Αποχαιρετώντας έναν αληθινό ποιητή
Αντρέας
Παγουλάτος, 1948-2010, “Ανα(σ)τρέψιμη τροπή”
Αναγνώστες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Παροντισμος ,μνήμη ,παρελθόν
Παροντισμος και παρελθόν : Ο Τραβερσο για τις νέες υποκειμενικές γραφές της ιστορίας Ένζο Τραβέρσο Ιδιότυπα παρελθόντα Το «εγώ» στη γραφή ...
-
όταν μας επισκέπτεται η Θεια Ακηδία καμιά φορά Βυθίζομαι σε τρυφερή ανία και καταργείται μέσ...
-
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ; Η περίπτωση Κασσελακη ,πέραν της έκπληξης για το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί και μια σπάνια ευκαιρία να μελετ...
3 σχόλια:
Γνώρισα τον Ανδρέα Παγουλάτο το 2002 στην Λευκωσία. Μου φάνηκε άνθρωπος ταπεινός και προσηνής, αυθεντικός και γλυκός, με αυθεντικό ενδιαφέρον για την τέχνη και τις ιδέες. Θυμάμαι ότι ήθελε να του δώσω ένα κείμενό μου για τον ντζίγκα Βερτόφ που είχα παρουσιάσει τότε για την Ουτοπία. Με μεγάλη θλίψη πληροφορούμαι τον θάνατό του. Έχω την αίσθηση ότι θα λείψει από πολλούς. Ελαφρύ το χώμα.
κιεγω τον ειχα γνωρισει Αντωνη. Ηταν ενας ευγενής και αληθινος ανθρωπος.
Θλιψη πραγματι.
Ας ειναι ελαφρυ το χωμα ..
...
Μία φορά του μίλησα αλλά μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Χάρηκα πολύ που είδα τον Γιάννη προχθές παρεμπιπτόντως, θα ανεβάσω το πόστερ του συμποσίου για το οποίο ήρθε στο RD.
Δημοσίευση σχολίου