Οκτωβρίου 29, 2007 στο 9:11 μμ
Νοσφεράτος
O Georges Bataille μας θυμίζει πως η ασυνέχεια ,η διαφορά ενυπάρχει στην πραγματικότητα «Κάθε όν διαφέρει από όλα τα άλλα Μεταξύ ενός όντος και ενός άλλου υπάρχει μια άβυσσος, υπάρχει μια διακοπή.Αυτή η άβυσσος βρίσκεται για παράδειγμα ανάμεσα σε σας πού με ακούτε και σε μένα που σας μιλώ.Είμαστε, εσείς κι εγώ όντα διακεκομμένα”
Πισω απο αυτή την οπτική βρισκεται ολη η Παραδοση της Δυτικής σκεψης η οποια οδηγει και στην Υπαρξιακή εννοια του Ατομου…
που ειναι εννοια που σημαδευεται απο την αγωνια( βλ Κιρκεργκωρ)
Ενώ . αντιθετα -και απο οτι μου φαινεται ο Γιανναράς με αυτά τα ”αγαπητικά του ” προσπαθει να γεφυρωσει την ελλειψη …την Αβυσσαλεα αποσταση που χωριζει τα ανθρωπινα οντα
με ενα τεχνασμα … αυτό της ”αγαπητικής κοινωνιας…” και του προσωπου ”
δηλαδή με αυτό πού θα ονομάζαμε παλινδρόμηση στη μη διαφοροποιημένη κατάσταση πού βιώθηκε στο σώμα της μητέρας κατά την κυοφορία και στην αμέσως μετά τη γέννηση περίοδο.
Η μη διαφοροποίηση, η κατάσταση συγχώνευσης, αντιστοιχεί σε ένα είδος παραδείσιας κατάστασης όπου δεν υπάρχει χάσμα ανάμεσα στην ανάγκη και την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης,
όπου μητέρα και παιδί συνυπάρχουν σε μια φαινομενικά αδιάσπαστη ναρκισσιστική μονάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου