Chantal Mouffe , To ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΠΑΡΑΔΟΞΟ μτφ Αλέξανδρος Κιουπκιολης ΕΚΔΟΣΕΙς πΟΛΙς Αθηνα 2004
Γιαννης Σταυρακακης πρόλογος(αποσπασματα) :
Γιαννης Σταυρακακης πρόλογος(αποσπασματα) :
Αναφέρομαι στις τάσεις αποπολιτικοποίησης και αποδημοκρατικοποίησης που χαρακτηρίζουν όλο και περισσότερο τα πολιτευματα της Δύσης και στην ανάδυσης μιας καθαρά μεταπολιτικής συναίνεσης .
Συμπτώματα τους η υποχώρηση της συλλογικής ρύθμισης και του ελέγχου της αγοράς, η επικράτηση «ουδέτερων» τεχνοκρατικών μηχανισμών και ιδεολογιών , η απαξίωση της πολιτικής συμμετοχής- αφού ο πολίτης δέχεται ότι η ψήφος του δεν πρέπει να διαταράξει τη φασική ισορροπία της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας η συνειδητοποιεί τι εφόσον οι περισσότεροι πολιτικοί πιστεύουν κάτι τέτοιο , ετσι κι αλλιώς η συμμετοχή του δεν θα έχει και πολλά αποτελέσματα .
Ακολουθούν ο κυνισμός και η πολιτική αποξένωση .
Άλλοι.. επισημαίνουν ότι έχουμε ήδη περάσει σε ένα μεταδημοκρατικό πεδίο όπου η πολιτική μετατρέπεται σε ένα αυστηρά ελεγχόμενο θέαμα υπαγόμενο στη λογική του καταναλωτισμου, σε ένα θέατρο σκιών πίσω από το οποίο οι πραγματικές αποφάσεις λαμβάνονται( σ 19) μέσα από την « δια πλοκή » κυβερνήσεων και μεγάλων συμφερόντων .
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η ιδέα πως το κράτος έχει ως κύρια αποστολή την εξυπηρετηση των αγορών κεφαλαίου και των επιχειρηματικών δικτύων (μέσα από την ιδιωτικοποίηση η την « εκμίσθωση» παροχής υπηρεσιών όπως η υγεία, η ασφάλιση , η παιδεία ακόμα και οι φυλακές¦ προβάλλεται σήμερα ως αυτονόητος μονόδρομος ..
Πολύ συχνά αυτά τα φαινόμενα αντλούν την οποία νομιμοποίηση τους από το ιδεολόγημα του ανέφικτου κάθε αντίστασης σε μια υποτιθέμενη ουδέτερη και αναπόδραστη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την συνακόλουθη ανάγκη « αποπολιτικοποίησης της πολιτικής»
Σύμφωνα με την Mouffe η άνοδος του δεξιού λαϊκισμού συνδέεται άμεσα με τη μεταπολιτική συναίνεση στο κέντρο που απονευρώνει τον δημοκρατικό ορίζονται των δυτικών κοινωνιών
«Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η αναφορά στη λαϊκή κυριαρχία ΄που είναι η ραχοκοκαλιά τουδημοκρατικου ιδεώδους΄-έχει σχεδόν διαγραφεί στους σημερινούς ορισμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Σήμερα η λαϊκή κυριαρχία τείνει να θεωρείται παρωχημένη ιδέα που συχνά εκλαμβάνεται ως εμπόδιο για την εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων »
Η φιλελευθερη αυτη συναινεση, Αν συνδυαστεί με τις εξαρθρώσεις και τις φοβίες που δημιουργεί η σύμφυτη με αυτήν αποδοχή των επιπτώσεων της παγκοσμιοποίησης , εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το πρόσφορο έδαφος που βρήκε για να αναπτυχθεί ο δεξιός λαϊκισμός . Το γεγονός ότι οι πλέον κρίσιμες αποφάσεις εξοβελίζονται από η δημόσια σφαίρα , η ίδια η αποδημοκρατικοποιηση της πολιτικής και η
« αυταπάτη ότι ζούμε σε κοινωνίες στις οποίες έχει εκλείψει πολιτικός ανταγωνισμός εμποδίζει την έκφραση των πολιτικών παθών μέσα από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα» και επιτρέπει στον δεξιό και ακροδεξιό λαϊκισμό να αυτοπροβάλλεται ως η μόνη δύναμη που εκφράζει πραγματικά τον «λαό» απέναντι στο σικέ παιχνίδι της πολιτικής ολιγαρχίας και των δυνάμεων της αγοράς »
Η σχετική παρατήρηση του slavoj zizek είναι απολύτως συναφής με την ανάλυση της Muffed«Η διαχωριστικη γραμμή δεν βρίσκεται πλέον μεταξύ της αριστεράς και δεξιάς αλλά μεταξύ ολόκληρου του πεδίου τα μετριοπαθούς » μεταπολιτικής και της ακροδεξιάς αναπολιτικοποιησης »
Η άνευ όρων προσχώρηση στο μεταδημοκρατικό παιχνίδι , η εμμονή στην απονευρωμένη διαχείριση μιας φυσικοποιημένης παγκοσμιοποίησης , δίνει την ευκαιρία σε ένα σωρό ξενοφοβικούς ακροδεξιούς πολιτικούς σχηματισμούς να καλύψουν το κενό και να προσπαθήσουν να επιβάλλουν τη δική τους αναπολιτικοποιηση. .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου