1. στην φαντασιωτική σκηνοθεσια σκηνοθετης (κατα καποιο τροπο) ειναι το Ασυνειδητο…Το οποιο δεν κανει καμμια Απολύτως διακριση αναμεσα στο ψευδές και το αληθές …
(Π.χ Βασιλική οδος του ασυνειδητου ειναι το Ονειρο ε οπως ξερεις στο ονειρο ο φιλος μου ο Δημητρης ξαφνικά μεταμορφωνεται σταν θειο μου τον Αγησιλαο και παρακολουθώ στην οθόνη του ματου μου αυτή την μεταμορφωση χωρίς καν να μου περναει απο το ονειρευομενο μυαλό η διακριση ψευδους αλήθειας)
-τωρα βεβαια αυτό ειναι μια αναλογια ..αλλά καπως ετσι!
2..επίσης, γιατί “πραγματικό” είναι (μόνο; κυρίως;)η ζωολογία μας;
οταν λεω πραγματικό εννοω -αυτό που δεν μεσολαβειται α) Απο την φαντασιωση του Ασυνειδητου β) απο το συμβολικό(δηλαδή την Γλωσσα)
ε ναι… Το Πραγματικό ειναι Γυμνη Ζωή , αδιαφορη , Ζωωδης …Αδιαφορη για τον οποιο ,(προσωπικό ,συλλογικό,ή εθνικό) Ναρκισσισμό μας
3… Και ακριβώς γι αυτό Ανυπόφορη …Γιατί η ζωή μας υποφερεται μόνο αν βρισκουμε σ’ αυτήν -η νομιζουμε οτι βρισκουμε-ενα ενυπαρκτο νοημα(προσωπικό-ή εθνικό ) δηλαδή μια αφηγηση…
4. Η ταυτοτητα στους ανθρωπους και στις κοινωνικές ομαδες -κατ εμε -
ποτε Δεν ειναι ενα Ειναι .
Παντα ειναι ενα Γιγνεσθαι
δηλαδή,κατ αρχας μια ελλειψη , ενα μηδεν μια Τρυπα , ενα Χασμα το οποιο Καλυπτουμε Εκ Των Υστερων με ενα Μπαλωμα , δηλαδή νοηματοδοτοντας εκ των υστερων αυτό που λειπει
(το σχισιμο) με ενα Μπαλωμα ..
Και αυτό το Μπαλωμα το ονομαζουμε Ταυτοτητα .(προσωπική , συλλογική ,εθνική , εαυτός κ.λ.π)
Σχόλιο από Νοσφεράτος | Δεκέμβριος 6, 2007
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/11/13/5-11-2007/
σχ 283
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου