Η Νεωτερικοτητα σημαδεύτηκε από την Γαλλική επανάσταση,
την επανεμφάνιση της Δημοκρατίας αλλά και του μίσους εναντίον της. Τον Οκτώβριο
του 1790 ο ΄Εντμουντ Μπέρκ δημοσίευσε τους «Στοχασμούς
για την Επανάσταση στη Γαλλία υποστηρίζοντας ότι οι μεγάλες οικογένειες της
γαιοκτημονικής αριστοκρατία ήσαν οι φυσικοί άρχοντες της Γαλλίας. Για τον Μπερκ
η ριζική αλλαγή αναπόφευκτα είναι πάντοτε λάθος:βασίζεται στα παροδικά
συμφέροντα, τις άξιες και την εξαιρετικά περιορισμένη εμπειρία μίας και μόνο
γενιάς. Ο σημαντικός εκπρόσωπος του Ρομαντικού συντηρητισμού ο ποιητής Νοβάλις,
στο έργο του«Χριστιανοσύνη ή Ευρώπη;»(1799)ύμνησε
τις «υπέροχες εκείνες ημέρες», όταν η
Ευρώπη «ήταν ένα μια απέραντη πολιτική κι ηθική αυτοκρατορία του πνεύματος
,ταγμένη υπό την ιερή ηγεμονία του πάπα»: «Μάθετε στους ανθρώπους ν΄ αρνούνται την ιερότητα του σύμπαντος»,
προειδοποιούσε ο Νοβάλις, «και θα τους
δείτε να ορμούν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον.». Για τον ντε Μαίστρ που
το 1796 γράφει τους Συλλογισμούς για την
Γαλλία ( Consideration Sur La
France):
« το θέλημα του θεού, και όχι ο
ανθρώπινος λόγος είχε πλάσει τους νόμους, θεσμούς και κοινωνίες».Αν οι
άνθρωποι ήθελαν μια δίκαιη κοινωνική τάξη θα έπρεπε να ακολουθούν τα ένστικτα
που είχε εμφυτεύσει ο Θεός .Αργότερα (1815)ο υποκόμης ντε Μπονάλντ, που υποστήριζε την προσπάθεια των «ούλτρα» να επιστρέψουν στην εκκλησία και
στους ευγενείς τα κτήματα τους, επισήμαινε σαρκαστικά στους φιλελευθέρους ότι
ήταν ακριβώς η Γαλλία των Δικαιωμάτων του ανθρώπου που είχε σβήσει τα
δικαιώματα όλης της Ευρώπης [1]
[1] Συντηρητισμός και
Ριζοσπαστική Δεξιά/Παραδοσιοκρατία
Αντίδραση και αντεπανάσταση στην Ευρώπη 1770-1945, (1977) ,εκδόσεις Θύραθεν Μτφ
Σπύρος Μαρκέτος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου