Για τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους ο εαυτός νοείται ως ψυχή ,νους πνεύμα , ως κάτι διαρκές, το οποίο μπορεί να ταυτιστεί με το αιώνιο.* Κατά τον Μεσαίωνα καθώς η σπουδαιότητα του ατόμου ελαττώνεται, μειώνεται αναλογικά και το ενδιαφέρον των στοχαστών για την έννοια του εαυτού ενώ από την εποχή της Αναγέννησης αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για το άτομο και τον εαυτό.
Ο 17ος αιώνας χαρακτηρίζεται από μια έμφαση στην ατομικότητα,. Δεν είναι τυχαίο που ο εαυτός γίνεται προβληματικός ακριβώς τη στιγμή που αποκτά αυτοσυνείδηση και συνειδητοποιεί τον διαχωρισμό του από τους άλλους και τον κόσμο.
Ο εαυτός του Descartes είναι ένας μοναχικός στοχαστής, ένα καθαρό υποκείμενο. Η περίφημη θεμελιακή βεβαιότητα του Descartes «σκέφτομαι άρα υπάρχω»1 υποδηλώνει ότι ,υπάρχουμε ως πρόσωπα μόνο όταν σκεφτόμαστε Ο Locke θεώρησε και αυτός τη γνώση ως πυρήνα του εαυτού , αλλά διαφώνησε με τους πριν από αυτόν θεωρητικούς ως προς την πηγή της γνώσης υποστηρίζοντας ότι η γνώση προέρχεται από την εμπειρία Για τον Hume ο εαυτός δεν είναι μια οντότητα αλλά μια σειρά από βιώματα και εμπειρίες που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση
Ο 17ος αιώνας χαρακτηρίζεται από μια έμφαση στην ατομικότητα,. Δεν είναι τυχαίο που ο εαυτός γίνεται προβληματικός ακριβώς τη στιγμή που αποκτά αυτοσυνείδηση και συνειδητοποιεί τον διαχωρισμό του από τους άλλους και τον κόσμο.
Ο εαυτός του Descartes είναι ένας μοναχικός στοχαστής, ένα καθαρό υποκείμενο. Η περίφημη θεμελιακή βεβαιότητα του Descartes «σκέφτομαι άρα υπάρχω»1 υποδηλώνει ότι ,υπάρχουμε ως πρόσωπα μόνο όταν σκεφτόμαστε Ο Locke θεώρησε και αυτός τη γνώση ως πυρήνα του εαυτού , αλλά διαφώνησε με τους πριν από αυτόν θεωρητικούς ως προς την πηγή της γνώσης υποστηρίζοντας ότι η γνώση προέρχεται από την εμπειρία Για τον Hume ο εαυτός δεν είναι μια οντότητα αλλά μια σειρά από βιώματα και εμπειρίες που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση
βλ . Αγγελική Λεονταρή , Αυτό αντιληψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου