Έτσι
κατέστην συνένοχος της Ύπαρξής μου: όπως πάντα Διχασμένος -ανάμεσα
στην εσωτερική πληρότητα και την επιφάνεια των λέξεων,τεμαχισμένος
εντός αυτού του Παζλ-διαλυμένος σε εκατομμύρια χρώματα , ανάλυση
εικόνας και Πίξελ..Άσε που με κυνηγά στον Ύπνο μου κι κεινος ο Δενδιας
με το απόκοσμο χαμόγελο.. Ζούμε στον Άρη και ονειρευόμαστε πως
είμαστε Γήινοι-ενώ έξω απο τον περιορισμένο μας θόλο μαίνονται αστρικές
Θύελλες και ο Κρόνος - για άλλη μια φορά - καταπίνει τα παιδιά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου