''τίποτα δεν αγγίζει βαθύτερα τη ψυχή ενός νέου από τη μεγαλειώδη αρρενωπότητα της ανδρικής κατήφειας: Ο στοχαστήςτου Μιχαήλ Αγγέλου με το βλέμμα καρφωμένο στην άβυσσο της ίδιας του της ύπαρξης , η αποτύπωση της πίκρας στο καρφωμένο προς τα μέσα στόμα του Μπετόβεν, τα τραγικά αυτά προσωπεία ανθρώπινου πόνου συγκινούν βαθύτερα την αδιάπλαστη νεανική ψυχή απ ¨ότι η γεμάτη χάρη μελωδία του Μότσαρτ και το λαμπερό φως γύρω από τις μορφές του Λεονάρντο.
Η Νιότη προσωποποίηση η ίδια του κάλλους, δεν έχει ανάγκη από λαμπρότητα και ομορφιά.Διαθέτοντας αποθέματα ζωτικότητας , ρέπει προς το τραγικό και αφήνει με ευχαρίστηση τη μελαγχολία να ρουφάει από το άπειρο ακόμη αίμα της.
Γι αυτό και η αιώνια τάση του νέου προς τον κίνδυνο, γι αυτό και το αδελφικά απλωμένο χέρι του προς κάθε πνευματικό μάρτυρα''
Στεφαν Τσβαιχ Σύγχυση αισθημάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου