Έχω την ίδια αίσθηση ΑΣΦΥΞΙΑΣ όπως το 1973

 Έχω την ίδια αίσθηση ΑΣΦΥΞΙΑΣ όπως το 1973 το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΩΣ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ .. Ναι το Πολυτεχνείο πέρα από το Γεγονός ήταν και Μύθος • όχι βέβαια με την έννοια του ψεύδους όπως θαθελαν οι Δεξιοί αλλά με την έννοια του φωτοστέφανου που έχουν οι Αγιοτητες και τα ιερά ,της Αύρας που περιβάλλει ένα συλλογικο ιστορικό γεγονός : προκαλεί Δέος μαζί με πόνο ,λάμπει σαν μια θεότητα που σε τυφλώνει με το φως της

.Σκεφτείτε το στην εποχή του ,πως ακούστηκε στην επαρχιακή πόλη όπου ζούσα τότε στις Σέρρες : Σαν ξαφνικό Σιντριβάνι που ξεσπά στήν Έρημο .Θυμάμαι ,ειμασταν στο σχολείο και η υποδιευθύντρια ,μια θεούσα με κότσο βγήκε και μας είπε να μην κάνουμε ..τίποτε λες και υπήρχε περίπτωση να κάνουμε .Πήγαμε σπίτια μας σαν μουδιασμενοι Το βράδυ πήγα και κόλλησα ένα χαρτί στη πόρτα του Γυμνασίου " 5 νεκροί ζητούν εκδίκηση " - τόσους ανέφερε τότε το ραδιόφωνο της Χούντας .Φυσικά δεν έγινε τίποτε, όποιος το είδε απλώς το έσκισε .Δεν θυμάμαι καμμιά πιο θλιμμένη περίοδο της ζωής μου από εκείνη μεταξύ της 17 Νοέμβρη 73 και του Ιούλη του 74 .Σαν να μου είχανε κόψει τα πόδια .

Όταν έγινε το πραξικόπημα και η εισβολή τα ακούγαμε όλα από το ραδιόφωνο ,Ντουτσε Βελλε και ράδιο Μόσχα. Με την επιστράτευση θυμάμαι πολύ καλά είχε ανάψει η αγανάκτηση : ακούγαμε ιστορίες με... φίδια που δάγκωναν τους επιστρατευμένους , με κιβώτια που αντί για όπλα είχαν πέτρες...

Ακούσαμε και τον Μακάριο να λέει : " είμαι ζωντανός " .Επίσης είχαμε από τότε την αίσθηση της οικτρης απομόνωσης στην οποία είχε ρίξει τη Χώρα μας η Χούντα.. Ε όταν γύρισε το χαρτί και έγινε η Μεταπολίτευση ήταν σαν Ανάσταση. Και , ιδού ο Νυμφίος έρχεται μόνο που δεν ήταν μόνο ένας , ήταν όλοι οι φοιτητές: Ήταν μια εποχή που το να είσαι δύο τρία χρόνια μεγαλύτερος από τους 16αρηδες τότε , το να είσαι π.χ 19 αρης η 20αρης φοιτητής σου προσέδιδε μια αίγλη ....Απόστολου . Ο Φοιτητής ήταν το υποκείμενο που υποτίθεται ότι γνωρίζει ,ήταν ο - μεταξύ πολλών - Μεσσίας μας..Κι από κοντά εμείς οι , λίγο πολύ πολιτικοποιημένοι Μαθητές που κάνανε στη Θεσσαλονίκη τις περίφημες Παμμαθητικες .Τα πρότυπα είχαν πια αλλάξει και το να ξέρεις πέντε δέκα πράγματα για πολιτική ,να είσαι κάπως ξεβγαλμενος στις ...διαδικασίες και να έχεις διαβάσει ολίγον Λένιν και Μαρξ σου προσέδιδε λάμψη και σεξ απηλ. .Όμως ,π.χ τι θα πει ρε παιδιά Αιζεναχικοι που διαβάζαμε στην 18 Μπρυμαιρ κλπ του Μαρξ; ..; Ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω. .....

.Τέλος πάντων πολύ πολύ γρήγορα σχηματίστηκε η νέα Γλώσσα της Μεταπολίτευσης με τις λέξεις κλειδιά όπως ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΕΣ , και πολύ πολύ γρήγορα βρέθηκα εκεί στο 75 να μαλώνω για το 20 ο Συνέδριο και τα Γεγονότα της Τασκένδης του 55 ..Και άρχισε η επανάληψη , σαν το Μπολερό του Ραβέλ, επαναλαμβανόμενη μουσικη γύρω από ένα σταθερό μοτίβο ,ένα καινούριο νόημα που κράτησε και με κράτησε καμμιά τριανταριά ακόμα χρόνια ..

Π.Θ