αποσπασμα
Μιλώντας γενικά, για τον Φρόυντ, χρειάζονται επίπονα χαστούκια στο
πρόσωπο για να ξυπνήσουν τα ανθρώπινα όντα από τον ύπνο της
φαντασίωσης, μιας φαντασίωσης που αλλιώς, αν αφεθεί στον εαυτό της,
τείνει προς την κατεύθυνση ενός λιμπιντικού σολιψισμού.
Ίσως, μέσα από τις απρόβλεπτες
συγκρούσεις ανάμεσα στην επιθυμία για κάτι περισσότερο από την επιθυμία
μας και την έκπληξη συγκεκριμένων συμβάντων που φέρουν μια συγκλονιστική
έκρηξη από το μέλλον, να είναι εφικτό να προκύψει ένα εννοήσιμο και
χρησιμοποιήσιμο πλαίσιο για την αναζωογόνηση της κοινωνικοπολιτικής
καινοτομίας. Η συντριβή των φαντασματικών θεμελίων που υφίστανται τώρα
επιτρέπει την απομάκρυνση από αχρείαστα πεπρωμένα τα οποία συνήθως
καταδικάζουν την ανθρωπότητα, όπως το θέτει ο Λακάν, στην "επιστροφή σε
ένα σκοτεινό παρελθόν." Χωρίς τέτοιο απελευθερωτικό μαζοχισμό (όπως θα
μπορούσαμε με ακρίβεια να τον αποκαλέσουμε), είναι δύσκολο να μην δεις
κάθε απόπειρα για δραστικές επαναστατικές αλλαγές ως κάτι που
καταδικάζεται στην μοίρα του να ανατραπεί και να φθαρεί από αυτό που ο
Μαρκούζε αποκαλεί "ψυχική Θερμιδόρ." Η συνενοχή των ονείρων και των
φαντασιώσεων της ουτοπικής φαντασίας με την οικονομία της λίμπιντο (μια
οικονομία που περιέχει ουσιωδώς συντηρητικές τάσεις) εγγυάται πρακτικά
την διαιώνιση της ύπαρξης σφόδρα αντιεπαναστατικών ψυχοπολιτικών
δυνάμεων, οι οποίες προετοιμάζονται ακούραστα για αντιδραστικά
χτυπήματα.
Η Ουτοπία δεν είναι ζήτημα του να ονειρεύεσαι· αρχίζει με το
τέλος στα όνειρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου