αποσπασμα:
Στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», σελ. 786 – 787, εξετάζοντας την «ιστορική τάση της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης» αναφέρει:
«…από τη στιγμή που ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής στέκεται
στα δικά του τα πόδια, από τη στιγμή αυτή αποχτούν μια νέα μορφή η
παραπέρα κοινωνικοποίηση της εργασίας και η παραπέρα μετατροπή της γης
και των άλλων μέσων παραγωγής σε μέσα παραγωγής που τα εκμεταλλεύονται
κοινωνικά, δηλαδή σε κοινά μέσα παραγωγής, επομένως αποχτάει νέα μορφή
και η παραπέρα απαλλοτρίωση, των ατομικών ιδιοκτητών. Αυτός που είναι
τώρα ν’ απαλλοτριωθεί δεν είναι πια ο εργάτης που διευθύνει μόνος το
νοικοκυριό του, αλλά ο κεφαλαιοκράτης που εκμεταλλεύεται πολλούς
εργάτες.
Η απαλλοτρίωση αυτή συντελείται με το παιχνίδι των εσωτερικών
νόμων της ίδιας της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, με τη συγκεντροποίηση
των κεφαλαίων. Κάθε κεφαλαιοκράτης σκοτώνει πολλούς άλλους
κεφαλαιοκράτες.
Χέρι – χέρι μ’ αυτήν τη συγκεντροποίηση, δηλαδή με την
απαλλοτρίωση πολλών κεφαλαιοκρατών από λίγους, αναπτύσσεται σε διαρκώς
αυξανόμενη κλίμακα η συνεργατική μορφή του προτσές της εργασίας, η
συνειδητή τεχνική εφαρμογή της επιστήμης, η σχεδιασμένη εκμετάλλευση της
γης, η μετατροπή των μέσων εργασίας σε μέσα εργασίας που μπορούν να
χρησιμοποιήσουν μονάχα από κοινού, η οικονομία σ’ όλα τα μέσα παραγωγής
με τη χρησιμοποίησή τους σαν μέσων παραγωγής συνδυασμένης, κοινωνικής
εργασίας… Το μονοπώλιο του κεφαλαίου μετατρέπεται σε δεσμά του τρόπου
παραγωγής που άνθισε μαζί του και κάτω απ’ αυτό. Η συγκεντροποίηση των
μέσων παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας φτάνουν σε ένα
σημείο, όπου δε συμβιβάζονται με το κεφαλαιοκρατικό τους περίβλημα. Το
περίβλημα αυτό σπάει. Σημαίνει το τέλος της κεφαλαιοκρατικής ατομικής
ιδιοκτησίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου