Η ταύτιση ως επιθυμία συγχώνευσης μας θυμίζει και τον γνωστό μύθο του Νάρκισσου. Στο μύθο ο Νάρκισσος γονατίζει πάνω από μια λίμνη νερού εκστασιασμένος από την ομορφιά που αντανακλάται στην επιφάνεια της. Μια μέρα ,υποκύπτει στον πειρασμό να χαϊδέψει αυτή την εικόνα, πέφτει στο νερό και πνίγεται. Το νόημα του μύθου αφορά στον κίνδυνο της προβολής :το να αντιδρά κανείς απέναντι στον κόσμο ωσάν η πραγματικότητα να μπορούσε να κατανοηθεί μέσα από εικόνες του εγώ Ο μύθος του Νάρκισσου αφορά στους κινδύνους της συγχώνευσης. Ο Νάρκισσος βλέποντας τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια του νερού ,λησμονεί ότι τα νερό είναι κάτι άλλο και έξω απ΄ τον ίδιο κι ετσι χάνει την αίσθηση των κίνδυνων του.

Για την Ταύτιση την νοσταλγία και την επιθυμια της συγχώνευσης

για τον (Πλατωνικό) Αριστοφάνη κινητήρια δύναμη του ερώτα είναι η επιστροφή στην παραδείσια αρχική ενότητα -συγχώνευση κάτι που μας υπενθυμίζει και ο Carotenuto όταν γράφει πως:

«Τα δεινά του έρωτα διαποτίζουν ολόκληρο το είναι του ανθρώπου, είναι σαν ανοιχτή πληγή στη σάρκα του. Η ψυχολογική αίσθηση της ένωσης, η μάλλον της σύντηξης με τον άλλο. καθιστά αυτόν τον άλλο κεντρικό σημείο της ύπαρξης μας μέλος σχεδόν του εαυτού μας . Ετσι ο ερωτευμένος είναι αφάνταστα ευαίσθητος στην απομάκρυνση ,στην έλλειψη η στην απώλεια του άλλου»

Η ταύτιση ως επιθυμία συγχώνευσης μας θυμίζει και τον γνωστό μύθο του Νάρκισσου. Στο μύθο ο Νάρκισσος γονατίζει πάνω από μια λίμνη νερού εκστασιασμένος από την ομορφιά που αντανακλάται στην επιφάνεια της. Μια μέρα ,υποκύπτει στον πειρασμό να χαϊδέψει αυτή την εικόνα, πέφτει στο νερό και πνίγεται.


Το νόημα του μύθου αφορά στον κίνδυνο της προβολής :το να αντιδρά κανείς απέναντι στον κόσμο ωσάν η πραγματικότητα να μπορούσε να κατανοηθεί μέσα από εικόνες του εγώ Ο μύθος του Νάρκισσου αφορά στους κινδύνους της συγχώνευσης. 

Ο Νάρκισσος βλέποντας τον εαυτό του να καθρεπτίζεται στην επιφάνεια του νερού ,λησμονεί ότι τα νερό είναι κάτι άλλο και έξω απ΄ τον ίδιο κι ετσι χάνει την αίσθηση των κίνδυνων του.