Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα

Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα

Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα 

Σαν τους διαβάτες ,που όλη νύχτα περπατάνε

Σαν τις ψυχές μας που δεν έχουν που να πάνε

Κι’ ειν΄οι αράχνες σαρκοβόρες σαν την Μνήμη 

Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα

Σα πεφταστέρια πού στον ουρανό γλιστράνε

και σαν τους φίλους , την στιγμή που μας πουλάνε

Σα και τη νύχτα που βουλιάζει σε μια Λίμνη 

Τα βήματα μας ,βήματα μονότονα

Κι αυτά τα δεντρα ολο τα τρώνε οι Τερμίτες

που πάει η πνοή μας οταν βγαινει απο τις μύτες; 

Κι ειναι η ζωή μας σαρκοβόρα σαν την μνημη.

------------------------------------------------------------------------
και η απαντηση του 

tamistas says:

06/26/2011 στις 10:27 μμ

μονότονα τα βήματά μας
δεν οδηγούν ποτέ κάπου αλλού
η μνήμη σάρκες πεποιθήσεων βροχθίζει
οι αράχνες θέλουν αίμα απ’ τη μικρή ραλλού
οι ουρανίτες δεν αντέχουν το στερέωμα
γλιστρούν και πέφτουν και βουλιάζουν μες στη λίμνη
οι φίλοι αγόρασαν για πούλημα στιγμές
κι η μνήμη πάλι αντιστέκεται στη μνήμη
μονότονα κι αργά τα βήματά μας
σαν τις σταγόνες βρύσης χαλασμένης
από τη μύτη η πνοή σαν φτερουγίσει
της σαρκοβόρας της ζωής της μπαφιασμένης
με τους τερμίτες θα τα πιουν στη μοβ τη δύση
για της ζωής το δέντρο, αυτής της ξεσκισμένης
για τα στερνά σταχτιά τρεκλίσματά μας