Δέν φτιάχνουμε τούς στίχους μας "γιά νά περνάει η ώρα".
Είναι οι στίχοι τής ψυχής,αναπνοή κι ελπίδα,
είναι ανάγκη ζωτική,σάν εμετού ρουκέτα
ακατασχέτου διάρροιας ορμητική ξεπέτα,
είν τού μυαλού βορβορυγμοί θεσπέσιων νοημάτων,
μά κι ανυπόφορη οσμή σεσηποτών πτωμάτων.
Είναι τού πόνου γέννημα,τού νόστου αναδευτήρια,
τής προσδοκίας διακομιστές
τού αγώνα εμβατήρια.
''vripolίδης μονολογών : "Tade efh Βριπολίδης
(παρά τις υποσχεσεις περι Προσωρινής Διακοπής δεν μπορεσα ν' αντισταθώ )
7 σχόλια:
Vripolidh Αγόρι μου
είμαι πολύ πολύ περηφανος για σενα ...
Δεν θα το πιστεψεις . Δακρυσα
Μ' αυτους τους στιχους περνεις τη εβδομη σφραγιδα και μπαινεις στον Κυκλο με την Κιμωλια των Χαμένων (Κυριολεκτικά) Ποιητών ..
- Και συνεχιζεις μιαν υπογεια μυστική παραδοση που ξεκινά απο την Χελιδονα και τα Χελιδονοπουλα
διαπερνά ως Βελος την αδικοσφαγμένη ΧελΏνα (μ-λ) και του Προκρουστη το κονάκι και φτανει ως την Σπηλια κι ακόμα παραπέρα
Τα ποιηματα ω vripola ειναι σaν Δυναμίτες
μ' αυτά ανατινάζουμε κομφορμισμών τις Μυτες
ειναι Μπιγκ Μπαγκ ενεργειας, ειναι εκρηξεις Πάθους
Ειναι η μεσα αλήθεια μας που μοιαζει ναναι Λάθος
Πάτερ, δέν είμαι άξιος
διά τέτοια επευφημία..
Είμαι σάν άτομο πεζός
ρεμάλι πωρωμένο.
Είμαι τού Πόντου βδέλυγμα
τής Μάτσκας σιχασία
Γκιουμουζχανάς απόβλητο,
ρέπω εις μαλακία.
Ουχί, δέν θέλω νά μού ειπείς
πώς έτσι δέν ομοιάζω,
διότι είμαι τρισχειρότερος
λίγα μού κατεβάζω..
Εφιάλτη με φωνάζανε τότε στίς Θερμοπύλες,
στίς πόλεις σάν πλησίαζα μού κλείνανε τίς πύλες..
Στήν Πόλην, τήν κερκόπορτα έσπευσα νά ανοίξω
στήν Αλαμάναν έτρεξα τόν Διάκον νά σουβλήσω.
Σπιούνος υπήρξα τού Κεμάλ στού χαλασμού την ώραν,
ντυμένος γερμανοτσολιάς ξεπούλησα τήν χώραν.
Κρέμασα τόν Καραολήν μά καί τόν Δημητρίου,
βενζίνην περιέλουσα τόν ήρωα Αυξεντίου.
Κι όταν στήν Κύπρον έμπαιναν οι άθλιοι τού Αττίλα
πρόσέτρεξα χειροκροτών. Η Μέγιστη Ξεφτίλα...
Πατέρα, μετανόησα, ζητώ νά επανορθώσω,
θέλω τό κρίμα απ τήν ψυχήν να αρθεί
πρίν τελειώσω,
διά τούτο εξομολόγησιν αιτούμαι δημοσίαν,
θά έλθω αύριο πρωί νωρίς στήν εκκλησίαν..
vripolϊδης παγηδεύων τόν φιλέσπλαγχνον ιερέαν Αποσπερίτην, προκειμένου νά βάλει μιαρήν χείραν εις τό παγκάρι τού πτωχικού ναού..
Η ποιηση ειν' ανάπτυξις στιλβοντος Ποδηλάτου
Κι ο Βριπολίδης φάντασμα Χαμένου Ιχνηλάτου
Που ψάχνοντας στα Σκοτεινά τα Ιχνη τής Σκιάς του
Μες στις παγίδες των σκιών μπλέχτηκε αθελα του
Τωρα του βγηκε η ψυχή και μενεις εδώ Μπλεγμένος
Τι τοθελε στο Στιχουργείν να εμπλακεί ο καυμένος;
Οι ποιητες Βρυκολακες σαν ερχεται η Ωρα
που ολοι τους λένε άπονα : Στην κόλαση Προχωρα ''
βρισκουν τον τροπο και γλιστρον στα ενδον του Νυμφώνος
Με τα στιχάκια στιχουργούν : Στριβειν δια αρραβώνος ..
Τα ποιηματα ω vripola ειναι σaν Δυναμίτες
μ' αυτά ανατινάζουμε κομφορμισμών τις Μυτες
ειναι Μπιγκ Μπαγκ ενεργειας, ειναι εκρηξεις Πάθους
Ειναι η μεσα αλήθεια μας που μοιαζει ναναι Λάθος
Ωραία τα λες νοσφεράτε
δράκουλα ποιητή, άξιε ως γάτε,
μόνον λάθη μερικά είδα
και εταραχθην ως να ήμην μύγα
αν μπορεί κανείς λάθη να τα πει,
στις παραλλαγές των στίχων να χαθεί
ανατινάζουμε κονφορμισμών τις μύτες
ή ανατινάζουμε κονφορμιστών τις μύτες;
να χουν μύτες οι μύγες ή οι κονφορμισμοί;
πιότερο θα προτιμούσα αμφότεροι αυτοί.
κι αν σκούζει μέσα μας το Βάθος
μην το λέγεις Πάθος ούτε Λάθος
δεν είναι η μύτη γνάθος,
είναι ένας φελλός το Βάθος
στο Αιγαίο ανάποδα ο Άθως
αργά ή γρήγορα θα ξεπεταχτεί,
και η κάθε μπλε μύγα θα αναγεννηθεί
Όσο για σένανε βρυπολίδη
άξιε εφιάλτη και μετανοημένε
Αλαμανίδη
δυο φορές πανάξιε
μια φορά πανάγιε
η πρώτη ήταν προδοσία
η δεύτερη αρετής μισθοδοσία
σίγουρα ο ιερεύς πατήρ θα σε συγχωρέση
και στο εξής το αντιράσο θα σου
φορέσει
να πίνεις γνήσιο αίμα
κι όχι αλόγων, σκύλων και λοιπών, δια τιμωρία, αίμα
''και εταραχθην ως να ήμην μύγα
αν μπορεί κανείς λάθη να τα πει,
στις παραλλαγές των στίχων να χαθεί
ανατινάζουμε κονφορμισμών τις μύτες
ή ανατινάζουμε κονφορμιστών τις μύτες;''
Αγαπητε ..Ξερεις Ποσο με βασανισε αυτο το λαθος - που μπραβο που το επεσημανες ..Μερες και νυχτες βασανιζομουνα ..Δυστυχως Δεν ξερω το κόλπο να μπαινω στα σχολια και να διαορθώνω τα λαθη μου ...
Δημοσίευση σχολίου