Τι να κάνουμε; Σημειώσεις απογοήτευσης για την έρημη χώρα ..

• 
  Τι να κάνουμε ;
  Σ’ αυτή την έρημη χώρα που ξεκολλά σαν την Πέτρινη σχεδία του Σαραμάγκου η σαν την τελική σκηνή του Underground του Κουστουριτσα
  ..στην no man’s Land επιπεδοχωρα , στην Νεοδημοκρατική Μεταδημοκρατια , στη χωρά που κρύβει το κεφάλι της στα σκυλάδικα , σαν την στρουθοκάμηλο που τρέμει το επερχόμενο τέλος
  Και που βουλιάζει μες τη κινούμενη άμμο του παρόντος και απωθεί και παρελθόν και μέλλον που βαδίζει σημειωτόν απάνω στο κενό και δεν τολμά να δει το βάραθρο από κάτω
  , Στην χώρα που απώθησε το προπέρσινο τραύμα με τις Φωτιές και ξαναψήφισε τους Ίδιους, αρκούμενη στα καθρεφτακια και τις χάντρες και στα τριχιλιαρα
  Και που κατάπιε τα πιο απίστευτα σκάνδαλα , σαν παγωμένη από μια πληγή που δεν πονά τώρα γιατί ο πραγματικός πόνος θα έρθει αργότερα
  Και που κοιτούσε αμίλητη την εξέγερση του Δεκέμβρη, με μια εσωτερικευμένη οργή και τρόμο μαζί , και μια μνησικακία και φθόνο για τον ίδιο της τον εαυτό,σαν μια σκιά που έχει χάσει το σώμα της και μένει εγκλωβισμένη στον τοίχο
  Και που δεν ξαναμίλησε γιαυτό –ούτε για τον Δεκέμβρη ,όπως δεν ξαναμίλησε για τις φωτιές απωθώντας τα τραύματα της στην καταπακτή ενός ήδη μπουκωμένου συλλογικού ασυνειδήτου που ξεχειλίζει χόλο
  Και που τώρα τεμαχίζεται -μέσα σε μπλοκα αγροτών και αδιέξοδα , στα βαλτοτόπια του Τίποτα , Ελλάδα , Έρημη χώρα του παρόντος , ενώ η εξουσία της με βουλωμένα τα αυτιά με το κερί δίνει γραμμή ‘’Κωπηλατήστε’’ κι οι Κωπηλάτες συνεχίζουν ανάμεσα στην Σκύλα και στην Χάρυβδη
  Τι να κάνουμε;....

Υ .Γ

• Σε ένα όνειρο που περιγράφει ο Φρόυντ μια κόρη ξενυχτά πλάι στο φέρετρο με τον Νεκρό πάτερα της .. Η κόρη αποκοιμιέται Από το αναμμένο κερί το φέρετρο πιάνει φωτιά .. Στο όνειρο της η κόρη βλέπει τον νεκρό πατέρα της να της Φωνάζει: ''Παιδί μου κοιμάσαι; Δεν βλέπεις oτι καίγομαι; ''