Radical Desire: Περί τρόμου

Radical Desire: Περί τρόμου

αποσπασμα

Από αυτή λοιπόν την Αριστερά, την Αριστερά που έγινε αποδεκτή στον ίδιο της τον εαυτό στη βάση της πλήρους της αποκόλλησης από κάθε ενδεχόμενο του να προκαλέσει φόβο, είναι φυσικό να μην περιμένει κανείς ότι θα φοβίσει αυτούς τους ολίγους πλην όμως λαλίστατους που καθημερινά τρίβουν στην μούρη της πλειοψηφίας την αδυναμία της να αντιδράσει, εγκαλώντας την ότι δεν έχει αντι-προτάσεις, λες και σταματάς αυτόν που σου κλέβει το σπίτι με "προτάσεις" για το τι άλλο θα μπορούσε να κάνει με τον χρόνο του, ή λες και οι συντριπτικές ανισότητες στην κατανομή του πλούτου και στην κατανομή των οικονομικών ευθυνών για την πτώχευση του κράτους ήταν ποτέ αποτέλεσμα συζήτησης στρογγυλής τραπέζης ή ενδελεχών διαβουλεύσεων και όχι απλής αρπαγής δια της βίας --βίας πρωτογενούς και της δευτερογενούς εκείνης βίας που μόνο το χρήμα κάνει εφικτή: την βία του να εξαναγκάζεις τον άλλο στη δουλεία, την υποτέλεια, την υποταγή χωρίς καν να τον ακουμπάς, χωρίς να τον απειλείς με τίποτε απολύτως εκτός από τις συνέπειες της "φύσης των πραγμάτων", της "τάξης του κόσμου", της "ελεύθερης αγοράς." Σήμερα, η ζωή της πλειοψηφίας ρημάζεται μπροστά στα μάτια της από φορείς που, όταν δεν είναι απασχολημένοι με το να βουτούν τα έπιπλα και τα κουζινικά, ρωτάνε περιπαικτικά "μα, γιατί διαμαρτύρεστε; Έχετε κάποια άλλη ολοκληρωμένη πρόταση να καταθέσετε;"