Κάποιες φορές δεν θέλουμε να βρούμε την Ιθάκη
Και μόνοι μες τη θάλασσα ταξιδεύουμε
Ο ουρανός ακίνητος σαν την ψυχή μας
Κι ακούμε την ανάσα μας τα βράδια
Κάποιες φορές δεν θέλουμε να βρούμε την Ιθάκη
Καταμεσής –ακίνητοι- σε μια θάλασσα σα λάδι
Ανάμεσα στον Ύπνο και στον Ξύπνο
Ακούμε την καρδιά μας να χτυπά
Και ολόγυρα μας σιωπή
Κι επαγρυπνούμε
Μη και φυσήξει ο Άνεμος και μας την πάρει
Ετούτη τη διάχυτη, στη θάλασσα, στιγμή ....
Και ολόγυρα μας σιωπή
Κι επαγρυπνούμε
Μη και φυσήξει ο Άνεμος και μας την πάρει
Ετούτη τη διάχυτη, στη θάλασσα, στιγμή ....
6 σχόλια:
Πολύ όμορφο ποίημα, Νοσφεράτε...
ήρθε κι έδεσε...
σ' ευχαριστώ τοοοοόσο πολύ!!!
Νόσφυ καλημέρα
μπαίνω μόνο και μόνο για ένα γεια, για πολλούς λόγους δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω σήμερα ούτε ποίηση ούτε τίποτ' άλλο...Απλώς να σού πω ότι σε διαβάζω, αλλά δεν ξέρω τι γίνεται με τα σχόλια - τα τελευταία που άφησα τα'χασα...αυθορεί και παραχρήμα !!!
φιλιά
:)
...για άλλη μια φορά εξαιρετικός!
σε φιλώ
Ντ.
μου άρεσε και εμένα και το αφιέρωσα σε μία φίλη για το καλημέρα. Εύγε!
ευχαριστω
Δημοσίευση σχολίου