ενα μυθιστορημα, το Ανθρωπινο στιγμα του Φιλιπ Ροθ. θυμαμαι περιπου την υποθεση. Εκεί, γυρω στην εποχή μετα τον δευτερο παγκόσμιο, στις ΗΠΑ, ενα παιδι, μαυρος -μαλλον ανοιχτοχρωμος -που επαιρνε τα γραμματα, για να ανεβει κοινωνικά και να κάνει καριερα -υιοθετεί μια πλαστή ταυτοτητα:εμφανιζεται ως Εβραιος. Περνουν τα χρόνια… Ο Μαυρο -Εβραιος μας γινεται διασημος καθηγητης, ελληνιστής και πρυτανης. Εχει και μια καλή γυναικα. Ωσπου κάνει -εβδομηνταπενταρης αυτός το μοιραιο λάθος, Δυο φοιτητές του ειναι αποντες. Που ειναι αυτοι, οι αφαντοι; ρωταει το ακροατηριο. Η λεξη αφαντος ομως εχει μια δευτερευουσα σημασια: σημαινει μαυρος. Απέσως οι politicaly correct κησνσορες πιανουν δουλειά. Ειναι ρατσιστής! Χανει τη θεση του στο πανεπιστημιο. Τον διαπομπευουν. Η γυναικα του πεθαινει. Αργοτερα, ο γερος αυτός τα φτιαχνει -ερωτευεται , κανει σχεση, σεξ, οπως θελεις πες το με μια 35αρα. Καθαριστρια. Αμεσως συνεχίζεται το κυνηγι. Την εκμεταλλευεται σεξουαλικά! λενε καποιοι ή μάλλον καποιες. και αναμεσα σ’ αυτά, τον κατηγορεί κι ο γυιος του. Αυτός ηταν ενας μαυρος που παριστανε τον Εβραιο. Ο γυιος του ομως εγινε φονταμενταλιστής Εβραιος. Τον κατηγορεί λοιπόν που δεν τηρεί τις παραδοσεις των Εβραιων, που δεν ειναι αρκετα θρησκος κ.λ.π.
Θελω να πώ! Εκεί στο τελος της ζωής, ολων μας, εκεί που θαμαστε έτοιμοι να ξεκουραστούμε, και να πούμε φθάνει: Φθανει με τις ταυτότητες, τους μαυρους, τους Ασπρους, τους Εβραιους, τη Ρωμιοσυνη, Ποντiοσυνη, κ.λ.π εκεί που πιθανόν να θελουμε να ησυχασουμε μακρια απο ολα αυτά τα δεσμευτικά (ταυτοτητες ή στιγματα), εκεί μάλλον θα συναντησουμε τον αυθεντικό φθονο και μνησικακία, εκει θα μας την εχουν ολοι στημενη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου