καποιες φορες τον Ιουλιο περπαταμε βραδυ στις ζεστες λεωφορους της αδειας πολης

Petros Theodoridis

4 Ιουλίου 2016 στις 1:28 π.μ. ·

καποιες φορες τον Ιουλιο
περπαταμε βραδυ στις ζεστες λεωφορους της αδειας πολης
βαστωντας στα χερια , μονη την ψυχή μας
προσεχτικά μη σπασει
την ακουμπαμε στους σταθμους των τρενων,
την ανεβαζουμε
στα λεωφορεια

την ανεμιζουμε
σαν σημαια
την απιθωνουμε καταγής
Ειναι η δική μας η ψυχή -αλλά , δεν ειναι μονο δική μας
εχει την ολοδικη της αυταξια , η ψυχή μας εχει την δική της ζωή
ειναι ψυχή μας και Ψυχή της
κιετσι
τα Βραδυα του Ιουλιου οταν την απιθωνουμε καταγής
αυτή ,
παιρνει των οματιων της και φευγει
και χανεται
στις λεωφορους
εξαφανιζεται
παει εκει που πανε οι ψυχες ολων μας
οταν εμεις κοιμομαστε
εκει πηγε
σατν το ροδι που χαθηκε
σαν ενα μισοξεχασμένο ονειρο
σαν ενας κομπος στο λαιμο που λησμονηθηκε
σαν μια μεσονυχτια αγαπη
---------------
υ.γ (παραλλαγή)
καμμια φορα τον Ιουλιο,
διπλωνουμε την ψυχή μας σα χαρτινη βαρκουλα
και την αφηνουμε να πλευσει στη λυωμένη ασφαλτο
υστερα την καταβροχθιζει το κατράμι