Γι α τον Αξονα'' Δεξιας Αριστερας''

επειδη το αν υφισταται η οχι ο Αξονας Δεξιας Αριστεράς παραμενει ενα επιμαχο ζητημα
σκεφτηκα να μαζεψω προχειρα καποια στοιχεια(ελπιζω να τα επεξεργαστω αργοτερα )
Ριξτε παντως μια ματια ..Κιαν εχετε προτασεις για σχετική βιβλιογραφια στελτε μου



Νομπέρτο Μπομπιο:http://cgi.ebay.it/DESTRA-E-SINISTRA-Noberto-Bobbio_W0QQcmdZViewItemQQitemZ220227063678
https://www.e-shop.gr/show_bks.phtml?id=BKS.0029150
http://www.ianos.gr/index.asp?park=bk_item&key=0053672

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=331&-V=fakeloiarticles
Δεξιά, Αριστερά, Οικολογία και Ρεάλ (A)πολιτίκ
http://ecology-salonika.org/lib/?p=805

βλεπε επισης http://diastaseis.blogspot.com/2006/10/blog-post_05.html
απο οπου τα αποσπσματα
''Τέσσερις τύπους Αριστεράς ξεχωρίζει σε άρθρο του στη χθεσινή Μοντ ο Γερμανός φιλόσοφος Ούλριχ Μπεκ, γνωστός από το βιβλίο του «Η Κοινωνία του Ρίσκου».

Η πρώτη είναι η προστατευτική Αριστερά, με την οποία συγκλίνουν όλο και περισσότερο οι κομμουνιστές και οι οικολόγοι. Οι οπαδοί της Αριστεράς αυτής πιστεύουν ότι το προστατευτικό κοινωνικό κράτος έχει απάντηση για όλα και αρνούνται να καταλάβουν ότι η κρίση των κοινωνικών συστημάτων δεν είναι συγκυριακή. Σε μια εποχή όπου ο πληθυσμός γερνά και η ζήτηση των μισθωτών θέσεων εργασίας αυξάνεται αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό τους, το να θεωρείς ιερό τον αριθμό και το ύψος των κοινωνικών επιδοτήσεων θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την κοινωνία.

Η δεύτερη Αριστερά, που αυτοπροσδιορίζεται σε αντίθεση με την πρώτη, είναι η νεοφιλελεύθερη. Χαρακτηριστικός της εκπρόσωπος, οι Νέοι Εργατικοί του Τόνυ Μπλαιρ. Αν και η Αριστερά αυτή αναζητεί μια νέα σχέση ανάμεσα στο εθνικό κράτος και την παγκοσμιοποιημένη αγορά, παραμένει προσκολλημένη σε μια εθνική προσέγγιση της πολιτικής. Και είναι παγιδευμένη στο εξής δίλημμα: υψηλή ανεργία για τον περιορισμό της φτώχειας (όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες) ή τεράστιες ανισότητες για να διατηρείται χαμηλά η ανεργία (όπως στις ΗΠΑ);


Ο τρίτος τύπος Αριστεράς δεν έχει μεγάλες διαφορές από την αντίστοιχη Δεξιά: πρόκειται για την Αριστερά-φρούριο, που δείχνει τα δόντια της στους μετανάστες και επιδιώκει την οικοδόμηση μιας Ευρώπης με ανάλογες αρχές.

Η μόνη Αριστερά που αξίζει, γράφει ο Μπεκ, είναι η τέταρτη, η κοσμοπολίτικη. Οι βασικές της αρχές είναι ο καλύτερος διεθνής συντονισμός των πολιτικών στρατηγικών, ο αποτελεσματικότερος έλεγχος των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, η μείωση του φορολογικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών και η στενότερη συνεργασία στους κόλπους των διεθνών οργανισμών. Ο κοσμοπολιτισμός δεν είναι μονάχα ένας ιδεαλισμός, αλλά και μια στρατηγική για την κατάκτηση της εξουσίας. Γιατί, όσο στενότερες αντιλήψεις διακρίνουν την πολιτική, τόσο αισθάνεται περισσότερο αιχμάλωτη της ανάγκης της να προσαρμόζεται στους λεγόμενους «νόμους της αγοράς». Και τόσο περισσότερο απομακρύνεται από την εξουσία. ''
http://www.ananeotiki.gr/el/readRelated.asp?intThemeID=12&textID=49
http://dialogos.syriza.gr/dialogos-syriza.gr/ti-tre3c7ei/49723301
http://diastaseis.blogspot.com/2005/12/blog-post_10.html

http://www.perizitito.gr/authors.php?authorid=6375