(παλιο ρεμπετικο )
Θεέ μου μεγαλοδύναμε,
που΄σε ψηλά κι πάνω.
Ρίξε λιγάκι τουμπεκί, Θεούλη μου,
στον ναργιλέ επάνω.
Εκει ψηλα στης εκκλησιές,
στής στρογγυλές καμάρες.
Αρχισαμε τις ντουμανιές, Θεούλη μου
σάν νά ‘τανε λαμπάδες.
Να, κι ο Αϊ Σπυρίδωνας,
με τ’ άσπρα του τα γέννια.
Τράβηξε μία ντούμανιά, Θεούλη μου
και ξέρασε απ’ τα γέλια.
Οταν φουντόσει ο Ναργιλές
Κ’ αρχισει το ντουμανι,
Φώναξε τους Αρχάγγελους,
Θεούλη μου Να πούν το νάνι νάνι
Αναγνώστες
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο -Στη τέχνη και στη Κοινωνία. Πέτρος Θεοδωρίδης
Πέτρος Θεοδωρίδης (τμήμα κινηματογράφου Α.Π.Θ ) Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντερνο Στη τέχνη και στη Κοινωνία Α. :Μοντερνισμός ...
-
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ; Η περίπτωση Κασσελακη ,πέραν της έκπληξης για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και μια σπάνια ευκαιρία να μελετ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
2 σχόλια:
Οι στίχοι είναι χαρακτηριστικοί "ντουμάνιοι". Το πολύ ενδιαφέρον στο τραγούδι αυτό, είναι η άκρως πρωτότυπη μελωδία.
Δεν ειναι ο ηχος που μιλαει
ειναι η εικονα που τραγουδαει.
Παιχνιδια, φως και τα φιλια
μεσ της καρδιας μου την αγκαλια.
Δημοσίευση σχολίου