοπαρμένη.

αγαπη μου γυμνή ,

λαχανιασμένη

σταλαγματιές αφήνει

κερί πού τρέμει από ηδονή

και σβήνει.

ακόμα ζωντανή

να μου χτυπά τη πόρτα

να μου ραγίζει τη καρδιά

ακούω ,την ηχώ της

Ειναι σπασμοί μεσα στη νύχτα η αγάπη