Σε οτι αφορά στο
παλουκωμα,σουβλισμα,σταυρωση , διαμελισμό στα τεσσερα κ.λ.π υπάρχει μια
λαμπρα παραδοση η οποια δεν ειναι αποκλειστικά τουρκική η μουσουλμανική
αλλά αγκαλιαζει ολη σχεδον την ιστοριαν του πολιτισμένου και μη κόσμου
(οπως μπορεί να διαπιστώσει ο επισκεπτης διαφορων μουσειων
βασανιστηριων που διαδιδονται τελευταια σε ολην την Ευρώπη) .Θυμίζω την περιπτωση του γνωστου(τον συναντουμε συχνα εδώ κάτω)- ηγεμονος πριγκιπος των Βαλκανιων και ηρωος στον αγωνα κατα των
Τουρκων του επονομαζομενου και” παλουκωτη” .
Τωρα ,η παιδαγωγική σημασια της διαρκους επαναληψης τετοιων σουβλικών ιστορικών παραδειγματων ειναι τεραστια.
1) Εθίζει τον νεαρόν μαθητευομενον στην ιδεα οτι ο κόσμος ειναι σκληρός
2) Ομως σκληροι ειναι πάντα οι αλλοι οι κακοί που τα κάναν αυτά (ενώ οι δικοι μας υπεφεραν ως μαρτυρες-εμεις δεν καναμε ποτε τετοια!)
3)ετσι ανοιγει στην ψυχή του νεαρου βλαστου μια πληγη που δεν κλεινει σχεδον ποτε (οσο πιο σκληρή και λεπτομερής ειναι η περιγραφή τόσο ακουμπα τα πιο μυχια και πρωτογενή στρωματα του ψυχισμου π.χ τον ”φόβο του κερματισμένου σώματος”)
4) Ως συνέπεια εγκαθισταται στην ψυχούλα του βλαστου η φωλεά ενός πολύ χρησιμου κοινωνικά συναισθηματος , αυτού της μνησικακιας
(δηλ Αναμνηση κακου συν – αισθημα αδυναμιας και ανεπάρκειας) κατι που μπορεί να τον καταστησει πληρως χειραγωγισιμο.
