Αναγνώστες

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Για την Φυγη στο παρόν :παροντισμος 2.



παροντισμος 2. 

του Πέτρου  Θεοδωρίδη 
 
Κάποτε   είχαμε  την Φυγή στο παρελθόν :ως νοσταλγία
‘Η  την  Φυγή προς το μέλλον (ως το ..μεγάλο άλμα προς τα Μπρος ):'' το ποτάμι που δεν γυρίζει προς τα πίσω''
Στην εποχή μας όμως έχουμε την Φυγή στο παρόν .. βάζουμε το κεφάλι μας στην άμμο του παρόντος - (ανύπαρκτο καταφύγιο )ελπίζοντας να σταματήσουμε το Ρολόι ..σαν το Πλάσμα εκείνο , τον Τυφλοπόντικα από το διήγημα ‘’Η στοά’’ , του Καφκα

έτσι νομίζουμε ότι το παρόν, η στιγμή του παρόντος διευρύνεται.. Φυσικά δεν διευρύνεται ως η βαθιά στιγμή της αυθεντικότητας της Ύπαρξης που εξύμνησε κάποτε ο Χαιντεγκέρ αλλά ως στιγμή της απώθησης ..Στιγμή ούτε καν του θανάτου αλλά της απομίμησης και απώθησης του θανάτου, εφιαλτικά βαρετή σαν την αιωνιότητα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ο χρόνος σβουριζει προς πάσα κατεύθυνση

 Έχετε  παρατηρήσει  το  ποσο    εύκολα     και  ανεξήγητα     χάνονται  -  λές  και τα κατάπιε  η θάλασσα  -   ζητήματα  που  μας  απασχόλη...