Ο Νεωτερικός Αντισημιτισμός

Ο Νεωτερικός Αντισημιτισμός (αποσπασμα απο αρθρο του Πέτρου Θεοδωρίδη: Ταυτοτητες και Ξενοι'' περιοδικό ΕΝΕΚΕΝ )

o Στην αντικατάσταση των θρησκευτικών επικαλύψεων των ταυτοτήτων και της ετερότητας από τις νεωτερικές ,μπορούμε να αποδώσουμε και τον νεωτερικό αντισημιτισμό που δεν ταυτίζεται με τον παραδοσιακό χριστιανικό αντισημιτισμό Οι Εβραίοι διώκονται βέβαια στην μεσαιωνική Ευρώπη όχι όμως για κάποιες εγγενείς φυλετικές τους ιδιότητες (όπως αργότερα με τον νεωτερικό αντισημιτισμό ) αλλά ως προαιώνιοι εχθροί των χριστιανών Είναι βέβαια πολύ διαδεδομένη η άποψη πού ότι «ο αντισημιτισμός είναι μια προαιώνια προκατάληψη» και συνεπώς «οι διωγμοί δεν χρειάζονται ιδιαίτερη εξήγηση τη στιγμή που είναι η φυσική συνέπεια ενός προαιώνιου προβλήματος »

Όμως οι εντάσεις που καθόριζαν τη θέση των Εβραίων την φεουδαρχική Ευρώπη , ήταν στην πραγματικότητα πολύ στενά συνδεδεμένες με την συγκεκριμένη τους οικονομική δραστηριότητα: Όπως υπογραμμίζει ο Ζιγκμουντ Μπάουμαν «αν και στη μεσαιωνική Ευρώπη οι Εβραίοι ήταν σε ιδιαίτερη ευάλωτη θέση εξαιτίας της θέσης του σαν θρησκευτική μειονότητα, αυτό δεν απέκλειε ολοκληρωτικά από την ενσωμάτωση στις κυρίαρχες κοινωνικέ συνθήκες. Σε μια κοινωνία χωρισμένη σε φεουδαρχικές τάξεις ,οι Εβραίοι ήταν απλά μια απ όλες.»

Ο σύγχρονος αντισημιτισμός αναπτύχθηκε τον 19ο αιώνα στο φόντο της κατάρρευσης της ιεραρχικής δομής των φεουδαρχικών τάξεων, και η αντιμετώπιση των Εβραίων δεν ήταν πλέον η δίωξη μιας θρησκευτικής μειονότητας, αλλά η συστηματική καταπίεση μιας υποτίθεται κατώτερης [η μάλλον επικίνδυνης} βιολογικά φυλής.

Όπως γράφει ο Θ. Λίποβατς σε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση για τον αντισημιτισμό του 19ου αιώνα: «Οι Εβραίοι εμφανίσθηκαν ως το ξένο στοιχείο πού απειλούσε το ‘’έθνος’’ ως ομοιογενή ράτσα και κοινότητα. Πολλοί αριστεριστές, εργάτες και μικροαστοί έβλεπαν στους Εβραίους μόνο τον καπιταλιστή, οι εθνικιστές πάλι μόνο το κοσμοπολίτικο στοιχείο ,τέλος οι καθολικοί έβλεπαν παραδοσιακά την πηγή του κακού στους Εβραίους και τους μασόνους».’’

Η εμφάνιση του φυλετικού αντισημιτισμού έκανε δυνατή την φρικτή ιδέα της Ναζιστικής «τελικής λύσης ». Σύμφωνα με την Αρρεντ :«Οι Εβραίοι μπορούσαν να γλιτώσουν από τις διακρίσεις με το θρησκευτικό κριτήριο του Ιουδαϊσμού αν άλλαζαν πίστη . Από την εξόντωση με το φυλετικό κριτήριο του Εβραϊσμού δεν υπήρχε καμία διαφυγή»