''
Δεν βλέπεις πλέον πολλά χαμόγελα στο
δρόμο. Πολλοί αξύριστοι, πολλοί σκυθρωποί. Κάποιος είχε σταματήσει στη
μέση του δρόμου και τα ξυνε. Το ρολόϊ περίπου δεκαπέντε, δεκαέξι χρόνια
πίσω. Στο τσαγκάρικο πλήρωσα τριάντα σεντ. Το πρόσωπο της τσαγκάρισας
καθώς έκανε τη δουλειά της, βουβό, αναιμικό. Ασθενική τρυφερότητα πίσω
από ένα ταμείο στη θέα ηλικιωμένου. Συμπυκνωμένη σκληρότητα στο σταθμό
του τραίνου. Φθίνουσες υπολήψεις παντού. Κάποιος ζητιάνευε αποδείξεις
στο καφέ. Σε αόρατα διαμερίσματα, με θέα στα σκουπίδια του ακάλυπτου,
μια κρυφή κλεψύδρα αδειάζει από άμμο. Οι πατεράδες με τις πυτζάμες τους
βουβοί. Οι εφημερίδες γεμάτες τρύπια λόγια. Τα αυτιά συνάμα ερμητικά
κλειστά και τεντωμένα σαν αντένες.
Τι περιμένουν όλοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου