146. Γάζα
Έφτασαν δυο-τρεις μέρες ανάγνωσης και
περιδιάβασης στο διαδίκτυο για να βεβαιωθώ ότι το ζήτημα του αποκλεισμού
της Λωρίδας της Γάζα και της δολοφονίας 9 τουλάχιστον ακτιβιστών τέμνει
τόσο την ελληνική δεξιά όσο και την ελληνική αριστερά στα δύο: στα
δεξιά η τομή ενώνει όσους, φασιστικών καταβολών, ταυτίζονται με την
φυλετιστική κρατική βία ως τέτοια ή επιχαίρουν για τον θάνατο Τούρκων
και όσους παραμένουν πιστοί υποστηρικτές του ιμπεριαλο-φιλελεύθερου New
World Order, χωρίζοντάς τους από τους οπορτουνιστικά "παλαιστινιόφιλους"
φανατικούς αντισημίτες (συμμάχους του "εχθρού του εχθρού τους").
Στα αριστερά, η τομή ενώνει
όσους ταυτίζονται με το μέτωπο της "πατριωτικής αριστεράς", το οποίο
έχει επί μακρόν συνδυάσει τον αντισημιτισμό και τον αντιτουρκισμό με μια
οιωνεί μαρξική και αντι-ιμπεριαλιστική ρητορική, τους όλο και
λιγότερους υπερασπιστές ενός ανθρωπιστικού credo περί
ανεκτικότητας και συμβίωσης, και τους θιασώτες ενός ακροαριστερού, μη
εθνικιστικού αντιρατσισμού και αντι-ιμπεριαλισμού (η τριάδα αριστερής
κριτικής στην πολιτική του Ισραήλ), χωρίζοντάς τους από τους
φιλελευθερίζοντες, τριτοδρομικούς, ανανεωτικούς, κλπ αριστερούς, για
τους οποίους το Ισραήλ παραμένει ιερή αγελάδα και ο αντισημιτισμός
συνώνυμος με την κριτική στάση απέναντί του.
Η διπλή αυτή τομή στα αριστερά
και στα δεξιά του πολιτικού χώρου, καθώς και οι πρόσκαιρες συμμαχίες και
εντάσεις που αυτή δημιουργεί, δημιουργεί συγχύσεις και εγκυμονεί
παγίδες. Πολλοί είναι σίγουρα αυτοί που αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα με
το τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Όμως αξίζει να αναρωτηθεί κανείς αν για
αυτό ακριβώς το λόγο --ότι διαίρεσε με μιας όλο το κατεστημένο πολιτικό
πεδίο, διαλύοντας ιδεολογικούς δεσμούς, δημιουργώντας διαφορετικούς
συσχετισμούς στη θέση τους, κλπ-- το "παλαιστινιακό" δεν αναδεικνύεται
ως αυθεντικά πολιτικό (και όχι απλώς
"γεωπολιτικό"/στρατηγικό"/"διεθνές"/"ανθρωπιστικό", κλπ) ζήτημα, ζήτημα
με την καταστροφική και συντακτική εκείνη δύναμη που συνοδεύει κάθε
έκρηξη του πολιτικού ως τέτοιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου